มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 717

เฟิ่งหยุนเซี๋ยร้องออกมาอย่างอนาถอีกครั้ง “เจ้าจะฆ่าข้าไม่ได้ ท่านพ่อของข้าเป็นผู้อาวุโสของเผ่าหงส์ หากเจ้าฆ่าข้า เจ้าเองก็จ้องตายอย่างแน่นอน!”

“อาวุโสของเผ่าหงส์แล้วอย่างไร?” หลัวซิวยิ้มเยาะ ดีดนิ้วออกมากลางอากาศ เปลวเพลิงสีทองลอยออกไปเหมือนดั่งลูกธนูในทันที พุ่งเข้าใส่ชายชราในชุดคลุมแดงที่กำลังกระโจนเข้ามา

“อ้ากกก!......”

เกราะป้องกันพลังจิตแท้บนร่างของชายชราในชุดคลุมแดงถูกเปลวเพลิงสีทองทะลุผ่านไปอย่างง่ายดาย จากนั้นชายชราในชุดคลุมแดงผู้นี้ก็ร้องออกมาอย่างอนาถ ร่างกายถูกเปลวไฟสีทองครอบคลุมไปโดยสิ้นเชิง

เปลวไฟสีทองนี้ คือมกุฎอัคคีนภาเหลืองที่หลัวซิวใช้การเปลี่ยนแปลงครั้งที่สองของภูตอัคคีฝึกฝนขึ้นมานั่นเอง แผดเผาให้ตายได้แม้กระทั่งเจ้ายุทธจักรผู้แข็งแกร่ง จะนับประสาอะไรกับเพียงแค่มหายุทธ์?

ไม่ถึงสองลมหายใจเข้าออก ร่างของชายชราชุดแดงกลายเป็นความว่างเปล่า และเมื่อเฟิ่งหยุนเซี๋ยได้เห็นภาพเช่นนี้ ก็ต้องอึ้งทึ่งตะลึงงันไปโดยสิ้นเชิง นั่นมันเปลวเพลิงอะไรกัน ถึงได้น่าสะพรึงกลัวเช่นนี้?

นับจากที่หลัวซิวได้ปรากฏตัวขึ้น จากนั้นก็ได้ทำให้เฟิ่งหยุนเซี๋ยบาดเจ็บหนัก สังหารชายชราชุดแดง กระบวนการทั้งหมดดูเหมือนยาวนาน ที่จริงแล้วไม่ถึงสิบลมหายใจเข้าออก

เฟิ่งหยุนเซี๋ยในเวลานี้ได้หวาดกลัวโดยสิ้นเชิง ภายในใจของเขาได้ด่ายายแก่เฟิ่งหลีไปต่าง ๆ นานาแล้ว เจ้าคนนี้เป็นมกุฎยุทธ์เสียที่ไหนกัน? เห็นได้ชัดว่าเป็นฆาตกรที่ฆ่ามหายุทธ์เหมือนหมูเหมือนหมา!

“หลัวซิว ขอเพียงเจ้าไม่ฆ่าข้า ข้าจะรับปากเจ้าทุกอย่าง”

เฟิ่งหยุนเซี๋ยพยายามทำให้ตัวเองสงบลง ตกอยู่ในสถานการณ์เช่นนี้ เข้ารู้ดีว่าสิ่งสำคัญที่สุดคือต้องรักษาชีวิตของตนเองเอาไว้

ในตอนนี้เฟิ่งหยุนเซี๋ยรู้สึกเสียใจในภายหลังเป็นอย่างยิ่ง แม้เขาจะมีผลการฝึกตนในแดนมหายุทธ์ขั้นห้า แต่พรสวรรค์และมันสมองของเขาเองไม่นับว่าดีสักเท่าไหร่ หลัก ๆ คืออาศัยว่าบิดาของตนเองเป็นผู้อาวุโสเผ่าหงส์ ถึงได้มีผลการฝึกตนในระดับนี้ได้

เขามองดูสีหน้าหลัวซิวอย่างประหม่า เกรงว่าคนเหี้ยมโหดผู้นี้จะสังหารตนเอง

ในตอนนี้เอง กระแสพลังอันแรงกล้าสองสายได้พุ่งมาจากทางทิศเหนือ ก่อนที่จะสิ้นใจชายชราชุดแดงได้บีบม้วนหยกแตก ยายแก่เฟิ่งหลีและเฟิ่งจางก็ได้รีบมาที่นี่โดยเร็วที่สุด