มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 697

แม้ว่าพลังของเขาจะแข็งแกร่งกว่าคู่ต่อสู้ทั้งสามคนนี้ แต่เมื่อทั้งสามคนร่วมมือกันกลับสามารถบีบเขาให้จนมุมได้

มหายุทธ์กลั่นร่างเข้ามาโจมตีเขาก่อน  ส่วนมหายุทธ์กลั่นวิญญาณก็ใช้ตัวสำนึกกลายรูปฉวยจังหวะในการโจมตี มหายุทธ์ผู้มีพลังจิตแท้เข้มข้นทำหน้าที่ในการโจมตีหลัก ทักษะยุทธ์วิชายิ่งเลิศแต่ละกระบวนท่าโจมตีเข้าใส่หลัวซิวจนส่งเสียงร้องโอดครวญเป็นระยะ

เวลาครึ่งก้านธูปผ่านไปอย่างรวดเร็วโดยไม่รู้ตัว

เหตุการณ์ที่หลัวซิวผ่านด่านย่อมตกอยู่ในสายตาของเทวทูตจื่อเยียนและเจ้าแดนหลิวหงเทียน

“มกุฎยุทธ์ขั้นสี่สามารถผ่านด่านชั้นที่สามของหอคอยมหาภพได้  ดูท่าแล้วหากสู้ต่อไปอีกหนึ่งก้านธูปก็คงไม่เป็นปัญหาอะไร” หลิวหงเทียน กล่าวอย่างขมขื่นเล็กน้อย

หากว่ากันตามน้ำใจแล้ว แน่นอนว่าเขาย่อมอยากสนับสนุนซิงหลิง แต่ในฐานะที่เขาเป็น เจ้าแดน  เมื่อเขาได้รับหน้าที่มาก็ย่อมต้องทำหน้าที่นั้น ในใจของเขาก็อดไม่ได้ที่จะยอมรับว่าพรสวรรค์และความสามารถของหลัวซิวนั้นเหนือกว่าซิงหลิงอยู่หนึ่งขั้น

“สิ่งที่ข้าให้ความสำคัญนั้นไม่ใช่แค่เพียงพรสวรรค์ของเขาแต่ยังเป็นความสามารถในการเข้าใจ” เทวทูตจื่อเยียนอมยิ้ม “เขาตระหนักรู้พลังแห่งกฎได้อย่างรวดเร็ว แต่เข้าใจเพียงด้านเดียว ท่านดูกระบวนท่าที่เขาใช้สิ แม้ว่าจะดูอ่อนหัดและมีจุดบกพร่องอยู่บ้าง แต่ก็เป็นกระบวนท่าที่เขาคิดขึ้นมาเอง ดังนั้นเขาจึงมีความสามารถมากกว่า”

“การฝึกฝนวรยุทธ์จากคนก่อนหน้า ไม่มีทางเหนือกว่าคนก่อนหน้าได้ มีเพียงการคิดค้นขึ้นมาเองเท่านั้นถึงจะมีเส้นทางที่บุกเบิกเป็นของตัวเอง”

“ใช่แล้ว อายุยังน้อยเท่านี้แต่กลับเข้าใจในประเด็นนี้ ไม่รู้จริงๆ ว่าเขาเป็นลูกศิษย์ของผู้ใด” หลิวหงเทียนกล่าว

“เจ้าแดนหลิวพูดไม่ถูกเท่าไหร่นัก ข้าเคยสืบเรื่องราวของหลัวซิวมาแล้ว เขาไม่ได้สืบทอดวิชามาจากใคร แต่ได้รับการสืบทอดส่วนหนึ่งมาจากสำนักไท่เสวียนโบราณในโลกแสงดาว” เทวทูตจื่อเยียนกล่าว

“ไท่เสวียนโบราณ?” เจ้าแดนหลิวขมวดคิ้วเล็กน้อย คิดอยู่สักพักหนึ่งจึงคิดออก “ที่สำนักไท่เสวียนโบราณเคยปรากฏเทพมาร คนเดียวเท่านั้น และยังเป็นเพียงเทพมารธรรมดาๆ ด้วย หากจะมีผู้สืบทอดก็คงเป็นเพียงแค่ผู้สืบทอดวิชายิ่งเลิศชั้นล่างเท่านั้น”