มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 706

ต่อให้เป็นเช่นนี้ ก็น่าเกรงกลัวมากแล้ว น่าสะพรึงกลัวยิ่งกว่าความสามารถในการตระหนักรู้กฎของเขาเสียอีก เพราะเขาพึ่งจะอยู่ในแดนมกุฎยุทธ์เท่านั้น!

“แดนมกุฎยุทธ์ก็สามารถสร้างเค้าโครงทักษะยุทธ์จุลอมตะได้แล้ว ผ่านการพัฒนาอย่างไม่ขาดในวันหน้า ความสำเร็จของเขาไร้ขอบเขต”

ในฐานะเจ้าแดนดินแดนศักดิ์สิทธิ์ หลิวหงเทียนก็นับว่าได้พบอัจฉริยะมามากมาย แต่กลับไม่เคยมีผู้ใดสามารถสร้างความตกตะลึงมากมายให้กับเขาเหมือนหลัวซิวมาก่อน

เหมือนกันกับความสามารถในการตระหนักรู้กฎ การทำความเข้าใจของหลัวซิวไม่ได้เป็นที่น่าสะพรึงกลัวจนถึงขั้นนั้น ที่เขาสามารถสร้างทักษะยุทธ์ที่มีอานุภาพร้ายกาจอย่างกระบี่หมัดขึ้นมาได้ ที่จริงแล้วความดีความชอบส่วนใหญ่ ต้องยกให้กับวิชากลั่นร่างของวงล้อชีวิตแห่งเหล่าเทวเทพ

วิชากลั่นร่างของแต่ละแดนศักดิ์สิทธิ์ ล้วนมีทักษะยุทธ์ที่มาควบคู่กัน แม้ว่าอานุภาพจะร้ายกาจ แต่กลับถูกสร้างขึ้นมาโดยคนรุ่นก่อน ๆ ไม่เหมาะกับผู้ฝึกตนในเวลาต่อ ๆ มาเท่าไหร่นัก

ส่วนวิชากลั่นร่างของวงล้อชีวิตแห่งเหล่าเทวเทพ แม้ว่าจะไม่มีกระบวนท่าทักษะยุทธ์ใด ๆ แต่กลับแฝงไปด้วยความมหัศจรรย์ที่ไม่รู้จบ นำพาให้หลัวซิวสร้างทักษะยุทธ์ที่เหมาะสมกับตนเองขึ้นมา

พลังอมตะ เป็นสิ่งเฉพาะสำหรับเทพฟ้า แต่ตอนที่หลัวซิวอยู่ในแดนฝึกจิต ก็ได้ปลุกตื่นผู้เป็นอมตะแล้ว

ทั้งหมดนี้ ก็ล้วนเป็นความดีความชอบของลูกแก้วความเป็นตาย!

ลูกแก้วความเป็นตาย เป็นจุดเปลี่ยนชะตาชีวิตของหลัวซิว กำหนดให้เขาเดินสู่จุดสูงสุดในเส้นทางแห่งโลกยุทธ์

หอคอยสุดหล้าชั้นที่สี่ มีว่าผลการฝึกตนของหลัวซิวค่อนข้างจะต่ำ แต่อาศัยแดนของกฎและทักษะยุทธ์กระบี่หมัดระดับจุลอมตะ แม้ว่าจะต้องก้าวถอยหลังติดต่อกันอยู่หลายเก้าภายใต้การโจมตีของเจ้ายุทธจักรทั้งสาม แต่ก็ไม่ได้รับบาดเจ็บอะไร

หากเป็นเช่นนี้ต่อไป อดทนอยู่ในนี้จนครบเวลาหนึ่งการธูป สำหรับเขาแล้วไม่ใช่เรื่องยากเลย

ฮึ่ม! ฮึ่ม! ฮึ่ม! ……

การลงมือของผู้แข็งแกร่งระดับเจ้ายุทธจักร ทุกครั้งล้วนนำมาซึ่งแรงสั่นสะเทือนอันมหาศาล

“ตอนนี้แหละ!”

หลัวซิวคว้าโอกาสในการลงมือครั้งหนึ่งเอาไว้ แสงสว่างพลันเบ่งบานขึ้นมาในดวงตาของเขา

ตราทวยมรณะ!