“ขอบคุณผู้อาวุโสที่ส่งเสริม” หลัวซิวเก็บเอาดวงไฟที่ผนึกเสือพิฆาตจิ่วหยินเอาไว้เข้าสู่ร่างกาย จากนั้นก็ประสานมือคารวะงูดำยักษ์
“หากจะขอบคุณก็ขอบคุณเจ้านายของข้าเถอะ สำหรับเรื่องที่เจ้าสามารถสยบเสือพิฆาตจิ่วหยินได้นั่นก็เป็นความสามารถของเจ้าเอง ไม่จำเป็นต้องขอบคุณข้า”
น้ำเสียงอันเย็นชาของงูดำยักษ์ทำให้หลัวซิวรู้สึกประหม่าเล็กน้อย ไม่รู้ว่าควรรับคำอย่างไรต่อดี
“ในเมื่อเจ้าได้รับมันไป ตอนนี้ก็ไปจากที่นี่ได้แล้ว ไม่มีเรื่องอันใดอย่าได้มารบกวนการหลับนอนของข้า”
ศีรษะขนาดมหึมาหมุดจมกลับลงไปในทะเลสาบสีดำ จากเมื่องูดำยักษ์ได้หายไป พลังกดดันอันน่าสะพรึงกลัวที่ครอบงำทะเลสาบดำเอาไว้ ก็ได้หายไปอย่างไร้ร่องรอยเช่นกัน
หลัวซิวประสานมือคารวะไปทางทะเลสาบดำอีกครั้ง ไม่ว่าอย่างไร ก็นับว่าเป็นงูดำยักษ์ตนนี้ที่ได้มอบเสือพิฆาตจิ่วหยินให้กับเขา
ในตอนนี้เอง ลำแสงสีขาวสายหนึ่งก็ได้ลอยออกมาจากทะเลสาบดำ
หลัวซิวไม่ได้สัมผัสถึงอันตรายใด ๆ ที่อยู่ด้านในลำแสงสีขาวเลยสักนิด จึงได้ยื่นมือออกไปคว้า
พบเพียงว่ามันเป็นลูกแก้วสีขาวที่มีขนาดเท่าไข่ไก่ลูกหนึ่ง มีของเหลวสีดำสงบนิ่งอยู่ที่ด้านใน
“เห็นแก่หน้าเจ้านาย ข้ามอบน้ำมรณาจิ่วหยินให้เจ้าหนึ่งหยด” เสียงเคร่งขรึมเย็นชาของงูดำยักษ์ลอยออกมาจากทะเลสาบดำอย่างช้า ๆ
“ขอบคุณผู้อาวุโส”
หลัวซิวประสานมือคารวะอีกครั้ง คราวนี้เขาไม่ได้ชักช้า หมุนตัวจากไปในทันที
เขาทราบเป็นอย่างดีว่าน้ำมรณาจิ่วหยินหนึ่งหยดดูแล้วเหมือนจะไม่มีอะไร เพราะในทะเลสาบดำแห่งนั้นมีอยู่มากมายมหาศาล
แต่สำหรับหลัวซิวแล้ว น้ำมรณาจิ่วหยินหนึ่งหยดนี้เป็นอาวุธสังหารอันร้ายกาจอย่างหนึ่ง
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: มหายุทธ์ สะท้านภพ
มึงๆ กูๆ เชี้ยไรเยอะแยะวะ นิยายจีนนะโว้ย อ่านเจอแล้วสดุดเสียรมตลอด...
แปลต่อทีค่า รออ่านอยู่นะคะ🥺🥺...
มีต่อไหมครับ...
รออยู่นะครับ...
เรื่องเก่าอัพเดตบ้าง ไม่ใช่ลงแต่เรื่องใหม่...
เมื่อไรจะลงซักที...
เค้ายังแปลอยู่ไหมครับ...
ไม่ลงให้อ่านซักที...
รออานยุ...
รอต่อไปครับ...