มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 621

เผชิญกับการโจมตีของหลัวซิว ซางหลันก็ไม่แยแสเช่นเคย และทันใดนั้นเขาก็ปล่อยออร่าที่เฉียบคมออกมา ทั้งร่างถูกปกคลุมไปด้วยแสงสีขาวพราว

เห็นได้ชัดว่าสิ่งที่เขาฝึกฝนคือพลังจิตแท้ทอง ทันทีที่เขาปล่อยออร่าออกมา ทั้งร่างของเขาเหมือนดาบที่หยิ่งผยองที่แทงเข้าไปในท้องฟ้า ดาบนั้นแข็งแกร่งและกวาดล้างทุกสิ่งในโลก

“ฉึก ฉึก ฉึก...”

ก่อนที่ทั้งสองจะต่อสู้กัน ออร่าได้โจมตีกันและกันแล้ว แสงสีขาวที่แหลมคมและเปลวไฟสีดำชนกันอย่างต่อเนื่อง ทำให้พื้นที่บนแท่นแข่งขันทั้งหมดสั่นสะเทือนไม่หยุด แตกออกทีละส่วน

“เอากระบี่ของข้าไปกินซะ!”

ซางหลันตะคอกเสียงเบา และก้าวไปข้างหน้าหนึ่งก้าว ความเร็วเกินจินตนาการ ร่างกายกลายเป็นเงา ไม่มีกระบี่อยู่ในมือ แต่ทั้งตัวของเขากลายเป็นแสงสีขาวราวกับกระบี่คม

มีแสงสีขาวแวววาวบนร่างกายของเขา เกิดจากพลังจิตแท้ทองที่มีความเข้มข้นสูง ซึ่งเป็นห้วงยุทธ์ที่ไม่มีผู้ใดหยุดมันได้

ภายใต้แรงกดดันออร่าของทั้งสอง โซนในพื้นที่การแข่งขันทั้งหมดไม่เสถียรอย่างมาก ในสถานการณ์นี้ เป็นไปไม่ได้ที่จะไปไหนมาไหนผ่านอวกาศเพื่อทำการเทเลพอร์ต

เสียงคำรามของมังกรดังขึ้น หลัวซิวเหยียบมังกรเขียว ร่างของเขาก็หายไปอีกครั้ง หลีกเลี่ยงการโจมตีของซางหลันที่ไม่มีสามารถหยุดได้

“เฉียง! เฉียง! เฉียง!...”

ซางหลันพลาดการโจมตีไป นิ้วมือสองนิ้วแตะเข้าด้วยกันเหมือนดาบ ปล่อยเก้านิ้วกระบี่ติดต่อกัน

ทุกครั้งที่เขาโจมตีด้วยนิ้วกระบี่ ปราณกระบี่สีขาวจะพุ่งออกมา ดูเหมือนปราณกระบี่ธรรมดา แต่เจาะโซนได้อย่างง่ายดาย และคมมาก แม้แต่ร่างกายของหลัวซิวจะเป็นร่างยุทธ์แดนมกุฎช่วงกลางก็ไม่กล้าที่จะต่อต้านโดยตรง