มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 769

“ด้วยพวกเจ้าน่ะหรือ?” หลัวซิวหัวเราะเบา ๆ คนเหล่านี้ไม่ใช่คนนุ่นหลัง แต่ผลการฝึกตนต่างอยู่ในระดับมหายุทธ์ ไม่ใช่เหล่าเฒ่าประหลาดระดับพรีเมี่ยมยุทธ์

“อย่าพูดให้มากความ ฆ่ามัน!”

พูดจบ บรรดาศิษย์แดนศักดิ์สิทธิ์จันทราสีเลือดก็กรูกันเข้ามา คนพวกนี้ในตอนที่อายุยังน้อยก็มีพรสวรรค์ที่ไม่ธรรมดา ฝึกตนนับสิบนับร้อยปี พลังการต่อสู้ต่างแข็งแกร่งมาก

จิตสังหารของคนพวกนี้หลวมรวมเข้าด้วยกัน กลายเป็นดาบโลหิตสีแดงก่ำ ทำลายปริภูมิ บดขยี้ทุกสรรพสิ่ง เข่นฆ่าอย่างไม่มีจุดสิ้นสุด

“ไข่มุกเล็กเท่าเม็ดข้าว ยังกล้าท้าสู้กับดวงจันทร์ที่ส่องสว่าง?” หลัวซิวยังมีท่าทีสงบนิ่ง สีหน้าท่าทางไม่ทุกข์ร้อน

ชิ้ง!

ดาบโลหิตสีแดงก่ำยาวหลายสิบฟุตหลวมรวมรังสีสังหารไม่มีที่สิ้นสุดได้ฟาดลงมา บรรดาศิษย์จันทราสีเลือดยิ้มเยาะในใจ เพราะการร่วมมือโจมตีของพวกเขาครั้งนี้ ต่อให้เป็นพรีเมี่ยมยุทธ์ช่วงต้นก็ยังต้องล่าถอย

แต่วินาทีต่อมา สีหน้าของพวกเขาก็พลันเปลี่ยนไป กำปั้นกระแทกขึ้นไปในอากาศ เพลิงนิลปะทุขึ้นหลวมรวมเป็นกระบี่แสง เสียงดังปังเกิดขึ้น ทำให้ดาบโลหิตสีแดงก่ำถูกทำลายเป็นเศษธุลี

จากนั้น หลัวซิวทิ้งภาพติดตาไว้ที่เดิม และปรากฎตัวขึ้นตรงหน้าบรรดาศิษย์จันทราสีเลือดในชั่วพริบตา

ปัง! ปัง! ปัง! ……

เสียงทุ้มของร่างเนื้อที่ถูกโจมตีดังก้องอยู่ในห้องโถง บรรดาศิษย์จันทราสีเลือดไม่มีเรียวแรงต่อต้านแม้แต่น้อย ถูกหลัวซิวใช้หมัดกระบี่จุลอมตะกระหน่ำโจมตีในระยะประชิด

หลัวซิวตระหนักรู้หมัดกระบี่ พลังทักษะการต่อสู้นั้นแข็งแกร่งเสียยิ่งกว่าวิชายิ่งเลิศ รวมกับพื้นฐานการควบคุมของแดนกฎช่วงกลาง แค่เพียงโจมตีออกไปอย่างไม่ตั้งใจ ก็แข็งแกร่งเสียยิ่งกว่าผู้แข็งแกร่งระดับพรีเมี่ยมยุทธ์ช่วงต้นอย่างมาก

“แดนศักดิ์สิทธิ์จันทราสีเลือดก็เท่านี้เองหรือ” หลัวซิวยิ้มเยาะ นัยน์ตาเย็นชากวาดมองศิษย์จันทราสีเลือดที่เหลืออยู่ในที่แห่งนี้

ศิษย์จันทราสีเลือดที่เหลือ ส่วนมากเป็นผลการฝึกตนระดับมกุฎยุทธ์ มีสองคนที่อยู่ระดับมหายุทธ์

“เจ้าอย่ามาอวดดี!” เมื่อเห็นยอดฝีมือระดับมหายุทธ์หลายคนถูกฆ่าตายด้วยหมัดเดียว ศิษย์ทั้งหมดของจันทราสีเลือดก็หน้าถอดสี แต่กลับยังหยิ่งผยองไม่ยอมก้มหัวให้