มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 363

“ถูกแล้ว มังกรไร้ร่างในบรรดาสายเลือดมังกร คือตระกูลที่มีความโลภมากที่สุด ตราบใดที่รู้ว่าสมบัติอยู่ที่ไหน ก็อดไม่ได้ที่จะขโมย เนื่องจากความสามารถตามธรรมชาติของพวกมันในการควบคุมพื้นที่ พวกมันจึงไม่ค่อยถูกจับได้” จักรพรรดิยุทธ์เสวียนดำกล่าวด้วยรอยยิ้ม

“ถ้าเช่นนั้น แท่นวิภาไร้เขตที่จริงแล้วมันคืออะไรกันแน่?” หลัวซิวถามด้วยความสงสัย

“สมบัติวิเศษพรสวรรค์!” จักรพรรดิยุทธ์เสวียนดำอุทานออกมา “สมบัติวิเศษที่เกิดจากสวรรค์และโลก ดีกว่าวิชากลั่นสมบัติกลั่นสมบัติวิเศษออกมามาก พวกเราสำนักไท่เสวียนสามารถเปิดสถานที่เลี้ยงอสูรอย่างแดนนานาอสูรได้ ก็ด้วยการพึ่งพาสิ่งนี้สมบัติวิเศษพรสวรรค์”

“ในโลกใบนี้ อาวุธ ของขลัง ยา หรือค่ายกลที่แข็งแกร่งที่สุดต่างก็ไม่ใช่สิ่งที่คนกลั่นขึ้นมา แต่กำเนิดมาจากสวรรค์และโลก บ้างเกิดจากพลังแห่งเจ้าสมบัติ บ้างเกิดจากพลังแห่งกฎ บ้างเกิดขึ้นมาจากต้นกำเนิดของกฎดั้งเดิม... นี่คือที่มาของสมบัติวิเศษพรสวรรค์”

คำพูดของจักรพรรดิยุทธ์เสวียนดำนี้ ได้เปิดหูเปิดตาให้กับหลัวซิวอย่างแท้จริง มันทำให้เขานึกถึงลูกแก้วความเป็นตายของตัวเอง เป็นสมบัติที่เกิดจากต้นกำเนิดของกฎดั้งเดิม!

ใจกลางตัวหยั่งรู้ของหลงหมิงนั้น วิชาสยบวิญญาณยังไม่ได้ถูกลบออกไป ดังนั้นหลัวซิวสามารถรับรู้ได้ผ่านวิชาสยบวิญญาณ ถึงสถานที่ที่แน่นอนของหลงหมิง

ท่ามกลางการรับรู้ของเขา หลงหมิงไม่ได้อยู่ที่เมืองโม่โหลว และพวกเขาอยู่ห่างจากกันอย่างน้อยหลายพันลี้

“ไอ้สารเลว ออกไปไกลขนาดนี้คิดจะทำอะไรกันแน่?” หลัวซิวหน้านิ่วคิ้วขมวด

“ที่จริงแล้ว ถ้าลองคิดดูในอีกมุมหนึ่ง บางทีเจ้าน่าจะดีใจเสียมากกว่า” จักรพรรดิยุทธ์เสวียนดำอยู่ดีดีก็ยิ้มขึ้นมา。

“หมายความว่าเช่นไร?”

“ด้วยความโลภของมังกรไร้ร่าง หากไม่มีสมบัติใด มันจะไปไกลขนาดนั้นโดยไม่มีเหตุผลหรือ?”

