อย่างไรก็ตาม ทุกคนก็มองออกว่าหลัวซิวต่อสู้กับศัตรูด้วยมือเดียว มืออีกข้างจับเจียงหวูจี้ไว้
“ปล่อยศิษย์น้องของข้าไป เรื่องนี้ก็จบลง” กุ่ยโยตะคอก ขมวดคิ้ว
“เจ้าบอกให้ปล่อยก็ปล่อยหรือ? เจียงหวูจี้คนแอบลักลอบโจมตีข้าก็ช่างแล้วหรือ?” หลัวซิวเยาะเย้ย
“เจ้าได้สั่งสอนบทเรียนให้กับเขาแล้ว อย่ามากเกินไปนะ” ดวงตาของกุ่ยโยวเย็นเฉียบ
หลัวซิวไม่แยแส “อยากให้ข้าปล่อยเขาไม่ใช่ว่าไม่ได้ แต่อย่างน้อยเจ้าต้องแสดงความจริงใจบ้าง?”
หลัวซิวก็รู้ว่าร่างยุทธ์แดนศักดิ์สิทธิ์ขั้นปฐมภูมินั้นไม่ใช่พลังทั้งหมดของกุ่ยโยว อีกฝ่ายเพียงแค่ไม่ต้องการเปิดเผยความแข็งแกร่งของตนต่อหน้าหวูหยุนและคนอื่น ๆ ดังนั้นเขาจึงสงวนไว้
อย่างน้อยรัศมีอันตรายในร่างกายของเจียงหวูจี้ ทำให้เขารู้สึกว่าถูกคุกคาม ไพ่ตายของกุ่ยโยวจะต้องแข็งแกร่งกว่า
“กล้าต่อรองกับข้า กุ่ยโยว ข้าต้องชื่นชมความกล้าหาญของเจ้า” กุ่ยโยวหัวเราะอย่างโกรธจัด “เจ้าต้องการความจริงใจแบบไหน?”
“ยากลายร่างมังกรหนึ่งเม็ด” หลัวซิวพูดด้วยความโลภ
เดิมทีคิดว่าถ้าเขาขอยากลายร่างมังกรหนึ่งเม็ด กุ่ยโยวจะต้องต่อว่าเขาโลภอย่างโมโห แต่สิ่งที่หลัวซิวคาดไม่ถึงก็คือกุ่ยโยวเพียงแค่โยนขวดหยกมาให้อย่างง่ายดาย
สิ่งนี้ทำให้หลัวซิวตะลึงเล็กน้อย อัจฉริยะจากแดนศักดิ์สิทธิ์นิรันดร์ ร่ำรวยและใจป้ำเช่นนี้เลยหรือ?
เอื้อมมือไปรับขวดหยก ตัวสำนึกของหลัวซิวตรวจสอบ ยืนยันว่ายากลายร่างมังกรอย่างไม่ต้องสงสัย แทบเป็นไปไม่ได้เลยที่อีกฝ่ายหนึ่งจะทำเล่ห์เหลี่ยมภายใต้สายตาของปรมาจารย์กลั่นยาของเขา ไม่ต้องพูดถึงตำแหน่งของกุ่ยโยว ไม่ถึงกับทำแบบนี้
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: มหายุทธ์ สะท้านภพ
มึงๆ กูๆ เชี้ยไรเยอะแยะวะ นิยายจีนนะโว้ย อ่านเจอแล้วสดุดเสียรมตลอด...
แปลต่อทีค่า รออ่านอยู่นะคะ🥺🥺...
มีต่อไหมครับ...
รออยู่นะครับ...
เรื่องเก่าอัพเดตบ้าง ไม่ใช่ลงแต่เรื่องใหม่...
เมื่อไรจะลงซักที...
เค้ายังแปลอยู่ไหมครับ...
ไม่ลงให้อ่านซักที...
รออานยุ...
รอต่อไปครับ...