มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 554

ยกเว้นพวกเกาเหลียนหงในสำนักไท่เสวียน ไม่มีใครรู้ว่าหลัวซิวได้ออกไปจากสำนักเขาไท่เสวียนมานานกว่าหนึ่งปีแล้ว

“เป็นแค่เจ้าสำนักไท่เสวียนเล็กๆ ผยองจริงๆ!” เฟิ่งหงเสว่ต่อว่าด้วยโทสะ นึกว่าเจ้าสำนักไท่เสวียนไม่ใช่ไม่อยู่ แต่ทำตัวหยิ่งไม่อยากออกมาพบพวกเขา

คำพูดประโยคนี้ของเฟิ่งหงเสว่ไม่ได้ปิดบังแม้แต่น้อย ศิษย์ไท่เสวียนสองคนที่มีหน้าที่เฝ้าสำนักเขาได้ยินอย่างชัดเจน

ในพิธีเปิดสำนักเมื่อหนึ่งปีกว่า หลัวซิวได้สร้างภาพลักษณ์ที่สูงส่งในใจของศิษย์ไท่เสวียนหลายคน

เมื่อได้ยินว่ามีคนไม่เคารพเจ้าสำนัก ศิษย์ไท่เสวียนสองคนนี้ก็แสดงสีหน้าที่ไม่เป็นมิตรออกมาทันที

“ในเมื่อเจ้าของพวกเจ้าไม่อยู่ แล้วผู้รับผิดดูแลสำนักเป็นผู้ใด?” เฟิ่งหงเสว่ถามด้วยน้ำเสียงเย็นชา

“เจ้าเป็นใคร? เพราะเหตุใดถึงต้องบอกเจ้าเรื่องสำนักไท่เสวียนของเรา” ศิษย์ไท่เสวียนหนุ่มเยาะเย้ย

“เพราะเหตุใด?”

เฟิ่งหงเสว่หรี่ตาลงเล็กน้อย ผู้เยาว์สองคนที่มีผลการฝึกตนเพียงแดนพรสวรรค์เท่านั้นก็กล้าพูดกับเขาเช่นนี้ ซึ่งทำให้เขาโกรธจนหัวเราะออกมา

“ผู้เยาว์สองคนที่ไม่รู้ว่าจะอยู่หรือตาย กล้าอวดดีต่อหน้าข้าหรือ?”

ขณะที่กล่าว เจตนาสังหารก็ฉายประกายในดวงตาของเฟิ่งหงเสว่ พลังจิตแท้กลายเป็นเปลวไฟมือขนาดใหญ่ คว้าไปที่ศิษย์ไท่เสวียนสองคนที่เฝ้าสำนักเขา

เมื่อเห็นการกระทำของเขา เฟิ่งหลิงรู้สึกไม่เหมาะสมเล็กน้อย แต่หลังจากคิดดูแล้วก็ไม่ได้หยุดเขา

ในฐานะผู้คนในสำนักใหญ่ของเผ่าหงส์ พวกเขามีความหยิ่งที่มาจากกระดูกของพวกเขา แค่สำนักเล็ก ๆ ระดับสาม แต่กลับไม่ให้พวกเขาเข้าไป ห้ามพวกเขาอยู่นอกประตูสำนักเขา ในใจของเฟิ่งหลิงก็รู้สึกไม่พอใจเช่นกัน

ยิ่งกว่านั้น เฟิ่งหงเสว่ทำร้ายพวกเขา ก็ลองสำรวจปฏิกิริยาของสำนักไท่เสวียนว่าเป็นเช่นไร

สีหน้าของศิษย์ไท่เสวียนสองคนเปลี่ยนไป ภายใต้แรงกดดันของผู้แข็งแกร่งมกุฎยุทธ์ พวกเขารู้สึกหายใจไม่ออก แม้แต่นิ้วมือนิ้วเดียวก็ขยับไม่ได้