มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 698

เพลิงมรณะสีดำผนึกรวมขึ้นกลางที่นิ้วมือของเขา สิ่งที่ทำให้หลัวซิวตื่นเต้นก็คือ เขาใช้วิชาตราประทับนี้ได้สำเร็จ แม้ว่าความน่ายำเกรงของมันจะไม่เท่าตราธรรมจุติมรณะ แต่ก็ยังมีความน่ายำเกรงอยู่มาก

ตราธรรมจุติมรณะ!

เมื่อตราปรากฏขึ้นมา นิ้วมือของหลัวซิวก็เคลื่อนไหวเป็นวงกลม ร่างของมหายุทธ์กลั่นร่างถูกฝังเอาไว้มิด โลหิตสดสาดกระเซ็นไปทุกทิศทาง มหายุทธ์กลั่นร่างต้านทานอยู่ได้เพียงช่วงลมหายใจเดียว ก็ถูกตัดละเอียดจนกลายเป็นไอเลือด

ทว่าเมื่อใช้ตราเช่นนี้ ทำให้การฝึกตนที่เหลืออยู่ 4 ส่วนของหลัวซิวถูกเผาผลาญไปเหลือเพียงสามส่วนเท่านั้น

ในเวลาเดียวกันนั้นเอง มหายุทธ์กลั่นวิญญาณกับมหายุทธ์ผู้มีพลังจิตแท้เข้มข้นก็ได้ร่วมมือโจมตีพร้อมกัน ทำให้เขาไม่สามารถต้านทานต่อไปได้

“ออก!”

ในช่วงเวลาที่หลัวซิวอับจนหนทางจึงเลือกที่จะถูกส่งตัวออกไป เพราะว่าเขารู้ตัวแล้วว่าครั้งนี้เขาคงไม่สามารถผ่านด่านไปได้

ฟึ่บ!

เมื่อร่างของหลัวซิวถูกส่งตัวออกมาจากหอคอยมหาภพแล้ว สายตาทุกคู่ต่างหลอมรวมมามองที่เขาเป็นหนึ่งเดียว

“น่าเสียดาย อีกนิดเดียวก็จะครบเวลาหนึ่งก้านธูปแล้ว”

“เหอะๆ เห็นว่าเป็นเวลาแค่นิดเดียว แต่ไม่ต่างอะไรกับฝางเส้นเดียวที่สามารถทับอูฐจนตายได้ ต่อให้ฝึกตนอย่างหนักมาหลายปีก็ไม่ได้หมายความว่าจะทำได้”

การที่หลัวซิวล้มเหลวในด่านที่สามนี้ ฝูงชนที่มามุงดูบ้างก็เสียดายแทนเขา บ้างก็สมน้ำหน้า บ้างก็อิจฉาเพราะว่ามีอีกหลายคนที่ไม่แม้แต่ที่จะผ่านด่านในชั้นหนึ่งไปได้

“สุดท้ายเจ้าสำนักน้อยซิงหลิงก็ยังเหนือกว่าที่สามารถผ่านด่านชั้นสามไปได้!”

“ใช่แล้ว เจ้าสำนักน้อยซิงหลิงคือยอดฝีมืออันดับหนึ่งในรุ่นของพวกเรา”

“แม้ว่าบางคนจะเป็นอันดับหนึ่งในการประลอง แต่ก็มีดีแค่ชื่อเสียงภายนอกเท่านั้น ไม่สมกับความสามารถจริงๆ”

หลัวซิวไม่สนใจคำพูดพวกนี้เลยแม้แต่น้อย เขาออกจากหอคอยมหาภพแล้วมุ่งหน้ากลับไปยังที่พักของตนเองทันที