มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 776

ในท้องฟ้าเต็มไปด้วยดวงดาวอันไร้ที่สิ้นสุด ดวงดาวกำลังส่องแสงเป็นประกาย ภายในระยะใกล้ ดวงดาวทุกดวงมีขนาดใหญ่มาก

ร่างสองร่างต่อสู้กันบนท้องฟ้าเต็มไปด้วยดวงดาว ระหว่างการเคลื่อนไหวของมือและเท้าเต็มไปด้วยออร่าอันน่าเกรงกลัว สามารถบดขยี้ดาวดวงใหญ่ให้กลายเป็นผุยผง

หลัวซิวรวบรวมตัวสำนึกมองต่อไปอย่างละเอียด พบว่าหนึ่งในร่างที่กำลังสู้รบอยู่นั้น สวมเกราะนักยุทธ์สีเหลืองทอง เป็นรูปแบบโบราณ เหมือนกันกับเกราะนักยุทธ์ที่เขาเห็นที่ใจกลางตำหนักก่อนหน้านี้ไม่มีผิด

คนผู้นี้สวมเกราะนักยุทธ์สีเหลืองทองราวกับเทพเจ้าแห่งสงคราม หนึ่งหมัดปล่อยออกไปทำให้ในท้องฟ้าเต็มไปด้วยดวงดาวที่ไม่มีที่สิ้นสุดเกิดเป็นหลุมดำ อีกทั้งดาวหลายสิบดวงก็กลายเป็นผุยผง

และคู่ต่อสู้ของเขาก็แข็งแกร่งเสียจนน่าหวาดกลัวเช่นเดียวกัน ร่างกายเต็มไปด้วยรังสีความน่าหวาดกลัวอันไร้ขอบเขต แม้ว่านี่จะเป็นเพียงผลกระทบ รังสีอาฆาตจากภาพลวงตานั้น ก็ทำให้หลัวซิวรู้สึกว่าวิญญาณของตนกำลังจะถูกทำลายอย่างไรอย่างนั้น

“นี่คือเทพสังหารที่น่ากลัว!”

หลัวซิวสามารถแน่ใจได้ว่า ผู้แข็งแกร่งคนนี้ที่ต่อสู้กับเจ้าของเกราะนักยุทธ์สีเหลืองทอง ต้องอยู่ในระดับที่บรรลุถึงของกฎสังหารถึงระดับที่สูงที่สุดแล้วเป็นแน่

สงครามดำเนินไปอย่างยาวนาน เจ้าของเกราะนักยุทธ์สีเหลืองทองคนนั้นดูเหมือนว่าจะบาดเจ็บอยู่ก่อนแล้ว อยู่ดี ๆ เขาก็กระอักเลือดออกมา มือหนึ่งฟาดลงไปทำลายดวงดาว บินหนีออกไป

แต่คู่ต่อสู้ของเขากลับไม่ได้ตามไปโจมตี ร่างกายโอนเอนไปมา ร่างกายแตกร้าวเกิดเป็นแผลฉกรรจ์

ในม้วนหยกบันทึกภาพเอาไว้ถึงแค่เพียงตรงนี้ จากนั้นก็จบลง

“ข้าเทพสงครามเวหากาลต่อสู้อยู่ในโลกพิภพ หลายร้อยหลายพันปีมิเคยพ่ายแพ้ แต่กลับถูกคนต่ำทรามปองร้าย เข่นฆ่าเทพฟ้าทั้งแปด ในที่สุดหมดเรี่ยวแรง และตายลงด้วยฤทธิ์ยาพิษ……”

กลางม้วนหยกสีทองนี้ บันทึกเรื่องราวชีวิตสั้น ๆ ของ เทพสงครามเวหากาลไว้

เขาเกิดในเผ่าพันธุ์เทพสงครามระดับกลาง ทันทีที่เขาเกิด เขาได้แสดงพรสวรรค์และความเชี่ยวชาญเฉพาะตัวของเขา เมื่ออายุหกปีเริ่มฝึกตน สิบปีฝึกตนถึงระดับมกุฎยุทธ์ อายุ 13 ถึงมหายุทธ์ อายุ 16 ถึง เจ้ายุทธจักร!