มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 716

ชายชราในชุดคลุมแดงยิ้มกล่าว “เจ้าหนุ่มคนนั้นจะเทียบกับคุณชายหยุนเซี๋ยได้อย่างไร ต่อให้มันบรรลุถึงแดนมหายุทธ์ ก็จะต้องไม่ใช่คู่ต่อสู้ของคุณชายแน่”

“ฮ่า ๆ ข้าชอบฟังที่เจ้าพูด อัจฉริยะบ้าบออะไรนั่น ไม่มีผลการฝึกตน อัจฉริยะก็เป็นเพียงแค่ลมตดเท่านั้น!” เฟิ่งหยุนเซี๋ยหัวเราะขึ้นมาอย่างพอใจ

ชายชราในชุดคลุมแดงเองก็หัวเราะตาม แต่จู่ ๆ ก็สัมผัสถึงกลิ่นอายความผิดปกติขึ้นมา เขาฝึกตนมาเป็นเวลานับพันปี ผ่านการต่อสู้มามากมายนับไม่ถ้วน และไวต่อกลิ่นของความอันตรายเป็นอย่างมาก

“คุณชายระวัง!”

ชายชราในชุดคลุมแดงพลันตะโกนขึ้นมา ร่างกายก้าวถอยหลังไปอย่างรวดเร็ว

เฟิ่งหยุนเซี๋ยเองก็สัมผัสถึงไอสังหารที่อยู่ด้านหลังของตนเอง ตกใจจนหน้าถอดสีขึ้นมาทันที ร่างของเขากลายเป็นเปลวไฟสายหนึ่ง ปลีกตัวหลบหลีกอย่างร้อนรน

วินาทีที่พวกเขาทั้งสองปลีกตัวหลบนั่นเอง เราร่างของบุรุษหนุ่มในชุดคลุมสีดำก็ได้ค่อย ๆ ปรากฏขึ้น

เฟิ่งหยุนเซี๋ยและชายชราในชุดคลุมแดงต่างหันมามอง เห็นเพียงบุรุษหนุ่มในชุดคลุมสีดำผู้นั้นกำลังยืนมือไขว้หลัง สีหน้าเย็นชา ร่างกายเหมือนได้หลอมรวมเป็นหนึ่งเดียวกับฟ้าดิน ทำให้ผู้คนรู้สึกยากที่จะคาดเดา

“เจ้าคือ......” เฟิ่งหยุนเซี๋ยหรี่ตาลงเล็กน้อย “เจ้าคือหลัวซิว? ข้ากำลังพูดถึงเจ้าอยู่พอดีเลย คิดไม่ถึงว่าเจ้าจะเอาตัวเข้ามามอบให้เอง”

เฟิ่งหยุนเซี๋ยหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง พลังจิตแท้กระเพื่อมอยู่รอบตัว ออร่าอัคคีแพร่กระจาย แสดงกระแสพลังอันแรงกล้าของมหายุทธ์ขั้นห้าออกมา

กลิ่นอายของอีกฝ่าย หลัวซิวไม่รู้สึกไม่คุ้นเคยเลยสักนิด เพราะเขาเคยได้สัมผัสกระแสพลังแบบเดียวกันนี้ จากคนอื่น ๆ ของเผ่าหงส์

“คนเผ่าหงส์? เพียงแค่มหายุทธ์ขั้นห้า ก็กล้ามาอวดดีต่อหน้าของข้า?” หลัวซิวแสดงท่าทางเย้ยหยันออกมา จากความสามารถของเขาในตอนนี้ เป็นธรรมดาที่จะไม่เห็นมหายุทธ์โดยทั่วไปอยู่ในสายตา

“เพียงแค่งั้นหรือ? ......” ใบหน้าของเฟิ่งหยุนเซี๋ยดุร้ายขึ้นมาเล็กน้อย “ข้าคิดว่าตัวเองนั้นยโสโอหังมากพอแล้ว คิดไม่ถึงว่าเจ้าจะโอหังยิ่งกว่าข้าเสียอีก กล้าบอกว่าข้าเป็นเพียงแค่มหายุทธ์ขั้นห้าอย่างนั้นหรือ?”