มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 668

ในขณะนั้น ลู่เมิ่งเหยาตกใจกลัวมาก เพราะนางไม่เห็นการเคลื่อนไหวของอีกฝ่ายก็ถูกคว้าข้อมือไว้ ถ้าผู้หญิงคนนี้ต้องการจะฆ่านาง นางจะไม่สามารถต้านทานได้เลยหรือ?

และเทวีหานยู่คว้าข้อมือของนางไว้ จริงๆแล้วก็เพื่อยืนยันร่างกายของนาง

แม้ว่าผลการฝึกตนของเทวีหานยู่ จะสามารถตรวรร่างกายของนางได้ด้วยตัวสำนึกของนาง แต่ร่างกายโดยกำเนิดนั้นไม่ธรรมดา ดังนั้นจึงต้องยืนยันดีๆ

“สาวน้อย พรสวรรค์ของเจ้าดีมาก เจ้ายินดีจะกราบข้าในฐานะอาจารย์ของเจ้าหรือไม่?”

เมื่อลู่เมิ่งเหยากำลังตกใจกลัว เทวีหานยู่ก็ปล่อยข้อมือของนางและพูดด้วยรอยยิ้ม

ลู่เมิ่งเหยาถอยหลังสองก้าว ดูตื่นตัว “ข้าไม่รู้จักเจ้าเลย”

เมื่อเทวีหานยู่เห็นว่านางตื่นตัวมาก นางรู้ว่าถ้านางไม่เปิดเผยตัวตนของนาง นางคงจะไม่สามารถทำให้หญิงสาวคนนี้เลิกระวังตัวได้

ดังนั้นนางจึงพลิกมือและหยิบป้ายสัญลักษณ์ออกมาแล้วพูดด้วยรอยยิ้มว่า “เจ้ารู้จักสิ่งนี้หรือไม่?”

อันที่จริง ป้ายที่นางเอาออกมาเป็นป้ายลาดตระเวน แต่ด้วยวิสัยทัศน์ของลู่เมิ่งเหยาในตอนนั้น นางไม่รู้จักด้วยซ้ำ

“แล้วเจ้ารู้จักองค์กรนักล่ายุทธ์ไหม? ข้าเป็นสมาชิกขององค์กรนักล่ายุทธ์” เทวีหานยู่อธิบายอย่างอดทนและไม่ได้บังคับพาลู่เมิ่งเหยาไปผลการฝึกตนของนางเอง

แต่ลู่เมิ่งเหยาระมัดระวังตัวมากและไม่เชื่อใจนางง่าย ๆ จากนั้นทั้งสองก็ไปที่องค์กรนักล่ายุทธ์

ทำให้ลู่เมิ่งเหยาคาดไม่ถึงก็คือเมื่อหัวหน้าแก๊งเสิ่นหยวนหนานเห็นป้ายชื่อที่เทวีหานยู่แสดงออกมา เขาตะลึงไปในทันที จากนั้นเขาก็คุกเข่าลงบนพื้นด้วยความเกรงกลัว “เสิ่นหยวนหนานคารวะท่าน!”

ในฐานะของเสิ่นหยวนหนาน เขาไม่เห็นป้ายลาดตะเวน แต่เขาเข้าร่วมองค์กรนักล่ายุทธ์มานานกว่า 10 ปี เขาได้อ่านข้อมูลเกี่ยวกับสี่แก๊งหลักและได้เห็นรูปแบบของหัวหน้าลาดตระเวนมาก่อน