มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 555

เมื่อเจ้าตระกูลเหยียนได้ยินแบบนี้ สีหน้าเขาก็เปลี่ยนไปเล็กน้อย แต่เมื่อคิดได้ว่าเขาได้รับการสนับสนุนจากสำนักใหญ่เผ่าหงส์อยู่ด้านหลัง ดังนั้นเขาจึงสงบสติอารมณ์และพูดเสียงเรียบว่า “ผู้คุมกฎเกาพูดผิดแล้ว เพียงแต่พาแขกผู้มีเกียรติจากเผ่าหงส์มาเยี่ยมเจ้าสำนักหลัวเท่านั้นเอง แต่เจ้าสำนักหลัวกลับไม่ยอมออกมาพบ หมายความว่าอย่างไร?”

“เจ้ากล้าดียังไง! เจ้าสำนักออกเดินทางไปข้างนอกปีกว่าแล้ว ไม่ได้อยู่ในสำนักเขา จะพบเจ้าได้อย่างไร?” เกาเหลียนพูดอย่างเย็นชา เขายังรู้ว่าเจ้าตระกูลเหยียนไม่มีความกล้าหาญที่จะมาสร้างปัญหาที่ไท่เสวียน ดังนั้นเขาจึงหันความสนใจไปที่เผ่าหงส์ทั้งสามคน “เมื่อสักครู่นี้ผู้ใดโจมตีค่ายกลคุ้มเขาของสำนักไท่เสวียน?”

“ข้าเป็นผู้ที่โจมตีเอง เจ้าจะทำอย่างไร?” เฟิ่งหงเสว่ยืนออกมาขึ้นและเยาะเย้ยเสียงเย็น

“คำที่ว่าผู้ที่มาจากแดนไกลก็คือแขก เจ้าโจมตีค่ายกลคุ้มเขา เป็นการยั่วยุสำนักไท่เสวียนของเราหรือ ?” เกาเหลียนหงขมวดคิ้วเมื่อเห็นการดูถูกจากอีกฝ่าย

เขาคาดเดาได้ตั้งนานแล้วว่าพวกที่มาจากกองกำลังใหญ่เหล่านี้ ต่างหยิ่งผยอง จองหองมากนัก ตอนนี้ดูแล้วเป็นไปตามที่คาดจริงๆ

แต่เกาเหลียนหงก็รู้เช่นกันว่าแม้ว่าเผ่าหงส์จะแข็งแกร่ง แต่ถ้าหลัวซิวอยู่ที่นี่ เขาจะไม่ยอมให้อีกฝ่ายมาโจมตีถึงหนน้าประตูแล้วไม่ออกเสียงใดๆ

ดังนั้นเมื่อเกาเหลียนหงพูด มือขวาซึ่งซ่อนอยู่ในแขนเสื้อยาว ได้จับตราขลังมังกรเขียวไว้ในมือแล้ว

“ยั่วยุสำนักไท่เสวียนของพวกเจ้า? เป็นเพียงกองกำลังขนาดเล็กระดับสามเท่านั้น มีสิทธิ์ให้ข้ามายั่วยุหรือ?” เฟิ่งหงเสว่เยาะเย้ย “แม้ว่าข้าจะเป็นผู้ยั่วยุก่อน เจ้าจะทำอะไรข้าได้?”

“ทำอะไรได้บ้าง?”

เมื่อเกาเหลียนหงได้ยิน มุมปากก็ยิ้มอย่างเย็นชา จากนั้นโบกมือขวาทันที โยนตราขลังมังกรเขียวออกไป

โฮก!

เสียงคำรามของมังกรดังก้องไปทั่วท้องฟ้า แสงระยิบระยับปกคลุมท้องฟ้า ตราขลังต้านลมแล้วใหญ่ขึ้นขนาดเท่าภูเขาในชั่วพริบตา

“กล้าดียังไง!”

ใบหน้าของเฟิ่งหงเสว่แสดงโทสะออกมา แม้แต่เฟิ่งหลิงและเฟิ่งเยียนหรานที่อยู่ข้างๆก็คาดไม่ถึงว่า คนจากสำนักไท่เสวียนจะกล้าโจมตีโดยตรงแบบนี้

เห็นเพียงเปลวไฟพุ่งออกมาจากร่างกายของเขา กลายเป็นหงส์เพลิง และต่อสู้กับมังกรเขียวที่ทะยานจากตราขลัง

หลังจากนั้น เขายกมือขึ้นตบออกไป คำรามด้วยโทสะ และกระแทกเข้าไปตราขลังที่ทุบลงมา