มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 377

“ ชิ้ง!  ชิ้ง!  ชิ้ง!……”

ในเวลาเดียวกันกับที่พวกคนของแดนศักดิ์สิทธิ์จันทราสีเลือด ปลดปล่อยความอาฆาตออกมา คนเมืองฝูถูพากันตกใจ ต่างชักนักยุทธ์ออกมา แสงสว่างของพลังจิตแท้ถูกปล่อยออกมารอบตัว

แต่คนแดนศักดิ์สิทธิ์จันทราสีเลือด ไม่ได้ลงมือทันที เหอหวู่เจียงยิ้มมุมปาก มองฮู๋ชิงชิงที่ใส่ผ้าคลุมหน้า แสยะยิ้มแล้วพูดว่า “พวกนาย 12 คน ทิ้งแหวนเก็บของกับนักยุทธ์ของตัวเองเอาไว้ ครั้งนี้ข้าจะตัดสินใจปล่อยพวกนายไป”

เมื่อได้ยินดังนั้น กู้เผิงชะงักไป ถ้าหลีกเลี่ยงไม่ขัดแย้งกับคนแดนศักดิ์สิทธิ์จันทราสีเลือดได้ มอบแหวนเก็บของกับนักยุทธ์ให้พวกเขา ก็พอจะทนได้

เพราะสมบัติล้ำค่าใด ก็ไม่สำคัญเท่ากับชีวิตตัวเอง

แต่กู้เผิงไม่ใช่คนโง่ เขาก็เข้าใจจุดนี้เหมือนกัน นั่นก็คือถ้ามอบแหวนเก็บของกับนักยุทธ์ให้พวกเขา งั้นคนเมืองฝูถู ก็เหมือนเนื้อที่วางอยู่บนเขียง ให้คนอื่นเชือดได้ตามใจชอบ ไม่มีแม้แต่กำลังจะขัดขืน

“ศิษย์พี่กู้ อย่าไปฟังพวกเขา” ฮู๋ชิงชิงพูดเบาๆ

ศิษย์เมืองฝูถูคนอื่น ต่างพากันมองไปยังกู้เผิง

“ยังจะรออะไรอีกล่ะ ข้าให้เวลาพวกนายเพียงอึดใจเท่านั้น ถ้าไม่ส่งของมา พวกข้าจะลงมือทันที!” เหอหวู่เจียงแผดเสียงออกมาอย่างไม่สบอารมณ์

ในขณะที่กำลังพูด เหอหวู่เจียงส่งเสียงคุยกับราชายุทธ์ขั้น 9 อีกสองคนที่อยู่ข้างๆ “อีกเดี๋ยว ไม่ว่าพวกเขาจะส่งของมาให้หรือไม่ ต้องกำจัดพวกเขาให้หมด ส่วนผู้หญิงคนนั้น ใครจะเสวยสุขก่อน ดูว่าใครฆ่าได้เยอะกว่ากัน เป็นไง”

“หึหึ ความคิดนี้ไม่เลว” เพื่อนเหอหวู่เจียงทั้งสองคน ไม่คัดค้านข้อเสนอนี้

“ได้ยินว่าฮู๋ชิงชิงเป็นร่างอสูรฟ้า ชายที่มีอะไรกับเธอเป็นคนแรก จะได้พลังอสูรฟ้าบริสุทธิ์ ผลการฝึกตนพุ่งสูงขึ้นอย่างมาก อีกทั้งว่ากันว่าร่างอสูรฟ้า ก็เป็นหนึ่งในเตากลั่นยาชั้นเลิศ ทั้งสองฝึกตนอย่างเท่าเทียม ผลการฝึกตนจะก้าวหน้าขึ้นอย่างรวดเร็ว”

เมื่อพวกเหอหวู่เจียงคิดได้เช่นนี้ ดวงตาทุกคนเป็นประกาย

หลังผลการฝึกตนถึงแดนราชายุทธ์ การจะบรรลุไปแต่ละแดน ล้วนยากเย็นแสนเข็ญ โดยเฉพาะคนที่ถึงระดับราชายุทธ์ขั้น9 อย่างพวกเขา อยากก้าวข้ามไปสู่แดนจักรพรรดิยุทธ์ ยิ่งเป็นอะไรที่ยากเย็นแสนเข็ญ

แต่หยวนหยินของร่างอสูรฟ้า เป็นโอกาสที่ไม่เลวอย่างไร้ข้อกังขา ไม่แน่อาจใช้โอกาสนี้ เข้าสู่แดนจักรพรรดิยุทธ์ก็เป็นได้!

เมื่อถึงแดนจักรพรรดิยุทธ์ อายุขัยราชายุทธ์ 1200 ปี ก็จะถึง 2000 ปี มีเวลาอีกยาวนาน ที่จะไปแสวงหาแดนโลกยุทธ์ที่สูงกว่านี้

เวลาเพียงไม่กี่อึดใจหมดลงแล้ว

คนเมืองฝูถูไม่ยอมส่งแหวนเก็บของกับนักยุทธ์มาให้ แต่ละคนมีลมปราณพลังจิตแท้อยู่รอบตัว สีหน้าเตรียมพร้อมรับมือ ท่าทางพร้อมรบ

เหอหวู่เจียงสีหน้าอึมครึม “ในเมื่อพูดด้วยดีๆไม่ยอมทำตาม ก็คงต้องใช้กำลังบังคับ ลงมือ!”

เมื่อเหอหวู่เจียงออกคำสั่ง ศิษย์แดนศักดิ์สิทธิ์จันทราสีเลือด บริเวณรอบๆ จำนวนมาก ต่างมีแววตาโหดเหี้ยม พากันพุ่งเข้ามา

“ทุกคนจัดการฆ่า หนีไปได้เท่าไหนก็เท่านั้น!”

กู้เผิงแผดเสียงออกมา ดาบรบปรากฏขึ้นในมือ ฟาดลงมาเป็นดาบสีทองมากมาย

“พรวด!”

เลือดกระเซ็น ศิษย์แดนศักดิ์สิทธิ์จันทราสีเลือด ที่อยู่แดนราชายุทธ์ขั้น7 คนหนึ่ง โดนดาบของกู้เผิงฟันแขนจนขาด ตัวกระเด็นออกไป

“ไอ้เด็กนี่ช่างยอดเยี่ยม”

เหอหวู่เจียงหรี่ตาลง หายตัวแวบมาตรงหน้ากู้เผิง ความอาฆาตอันเหี้ยมโหด แผ่ออกจากตัวเขา กลายเป็นเงาขนาดใหญ่สีเลือด ปะทะกับกู้เผิงอย่างแรง

ใช้ความอาฆาตรวมตัวจนกลายเป็นเงาขนาดใหญ่ นี่เป็นทักษะยุทธ์ด้านการเข่นฆ่าประเภทหนึ่ง

ถึงพละกำลังของกู้เผิงจะแข็งแกร่ง แต่ผลการฝึกตนยังด้อยกว่าเหอหวู่เจียงอยู่บ้าง เมื่อเจอการโจมตีนี้ เขาจึงไม่กล้าประมาทแม้แต่น้อย ดาบรบในมือมีแสงสีทองสว่างวาบขึ้นมา ฟันไปยังเงาใหญ่นั้น