ได้ยินอย่างนี้ หลัวซิวก็สายตาลุกวาว ด้วยความเข้าใจของเขา หลงหมิงเป็นคนที่ไม่มีผลประโยชน์ไม่มีทางกระเตื้องเป็นแน่

“ภายในแก๊งมีแผนที่ของสมาคมเป่ยเซี๋ยหรือไม่?” หลัวซิวถามไปยังหญิงร่างสูงโปร่ง

“ไม่มีแผนที่รายละเอียด มีเพียงแผนที่คร่าว ๆ แต่มีแผนที่โดยละเอียดของเมืองโม่โหลว” หญิงร่างสูงโปร่งตอบ

“ขอแผนที่โดยละเอียดของเมืองโม่โหลวให้ข้าสักแผ่น และแผนที่คร่าว ๆ ของสมาคมเป่ยเซี๋ยด้วย” หลัวซิวพูด

ผ่านไปไม่นาน หญิงร่างสูงโปร่งก็นำม้วนหยกสองม้วนมาให้ สำหรับจักรพรรดิยุทธ์หัวหน้าแก๊งของเมืองโม่โหลว หลัวซิวแต่ตั้งแต่ต้นจนจบ พวกเขาไม่เคยเจอหน้ากันสักครั้ง

ท้ายที่สุดแล้ว ไม่มีมิตรภาพระหว่างคนทั้งสอง หากไม่มีผลประโยชน์ส่วนตัวเข้ามาเกี่ยวข้อง ก็จะไม่มีการข้องเกี่ยวกันระหว่างคนทั้งสอง ซึ่งนั่นก็เป็นเรื่องที่พบได้ทั่วไป

เมืองโม่โหลวครอบคลุมพื้นที่เกือบแสนลี้ หลัวซิวใช้จุดศูนย์กลางของเมืองโม่โหลว เพื่อรับรู้เมืองที่คร่าว ๆ ที่หลงหมิงอยู่ในตอนนี้ ตั้งอยู่ใกล้ทะเลสาบน้ำลึกซึ่งห่างออกไปหลายพันลี้ เมื่อได้รับม้วนหยกแผนที่ หลัวซิวก็ออกจากกลางเมือง กระโดดขึ้นฟ้า มุ่งหน้าตรงไปที่ทะเลสาบน้ำลึก

ส่วนเหยียนเยว่เอ๋อร์ที่ยังอยู่ในอาการสลบไสล ก็ถูกเขาตั้งรกรากชั่วคราวอยู่ที่องค์กรนักล่ายุทธ์แห่งเมืองโม่โหลว ถึงอย่างไรนางก็เสียเลือดมากเกินไป ยังไม่รู้ว่าเมื่อไรจะสามารถฟื้นขึ้นมาได้

……

บริเวณโดยรอบของทะเลสาบน้ำลึกนั้นกว้างมาก ยืนอยู่บนฝั่ง ไม่มีที่สิ้นสุดเหมือนมหาสมุทรเล็ก ๆ

ในทะเลสาบ มีหลายเกาะและมีอสูรจำนวนมากอาศัยอยู่ในน้ำ เป็นสถานที่ที่น่ากลัวในเมืองโม่โหลว

หลัวซิวใช้เวลาประมาณหนึ่งวัน ก็ได้มาถึงบริเวณใกล้เคียงของทะเลสาบน้ำลึก การรับรู้ของวิชาสยบวิญญาณก็ยิ่งชัดเจนขึ้น

อีกสองชั่วโมงผ่านไป หลัวซิวพบเกาะในทะเลสาบและขมวดคิ้วเล็กน้อย

บนเกาะเขียวขจีแต่กลับเงียบงันอย่างประหลาด

หลัวซิวไม่ได้ก้าวเข้ามาในเกาะนี้ในทันที แต่ค่อย ๆ สำรวจด้วยตัวสำนึก ในขณะเดียวกันก็ส่งต่อสถานการณ์ที่ตรวจพบไปยังวิญญาณของจักรพรรดิยุทธ์เสวียนดำผ่านตัวสำนึก

“ไอ้หนุ่ม เกาะแห่งนี้ไม่ใช่ง่าย ๆ เลย ด้านในทีค่ายกลพรสวรรค์อยู่!” จักรพรรดิยุทธ์เสวียนดำกล่าวโดยฉับพลัน

“ค่ายกลพรสวรรค์?” ใบหน้าของหลัวซิวเปลี่ยนไปอย่างกะทันหัน