มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 463

จู่ ๆ เสียงหนึ่งก็ได้ดังลอยมา เป็นเกาเหลียนหงผู้นั้นนั่นเองที่ได้เรียกหลัวซิวเอาไว้

หลัวซิวหยุดฝีเท้าลงทันที เขากำหมัดคารวะ “ขอบคุณผู้อาวุโสที่ช่วยเหลือ”

ทว่า เกาเหลียนหงกลับได้ขมวดคิ้ว “ในเมื่อเจ้าเป็นเจ้าแห่งสำนักผู้หนึ่ง ก็ควรจะมีมาดของเจ้าสำนัก”

หลัวซิวได้ยินดังนั้น ก็ต้องประหลาดใจ เขาครุ่นคิด ตนยังไม่ได้เข้าสู่สถานะเจ้าสำนักไท่เสวียนจริง ๆ ไม่ว่าจะเป็นสภาพจิตใจหรือการกระทำ ยังคงเหมือนกับเมื่อก่อนไม่เปลี่ยนแปลง

“เจ้าสามารถทำให้สุนัขเฒ่าหยูชุนชิวบาดเจ็บหนักได้ นอกเสียจากจะเป็นเฒ่าประหลาดแดนมกุฎยุทธ์ขึ้นไป ไม่เช่นนั้นก็ไม่มีผู้ใดมีคุณสมบัติให้เจ้าเรียกผู้อาวุโสได้ นี่ถึงเป็นกิริยา และท่าทางหยิ่งผยองที่เจ้าแห่งสำนักควรจะมี”

หลัวซิวเกาศีรษะ จะว่าไปแล้วยังไงอายุของเขาก็ยังไม่ถึงยี่สิบ ด้านความรู้สึกนึกคิด ยังด้อยอยู่บ้างจริง ๆ

จะเป็นเจ้าสำนักที่ดีได้อย่างไร ตอนนี้เขายังอยู่ในขั้นที่กำลังเรียนรู้อยู่

“ข้าน้อยรับการสั่งสอน” หลัวซิวกำหมัดคารวะกล่าว “ขอบคุณผู้อาวุโสที่ลงมือช่วยเหลือเมื่อสักครู่”

ในยุคสมัยโบราณ การสื่อสารระหว่างนักยุทธ์รุ่นเดียวกัน จะเรียกอีกฝ่ายว่าผู้เพื่อนยุทธ์ หมายถึงสหายนักยุทธ์

เมื่อได้เห็นการเปลี่ยนแปลงของหลัวซิว บนใบหน้าของเกาเหลียนหงถึงได้ปรากฏรอยยิ้มขึ้นมาบ้าง “เจ้าสำนักหลัวเกรงใจเกินไปแล้ว ข้ามีคำถามอยากจะถามเจ้าหน่อย”

“ผู้เพื่อนยุทธ์โปรดกล่าว”

“เจ้าเป็นเจ้าสำนักไท่เสวียน ไม่ทราบว่าสำนักไท่เสวียนของเจ้า และสำนักไท่เสวียนเก่า มีความสัมพันธ์อะไรกัน?” เกาเหลียนหงหรี่ตาเล็กน้อย ท่าทางเคร่งขรึมขึ้นมา

ในตอนนี้เอง จู่ ๆ เสียงของมหาจักรพรรดิยุทธ์เสวียนดำก็ได้ดังลอยเข้าในตัวหยั่งรู้ของหลัวซิว “เจ้าหนุ่มหลัว คนที่อยู่ตรงหน้าเจ้าผู้นี้ บางทีอาจเป็นผู้สืบทอดของสำนักไท่เสวียนของข้า”

หลัวซิวชะงักไป จากนั้นมหาจักรพรรดิยุทธ์เสวียนดำก็ได้อธิบายต่อ: “พลังล่องหนที่เขาแสดงออกมาในตอนที่ประมือกับหยูชุนชิวในเมื่อสักครู่ น่าจะเคยได้ฝึกวิชาล่องหนไท่เสวียนมาก่อน”

ในสมัยโบราณ กฎของสำนักไท่เสวียนนั้นเคร่งครัดเป็นพิเศษ วิชายิ่งเลิศทั้งเก้าจะไม่ถ่ายทอดให้คนนอกง่าย ๆ อย่างแน่นอน เหมือนกับตอนที่หลัวซิวยังไม่ได้รับปากก่อตั้งสำนักไท่เสวียนใหม่อีกครั้ง ไม่ว่าอย่างไรมหาจักรพรรดิยุทธ์เสวียนดำก็ไม่ยินยอมที่จะถ่ายทอดวิชาสังหารไท่เสวียนให้กับหลัวซิวอย่างเด็ดขาด

นอกจากนี้แล้วแม้ว่าสำนักไท่เสวียนจะล่มสลายไป แต่เมื่อหลายหมื่นปีก่อน อาจจะมีผู้ที่โชคดีมีชีวิตรอดมาได้ และได้สืบถอดต่อมา

ผู้ที่ได้ฝึกหนึ่งในเก้าวิชายิ่งเลิศ จะต้องเป็นทายาทของสำนักไท่เสวียนอย่างแน่นอน จุดนี้ ไม่ได้สงสัยเลย