มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 795

“รอบก่อนที่เขาฆ่าคนอื่นไปทั่ว อีกทั้งยังฆ่าผู้คนฝีมือดีของแดนศักดิ์สิทธิ์ไปมากมาย อีกทั้งมหาจักรพรรดิยุทธ์ของตำหนักดารานภา อีกทั้งลมรอบนี้ยังไม่ทันพัดผ่านไป เขาก็ลงมืออีกครั้ง โดยที่ครั้งนี้ได้ฆ่าผู้อาวุโสท่านหนึ่งของเผ่าหงส์ไป”

เจ้าแดนหลิวได้แต่เดินไปเดินมา ก่อนที่หางตาจะคอยเหลือบมองไปที่เทวทูตจื่อเยียน

ในรอบก่อนที่มีเทวทูตมากมายจากแดนเบื้องบนลงมา เจ้าแดนหลิวนั้นมาจากโลกแสงดาว อีกทั้งยังเป็นเผ่ามนุษย์ ในมุมมองของผลประโยชน์ แน่นอนว่าจะต้องเป็นเผ่าพันธุ์มนุษย์

“พวกมดเหล่านี้ ฆ่าไปแล้วก็ฆ่าไปเถอะ” เทวทูตจื่อเยียนพูดมาอย่างไม่เต็มใจ

“ข้าพูดว่าเทวทูตผู้ใหญ่ เจ้าพูดออกมาได้อย่างง่ายดายมาก ตั้งแต่จากที่ภัยพิบัติโบราณนั้นผ่านไป พวกเราเผ่ามนุษย์ไม่ง่ายเลยที่จะปรากฎเจ้ายุทธจักรและมหาจักรพรรดิยุทธ์อย่างในสมัยก่อนยังอยาก ถ้าหากถูกฆ่าไปอีกไม่กี่คน ถ้าอย่างงั้นก็จะสูญเสียไปมากกว่าเดิม” เจ้าแดนหลิวพูดยิ้มอย่างฝืนๆ

“ถ้าหากไม่มีข้า ในรอบที่ภัยพิบัติโบราณนั้น พวกเจ้าเผ่าพันธุ์มนุษย์ก็คงจะถูกเผ่ามารยึดครองไปแล้ว”เทวทูตจื่อเยียนยิ้มๆ “ในส่วนที่เกี่ยวข้องเรื่องที่เกี่ยวกับเผ่าพันธุ์มนุษย์ เจ้าหาวิธีจัดการเองก็แล้วกัน”

ถึงแม้เรื่องที่จะจัดการกับหลัวซิวนั้น เทวทูตจื่อเยียนไม่ได้เอ่ย แต่เจ้าแดนหลิวก็รู้ทราบดีว่า เทวทูตเบื้องบนนั้นฝากฝังความหวังอันสูงส่งไว้กับหลัวซิว

“ถ้าหากว่าเขานั้นได้ล้มลงระหว่างการต่อสู้ ถ้าอย่างงั้นเขาก็สมควรตาย เพราะว่าการที่นักรบที่แข็งแกร่งปรากฏตัวนั้นก็มาจากการต่อสู้ประสบการณ์มากมาย ที่ต่อสู้จนเกิดการเติบโตและพัฒนา”

เทวทูตจื่อเยียนพูดเอ่ยช้า “แต่ว่าที่ข้าพูดไม่ดีก็แค่ตอนแรก ถ้าหากมีคนไม่ทำตามกฎเกณฑ์ล่ะก็ ข้าจะบดขยี้ฆ่าเขาสะ การที่จะอยู่รอดต่อไปของเผ่าพันธุ์มนุษย์ ”

“เป็นเช่นนี้เอง ถ้าอย่างงั้นข้าผู้อาวุโสที่แก่ขนาดนี้จะไปดูด้วยตนเอง”

เจ้าแดนหลิวยิ้มเจื่อนๆ ก่อนที่จะเดินออกจากสำนัก ก่อนที่จะใช้มือโบกสะบัดเพื่อเปิดดูข้อความ ก่อนที่จะออกจากแดนศักดิ์สิทธิ์

ก่อนที่จะปิดกั้นตัวเอง ตลอดระยะเวลาครึ่งเดือน หลิวซิวก็ได้ฆ่าเจ้ายุทธจักรแห่งเผ่าหงส์ไปอีกสามคน

โดยหนึ่งคนนั้นคือเจ้ายุทธจักรขั้นปลาย และอีกสองคนคือจยุทธจักรขั้นกลาง