มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 471

ตอนนี้สำนักเขาไท่เสวียนสร้างขึ้นจนแล้วเสร็จ ขั้นต่อไปก็คือการเปิดสำนักเขา และประกาศรับสมัครลูกศิษย์ ก่อนจะถึงขั้นตอนนี้ หลัวซิวจำเป็นจะต้องเพิ่มทรัพยากรในคลังสมบัติ มิเช่นนั้น หากรับลูกศิษย์มาแล้วแต่กลับไม่มีทรัพยากรสำหรับบ่มเพาะ ก็คงเป็นเรื่องน่าขำไม่น้อย

ในขณะที่หลัวซิวกำลังบ่นพึมพำอยู่ในใจ ยาสลายร่างหลงหยางระดับ 7 เม็ดนี้ สุดท้ายก็มีคนของกองกำลังใหญ่ซื้อไป หากเป็นผู้แข็งแกร่งที่อยู่ในแดนจักรพรรดิยุทธ์ขั้น 9 ก็มีโอกาสไม่น้อยที่จะสร้างอาจารย์มกุฎยุทธ์ออกมา !

“งานประมูลยาสิ้นสุดลงแล้ว ข้าเองก็ควรต้องเดินทางกลับแล้ว” หลัวซิวลุกยืนขึ้น แล้วหันมองเกาเหลียงหงที่อยู่ด้านข้าง “เจ้ามีแผนการเช่นไรต่อ ?”

“แน่นอนว่าต้องกลับไปกับเจ้าสำนัก ในฐานะที่เป็นสายนภาเสวียน แล้วจะไม่กลับไท่เสวียนได้อย่างไร ?” เกาเหลียนหงพูดด้วยรอยยิ้ม

สำหรับการตัดสินใจเช่นนี้ของเกาเหลียนหง หลัวซิวเองก็คาดเดาไว้แต่ต้นแล้ว ดังนั้นจึงไม่รู้สึกแปลกใจ

“เจ้าสำนัก ไม่ทราบว่าสำนักไท่เสวียนยังขาดลูกศิษย์อีกหรือไม่ ?” จู่ ๆ หลินจื่อเฟิงก็พูดขึ้นจากทางด้านหลังของหลัวซิว

“เอ่อ ? ทำไมเจ้าถึงอยากเข้าไปอยู่ในสำนักไท่เสวียน ?” หลัวซิวถาม

ถึงแม้เขาจะรู้สึกชื่นชมหลินจื่อเฟิงผู้นี้ แต่อย่างไรเสียพวกเขาทั้งสองก็เพิ่งรู้จักกันได้เพียงไม่นาน

หลินจื่อเฟิงพูดด้วยรอยยิ้ม : “ข้ารู้สึกว่าตัวข้าเองก็รู้จักกับเจ้าสำนักแล้ว อีกทั้งข้ามีความรู้สึกบางอย่างว่า ขอเพียงชาตินี้ข้าคอยติดตามเจ้าสำนัก ชีวิตของข้าก็จะไม่อยู่อย่างไร้ประโยชน์อีกต่อไป”

คำพูดนี้ของหลินจื่อเฟิง ทำให้ใครก็ตามที่ได้ยินต้องรู้สึกงุนงง แต่หลังซิวกลับสัมผัสได้ถึงความจริงใจของหลินจื่อเฟิงว่า ไม่ได้ต้องการเข้ามาอยู่ในสำนักไท่เสวียนเพียงเพื่อจุดประสงค์บางอย่าง

“เจ้าจะเข้ามาอยู่ในสำนักไท่เสวียนของข้าก็ย่อมได้ แต่ข้าจะขอพูดอย่างตรงไปตรงมาก่อน สำนักไท่เสวียนของข้าเพิ่งก่อตั้งขึ้น ยังไม่มีภูมิหลังอะไร อีกทั้งมีศัตรูที่แข็งแกร่งอยู่จำนวนไม่น้อย เจ้าจะต้องพิจารณาให้ถี่ถ้วน” หลัวซิวพูดเช่นนี้

ส่วนเย่เฟยเทียนผู้นั้น หลัวซิวยังคงไม่สนใจ ถึงแม้เขาและตระกูลหยูจะเปรียบเสมือนขมิ้นกับปูน แต่หลัวซิวกลับไม่อยากให้สำนักไท่เสวียน กลายเป็นเครื่องมือที่ใช้เป็นโล่หลบภัย