มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 605

“ข้าจะลองดู”

หลัวซิวอมยิ้ม ร่างของเขาหายวับไปทันที ก่อนจะไปปรากฏตัวอยู่ด้านหน้าเหลียนเอ๋อร์ และใช้ฝ่ามือทลายไปที่แสงบัวสีขาวนั้น

การโจมตีนี้หลัวซิวใช้พลังทั้งหมดเก้าเท่า ความรุนแรงของมันเพียงพอที่จะทำให้ยอดฝีมือมกุฎยุทธ์ขั้น 6 ลอยกระเด็น

โครม！

ฝ่ามือกระทบเข้ากับแสงบัวป้องร่างอย่างรุนแรง ร่างเนื้อที่เป็นระลอกถูกการโจมตีอย่างรุนแรงนี้ ดอกบัวอันขาวสะอาดสั่นไหวสั่นคลอนก่อเป็นเกลียวคลื่นมากมายนับไม่ถ้วน

ลมแรงพัดเป็นเกลียวคลื่นไปทั่วทุกสารทิศ ทำให้ค่ายคุ้มกันที่ปกคลุมโดยรอบสั่นไหว ทว่าดรุณีน้อยที่ใช้แสงบัวป้องร่างอยู่นั้นกลับยืนนิ่งด้วยใบหน้าเปื้อนรอยยิ้ม

“เป็นการคุ้มกันที่แข็งแกร่งนัก” หลัวซิวรู้สึกได้ว่าแสงบัวป้องร่างที่ผนึกรวมขึ้นมานี้ มีพลังยุทธ์ที่แข็งแกร่งยากทำลาย

“เป็นอย่างไร ท่านอยากทำลายการคุ้มกันของข้า แค่นี้ท่านก็แพ้แล้ว” ใบหน้าของเหลียนเอ๋อร์ที่ถูกปกคลุมอยู่นั้นเปล่งประกายไปด้วยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์

“วิชายิ่งเลิศแสงบัวป้องร่างของแดนศักดิ์สิทธิ์สระบัวแท้ นับเป็นวิชายิ่งเลิศขั้นสูง การป้องกันได้หมดนี้ไม่ได้มีเพียงชื่อเท่านั้น แต่นับได้ว่าเป็นหนึ่งในวิชาป้องร่างที่แข็งแกร่งที่สุดตอนนี้แล้ว”

“หากมีวิชาป้องกันได้หมดนี้ ก็เท่ากับว่าไม่มีทางที่จะพ่ายแพ้ ร่างเนื้ออสุราของหลัวซิวไม่สามารถทำลายแสงบัวป้องร่างได้ โดยที่ยังไม่จำเป็นต้องลงมือด้วยซ้ำ”

“แม้ตัวสำนึกวิญญาณของหลัวซิวจะแข็งแกร่งแค่ไหน แต่วิชายิ่งเลิศอย่างแสงบัวป้องร่างก็สามารถป้องกันการโจมตีทางวิญญาณได้เช่นกัน”

เหลียนเอ๋อร์ที่อยู่ในแสงบัวป้องร่างยกมือขึ้นบีบตราประทับ แสงสีขาวที่ปกคลุมบางๆ อยู่รอบมือคล่อยๆ เคลื่อนที่หมุนวน

“หนุ่มน้อยชุดดำ ท่านลองดูฝีมือของข้าบ้างก็แล้วกัน”