มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 574

อายุยังน้อยแต่กลับสามารถฝึกตนถึงแดนจักรพรรดิยุทธิ์ ทั้งยังเกิดในแดนศักดิ์สิทธิ์ พวกคนหนุ่มสาวพวกนี้ มีใครบ้างล่ะที่จะไม่ใช่คนเย่อหยิ่ง?

กลุ่มอัจฉริยะรุ่นเยาว์รวมตัวกัน เยินยอกันไปมา วาทศิลป์ที่เกินจริง นั่นต่างก็เป็นเรื่องที่เป็นปกติไม่มีอะไรผิดแปลกแม้แต่น้อย

ในสายตาของหลัวซิว เหล่าพวกคนจากแดนศักดิ์สิทธิ์จันทราสีเลือดมีเจตนาหาเรื่องอย่างชัดเจน

ยังจำได้ในตอนนั้นที่อยู่ในแดนแต่งตั้งราชาก็เป็นเช่นนี้ กลุ่มคนจากแดนศักดิ์สิทธิ์จันทราสีเลือดรวมตัวกันปิดทางเพื่อฆ่าคนจากกองกำลังอื่น ๆ วิธีการนั้นโหดร้ายและเต็มไปด้วยการนองเลือด

“ได้ยินมาว่ากลุ่มอัจฉริยะรุ่นเยาว์แดนศักดิ์สิทธิ์พื้นนภาในรุ่นนี้ก็มีเพียงแค่คนที่ชื่อตวนมู่เท่านั้น ดูท่าแล้วคงจะเป็นเจ้าสินะ” ทางฝั่งแดนศักดิ์สิทธิ์จันทราสีเลือด ชายหนุ่มที่มีใบหน้าร้ายกาจยืนขึ้นและพูดอย่างเย้ยหยัน

“ข้าคือตวนมู่หยาง แล้วอย่างไร?” ตวนมู่หยางก็ลุกขึ้นยืนเช่นกัน สถานการณ์ค่อนข้างตึงเครียด

“อย่างไร?” ชายหนุ่มใบหน้าชั่วร้ายยิ้ม “ไม่อย่างไร เพียงแค่ต้องการชื่นชมวิชาพื้นนภาของแดนศักดิ์สิทธิ์พื้นนภาก็เท่านั้น”

เมื่อพูดจบ ชายหนุ่มใบหน้าร้ายกาจยื่นนิ้วออกมาแล้วกระดิกเบา ๆ เต็มไปด้วยเจตนายียวนอีกฝ่าย

ตวนมู่หยางเมื่อเห็นแววตาหยามเหยียดของอีกฝ่าย สีหน้าก็พลันหม่นลงด้วยความโกรธ กระบี่ยุทธ์ถูกดึงออกจากฝักเกิดเป็นเสียงดังเหล็กกระทบ ร่างกลายเป็นลำแสงพุ่งตรงไปหาอีกฝ่ายโดยทันที

“ไม่สำเหนียกกำลังตัวเอง!” ชายหนุ่มหน้าตาร้ายกาจยิ้มอย่างดูถูกเหยียดหยาม เมื่อพลิกมือ กริชสีเลือดก็ปรากฏขึ้นในมือของเขา และที่น่าประทับใจคือมันเป็นดาบรบชั้นดินชั้นสูง

ภายใต้การปะทุของพลังจิตแท้ กริชห่อหุ้มไปด้วยรัศมีสีแดงเลือด จิตสังหารอันน่าสะพรึงกลัวแผ่ซ่าน บรรยากาศในภัตตาคารก็พลันลดลงอย่างมากในทันใด

“ชิ้งเช้ง!”

ดาบและมีดปะทะเข้าหากัน ผลพวงของพลังจิตแท้กวาดออกไป ทันใดนั้นโต๊ะและเก้าอี้หลายตัวก็ถูกทุบจนกลายเป็นผุยผง

ตวนมู่หยางรู้สึกได้ถึงเจตนาฆ่าที่น่าสะพรึงกลัวพุ่งตรงเข้าที่หัวใจ กระบี่ยุทธ์ปากเสือที่อยู่ในมือระเบิดออก เลือดกระอักปาก ฝีเท้าก้าวถอยหลังหลายก้าว สีหน้าซีดเผือด

แต่ชายหนุ่มหน้าตาร้ายกาจกลับยังคงมีใบหน้ายิ้มเยือกเย็น ไม่มีการเคลื่อนไหวใดใดแม้แต่น้อย เห็นได้ชัดว่าใครแพ้ใครชนะ

“ศิษย์พี่ตวนมู่!”