มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 454

ปัง!

ฟันที่เปื้อนเลือดสองสามซี่กระเด็นออกมา เลืดพุ่งออกมาเป็นสายน้ำ หยูมู่เหลียงรู้สึกดวงตาทั้งสองข้างดำมืด กระอักเลือดออกมา ลอยกระเด็นกลับหัวกลับหางและตกลงพื้นดังแปะเหมือนกับปลาตัวหนึ่งที่ตายแล้ว

หลินจื่อเฟิงในเวลาปกติเขาดูยิ้มแย้มและอ่อนโยน แต่พอได้เริ่มโจมตีแล้ว กลับรุนแรงและเด็ดขาด ไม่มีการไว้หน้าใดใดทั้งสิ้น พลังเพียงแค่หมัดเดียว ก็จัดการหยูมู่เหลียงจนสลบไปในทันที

หมัดที่ชกจนหยูมู่เหลียงลอยไปนั้น สำหรับหลินจื่อเฟิงแล้ว ราวกับเป็นสิ่งเล็กน้อยที่ไม่ควรค่าแก่การใส่ใจ หลัวซิวได้ยินการถกเถียงจากคนรอบข้าง จึงได้รู้ว่าหลินจื่อเฟิงแห่งเทือกเขาเหิงหยุนนี้ ที่จริงแล้วเป็นนักยุทธ์อิสระที่มีชื่อเสียงโด่งดัง

มีครั้งหนึ่งที่หยูมู่เหลียงจำผู้หญิงคนหนึ่งมาวางแผนจะขืนใจ แต่ถูกเขาบังเอิญเจอเสียก่อน เขาจึงยื่นมือเข้าไปช่วยหญิงสาวคนนั้นไว้

หยูมู่เหลียงไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเขา ดังนั้นจึงได้เรียกซือถูสงมา ซือถูสงเป็นจักรพรรดิยุทธ์ผู้แข็งแกร่ง หลินจื่อเฟิงไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเขา ถึงแม้จะได้รับบาดเจ็บเล็กน้อย แต่เขาก็ยังสามารถหลบหนีได้

“กล้าทำร้ายท่านชายของพวกเรา รนหาที่ตาย!”

เหล่านักยุทธ์ตระกูลหยูที่หยูมู่เหลียงพามาด้วยนั้น เพิ่งจะรู้สึกตัว พวกเขาเร่งรีบตะโกนอย่างดุร้าย เสียงดาบที่หลุดจากฝักดังขึ้นพร้อมกัน

หลินจื่อเฟิงส่งเสียงหึด้วยความเยียบเย็น หอกรบสีแดงเพลิงเล่มหนึ่งถูกเขาหยิบออกมาจากแหวนเก็บของ

ทางฝั่งตระกูลหยู มีราชายุทธ์ขั้น7สองคนอยู่ในกลุ่มนั้นด้วย ทั้งหมดมีราชายุทธ์แปดคนล้อมโจมตี หลินจื่อเฟิงไม่ได้สะทกสะท้านใด ๆ เขายืนถือหอกอยู่เช่นนั้น บรรยากาศที่เย็นยะเยือกนั้นไหลเวียนรอบตัวเขา

เห็นเพียงรัศมีอาฆาตพลุ่งพล่านไปทั่วตัวเขา รัศมีอาฆาตสีเลือดก็ที่เป็นเหมือนอาวุธเสมือนจริง หอกรบกวาดออกไป ม้วนขึ้นเป็นพายุสังหารสีแดงเลือด

“ลงทัณฑ์โทษตาย!”

ราชายุทธ์ขั้น7คนหนึ่งแห่งตระกูลหยูตระโกนด้วยความโกรธ กระบี่ยุทธ์ในมือมีไฟลุกโชน พุ่งตรงไปทางหลินจื่อเฟิง

อีกทางราชายุทธ์ขั้น7คนหนึ่งก็โจมตีด้วยในเวลาเดียวกัน มือหนึ่งฟาดลงไป พลังจิตแท้กลายเป็นกรงขัง ปิดกั้นบริเวณรอบ ๆ ของหลินจื่อเฟิง เพื่อไม่ให้เขาหลบได้

หลัวซิวไม่ได้ออกหน้าช่วย เพราะเขารู้สึกได้ว่าหลินจื่อเฟิงคนนี้ ไม่ธรรมดา