มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 654

หลังจากพูดจบ อาจารย์ของเผ่าหงส์ก็เยาะเย้ยและเดินจากไป

เห็นแผ่นหลังของเหยียนเยว่เอ๋อร์ ถูกเผ่าหงส์บีบบังคับพาไป สีหน้าของหลัวซิวนั้นเย็นชาอย่างยิ่ง

“เผ่าหงส์!” เขากัดฟันแน่นและบอกตัวเองทีละคำในใจ “ความอัปยศในวันนี้จะได้รับการตอบแทนเป็นสิบเท่าในอนาคต!”

“เฮ้อ......”

เสียงถอนหายใจดังเข้ามาในหูของเขา เจ้ายุทธจักรอัคคีหวูชิวลุกขึ้นจากที่นั่งและเดินมาที่ด้านข้างของหลัวซิว

เห็นเพียงเจ้ายุทธจักรอัคคีหวูชิวยกมือขึ้นคว้า ลำแสงสีแดงพุ่งออกจากร่างของหลัวซิวมาอยู่บนฝ่ามือของเขา

ลำแสงสีแดงที่ลุกเป็นไฟนี้เป็นพลังจิตแท้นี้ซ่อนตัวอยู่ในร่างกายของหลัวซิว หากไม่ใช่เพราะเจ้ายุทธจักรอัคคีหวูชิวพบก่อน เกรงว่าหลัวซิวคงไม่รู้ด้วยว่าเขาเสียชีวิตอย่างไร

“ช่างมีจิตใจที่โหดเหี้ยมจริงๆ!” สีหน้าของหลัวซิวยิ่งเย็นเฉียบ

“หัวใจของผู้หญิงมีพิษร้ายแรงที่สุดในโลก จิตใจของเจ้ายุทธจักรหงส์นั้นเหี้ยมโหดมาก นางติดอันดับหนึ่งในสิบระดับเจ้ายุทธจักร” เจ้ายุทธจักรอัคคีหวูชิวบีบพลังจิตแท้สีเพลิงออกเป็นชิ้น ๆ

“ขอบพระคุณที่ท่านช่วยชีวิตข้า” หลัวซิวขอบเจ้าเขาอย่างจริงใจ เขาไม่พบพลังจิตแท้ที่ซ่อนอยู่ในร่างกายของเขา

“ข้าไม่สามารถช่วยเจ้าให้นางผู้นั้นอยู่ที่นี่ต่อไปได้ เจ้าไม่โทษข้าหรอกหรือ?” เจ้ายุทธจักรอัคคีหวูชิวมองไปที่หลัวซิว

“ท่านล้อเล่นแล้ส ผู้เยาว์ไม่ใช่คนประเภทที่ไม่แยกแยะถูกผิด” หลัวซิวส่ายหัวและยิ้มอย่างขมขื่น “นอกจากนี้ ผู้เยาว์ยังเข้าใจถึงความยากลำบากของผู้ท่าน สามารถช่วยชีวิตข้าน้อยไว้ได้ ข้าน้อยก็รู้สึกขอบพระคุณท่านแล้ว”