มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 39

"จริงเหรอ?" ลู่เมิ่งเหยาดีใจขึ้นมาอีกครั้งทันที

หลัวซิวพยักหน้า "วันนี้คงไม่ได้แล้วครับ ผลการฝึกตนของผมต่ำเกินไป เปลวไฟที่ดูดรับเมื่อกี้มาถึงขั้นสุดแล้ว ดังนั้นจึงแผ่ออกมา"

ได้ยินหลัวซิวพูดแบบนี้ ลู่เมิ่งเหยาอดไม่ได้ที่จะนึกถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อครู่ตอนเสื้อผ้าของทั้งสองถูกเผา เผชิญหน้ากันด้วยร่างที่เปลือยเปล่า

อีกทั้งเมื่อเทียบกันแล้ว สิ่งที่ลู่เมิ่งเหยาตกใจยิ่งกว่าก็คือ หลัวซิวทำได้อย่างร? เขาสามารถดูดรับพลังแห่งไฟของเส้นปราณธาตุหยางไฟได้อย่างไร?

เส้นปราณธาตุหยางไฟที่ปรมาจารย์ฝึกจิตจนปัญญา แต่หลัวซิวซึ่งเป็นเพียงผู้ฝึกยุทธ์กลั่นร่างกับสามารถจัดการได้ ถ้าไม่ใช่เพราะประสบพบเจอด้วยตน เธอไม่อาจเชื่อได้จริงๆว่าเรื่องทั้งหมดคือความจริง

"อาจารย์ลู่ ให้ผมเป็นแบบนี้ตลอดไม่ได้รึเปล่าครับ......" หลัวซิวพูดด้วยความกระอักกระอ่วน

มองเด็กหนุ่มที่นั่งอยู่บนพื้น ร่างกายห่อด้วยผ้าปูที่นอน ไม่รู้ว่าเพราะอะไร ลู่เมิ่งเหยาอดไม่ได้ที่จะหัวเราะ

แต่ว่าเมื่อคิดถึงเหตุการณ์น่าอายเมื่อครู่ สรรพนามคำว่าอาจารย์ที่ใช้เรียกนี้ ทำให้เธอรู้สึกไม่รื่นหู

"นายรอฉันอยู่ที่นี่ ฉันออกไปซื้อเสื้อผ้าตัวใหม่ให้นานย"

ขณะพูด ลู่เมิ่งเหยาลุกขึ้นแล้วเปิดประตูเดินออกไป ทิ้งให้หลัวซิวนั่งเหม่อลอยอยู่ในห้องตามลำพัง ไม่ค่อยเข้าใจว่าเมื่อกี้อาจารย์ลู่หัวเราะทำไม

"อาจารย์ลู่คนนี้หน้าตาสวย หุ่นดี เวลายิ้มก็ยิ่งสวย" หลัวซิวพูดในใจ

ห่อตัวด้วยผ้าปูที่นอน นั่งขัดสมาธิอยู่บนพื้น หลัวซิวข่มความคิดในใจลงไป กลับมานิ่งสงบอีกครั้ง

เขาหลับตาลง สัมผัสอาการในร่างกายของตนเอง มองแล้วไม่พอเท่าไหร่ ทำให้เขาถึงกับตกตะลึง

ปราณในหนาแน่นบริสุทธิ์อย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน เลือดผนึกรวมถึงขั้นสุด ก้าวข้ามระดับกลั่นเลือดขั้น8 ไปยังระดับเกลากระดูกขั้น9！

"ฉันบรรลุการกลั่นร่างขั้น9แล้ว？”

หลัวซิวตกใจอย่างมาก เห็นชัดว่าน่าจะเป็นเพราะดูดรับพลังของเปลวไฟนั่น

กางฝ่ามือ ผนึกรวมปราณใน เปลวไฟสีแดงปรากฏขึ้นบนฝ่ามือของเขา ลมปราณที่เร่าร้อน ทำให้อากาศรอบๆกระเพื่อมขึ้นมา

"ปราณในธาตุไฟ?" หลัวซิวตกตะลึงด้วยความดีใจอีกครั้ง

จากที่เขารู้ ปราณในผู้ฝึกยุทธ์กลั่นร่างฝึกและพลังปราณที่จอมยุทธ์ฝึก ล้วนไม่มีธาตุใดๆทั้งนั้น

มีเพียงผลการฝึกตนเข้าสู่จอมยุทธ์พรสวรรค์ จึงจะปลุกตื่นพลังของธาตุ ยกตัวอย่างเช่นธาตุน้ำ ไฟ ดินและลมเป็นต้น

แต่เขา เห็นชัดว่ายังอยู่ในระดับผู้ฝึกยุทธ์ แทว่ากลับมีธาตุปรากฏขึ้นมาแล้ว

ภาพในความคิดอดไม่ได้ที่จะหวนคิดถึงการตระหนักรับรู้ของลูกแก้วอัญมณีแห่งความเป็นความตาย เปลวไฟในฝ่ามือแปรเปลี่ยน เดี๋ยวเปล่ยนเป็นเปลวไฟสีขาวลมปราณแห่งชีวิต เดี๋ยวเปลี่ยนเป็นเปลวไฟสีดำลมปราณแห่งความตาย

เปลวไฟแห่งชีวิต เปลวไฟแห่งความตาย......

นี่คือสองระดับของธาตุไฟ

ในเวลาเดียวกัน หลัวซิวรู้สึกว่าจุดตันเถียนบริเวณท้องน้อยของตนมีความร้อนแผ่ซ่านขึ้นมา ทว่าเพราะปราณในหนาแน่นเกินไป ปราณในที่เกินออกมาจึงรวมตัวกันที่จุดตันเถียน หนึ่งในนั้นรวมถึงพลังแห่งเปลวไฟที่เขายังไม่ทันได้กลั่นแปรซึ่งดูดรับมาจากตัวของลู่เมิ่งเหยา

"ร่างกายของฉันใกล้จะอิ่มเอมแล้ว แต่ว่าขอเพียงกลั่นแปรพลังแห่งเปลวไฟที่จุดตันเถียน ก็จะสามารถดูดรับได้ต่อ ผลการฝึกตนต้องพุ่งทยานขึ้นแน่นอน！”

ดวงตาของหลัวซิวเปล่งประกาย ภายในใจอดไม่ได้ที่จะคาดหวัง สำหรับเขาแล้วอาการป่วยของอาจารย์ลู่ ได้ผลดียิ่งกว่ากินยาฝึกตน！