มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 617

“เขายังมีไม้เด็ดอีกจริงๆด้วย!”

เมื่อเห็นเตากลั่นขั้นสูงลอยอยู่เหนือศีรษะของหลัวซิว พวกที่ไม่ชอบใจการเข้ารอบสิบคนของเขาก็เริ่มแสดงสีหน้าสงสัย

ตอนที่ไม่ใช้สมบัติขั้นสูงชิ้นนี้ พลังของเขาก็แข็งแกร่งมากพออยู่แล้ว ตอนนี้เมื่อใช้พลังของสมบัติขั้นสูงมาช่วย บางทีเขาอาจจะแข่งขันกับผู้สืบทอดแดนศักดิ์สิทธิ์นิรันดร์ได้แล้ว

“เฮอะ ก็แค่อาศัยความสามารถของสมบัติขั้นสูงมาช่วยก็เท่านั้น”

แม้ว่าสถานการณ์จะเป็นเช่นนี้ แต่ก็ยังมีคนรู้สึกดูถูกเขาอยู่ดี

“ใช้สมบัติแล้วอย่างไร สมบัติก็นับว่าเป็นพลังส่วนหนึ่งก็เท่านั้น หากมีความสามารถเจ้าก็สร้างสมบัติขั้นสูงขึ้นมาสักชิ้นสิ” มีคนกล่าวถากถางกลับ

“แค่มีสมบัติขั้นสูงชิ้นเดียวก็คิดจะท้าชิงกับผู้สืบทอดแดนศักดิ์สิทธิ์นิรันดร์เสียแล้ว คิดเพ้อฝันเกินไปหรือไม่ พวกเจ้าไม่คิดหรือว่าผู้สืบทอดจากแดนศักดิ์สิทธิ์นิรันดร์ก็จะมีสมบัติในระดับเดียวกันนี้เช่นกัน”

ในขณะที่ทุกคนกำลังวิพากษ์วิจารณ์กันอยู่นั้น หลัวซิวกับเจ้าผามีดก็ได้เริ่มต่อสู้กันในยกแรกแล้ว

หลัวซิวอาศัยว่ามีสมบัติขั้นสูงคุ้มครองร่างกาย เขาจึงบุกเข้าโจมตีอย่างเดียว เขาเหวี่ยงฝ่ามืออัดเข้ากระแทกที่หน้าอกของเจ้าผามีด ร่างของเขาจึงลอยกระเด็นออกไปและกระอักเลือดออกมาที่ริมฝีปาก

“น่าเสียดาย พลังสังหารอันแข็งแกร่งของเจ้าผามีดนั้นแข็งแกร่งมาก แต่เมื่อต้องปะทะเข้ากับการป้องกันของสมบัติขั้นสูงก็คงไม่สามารถเอาชนะได้”

ตามความคิดของคนส่วนมากในที่นั้นต่างคิดว่าศึกครั้งนี้ไม่มีอะไรให้ต้องเดาอีก เว้นเสียแต่ว่าเจ้าผามีดจะมีความสามารถในการเอาชนะการป้องกันของสมบัติขั้นสูงนี้ได้

“ทุกท่านอย่าเพิ่งดูแคลนสำนักดาบเทพ สายเลือดของพวกเขาเชี่ยวชาญด้านมีด ลำพังเพียงพลังสังหารอย่างเดียว แดนศักดิ์สิทธิ์นิรันดร์สี่แดนใหญ่ยังไม่กล้าออกปากว่าตนเองเหนือกว่าสำนักดาบเทพ” มีคนหนึ่งสอดปากพูดออกมา

“ได้ยินมาว่าสำนักดาบเทพชำนาญด้านการเอาชนะจากจุดเล็กๆ และมีพลังสังหารที่สูงกว่าแดนของตน”

บนเวทีประลองยุทธ์ เจ้าผามีดถูกหลัวซิวต่อยกระเด็น คิ้วของเขาขมวดแน่น แต่สีหน้ากลับไม่ปรากฏการเปลี่ยนแปลง