มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 801

“เจ้าหนุ่ม เจ้ามาจากโลกพิภพใดหรือ? มหายุทธ์ยังกล้ามาฝึกประสบการณ์ที่แหลกรานแดนดาราอีก ชักจะกล้าเกินไปแล้ว” ชายผมทองแดนเจ้ายุทธจักรขั้นกลางกล่าวขึ้น

“ข้ามาจากโลกแสงดาว ไม่ทราบทั้งสองท่านมีเรื่องอันใดหรือ?” หลัวซิวกล่าวอย่างเรียบ ๆ

“หือ? อยู่ต่อหน้าพวกเรายังแน่นิ่งเช่นนี้ได้ เจ้ามีความกล้าไม่น้อย น่าเสียดายที่ผลการฝึกตนต่ำเกินไป”

ชายผมทองแดนเจ้ายุทธจักรขั้นกลางเบ้ปาก “โลกแสงดาวข้าเคยได้ยินมาก่อน เจ้ามาฝึกประสบการณ์ที่นี่ได้โดยอาศัยผลการฝึกตนแดนมหายุทธ์ เห็นได้ชัดว่าเจ้าเป็นอัจฉริยะที่ไม่เลยในโลกแสงดาว มอบแหวนเก็บของและอาวุธยุทธ์ของเจ้าออกมา ก็ไปได้แล้ว”

“ทั้งสองท่านคิดจะปล้นข้าอย่างนั้นรึ?” หลัวซิวรู้สึกขบขันยิ่งนัก คิดไม่ถึงว่าการพบกับนักยุทธ์จากโลกอื่นในแดนดารานอกครั้งแรกของตนเอง จะเป็นสถานการณ์เช่นนี้

“กว่างช่าว เจ้าพูดมากเกินไปแล้ว พวกเราจะมาเสียเวลาอยู่ที่นี่ไม่ได้” ชายผมทองแดนเจ้ายุทธจักรขั้นปลายกล่าวอย่างหงุดหงิดเล็กน้อย

“ได้ยินหรือยัง รีบมอบของออกมาเร็วเข้า” ชายผมทองแดนเจ้ายุทธจักรขั้นกลางพลันจับเข้าที่มือซ้ายของหลัวซิว เพราะที่มือซ้ายของเขาได้สวมเอาไว้ด้วยแหวนเก็บของวงหนึ่ง

พฤติกรรมของอีกฝ่ายนั้นป่าเถื่อนยิ่งนัก แต่ในโลกของการฝึกยุทธ์ เรื่องเช่นนี้กลับพบเห็นได้บ่อยยิ่งนัก เพราะแม้ว่าจะเป็นผู้แข็งแกร่งที่บรรลุถึงแดนเจ้ายุทธจักร คิดจะฝึกตนให้บรรลุระดับที่สูงขึ้นไป ต้องการทรัพยากรอีกมากนัก และต้องตามหามาด้วยตนเอง เป็นไปไม่ได้ที่จะฝากความหวังทั้งหมดไว้กับกองกำลังที่อยู่ด้านหลัง

ร่องรอยความเยือกเย็นแวบขึ้นมาในดวงตาของหลัวซิว เหมือนว่าชายผมทองแดนเจ้ายุทธจักรขั้นปลายจะคิดว่าเขาไม่เป็นที่ต้องกังวล ดังนั้นเพื่อรักษาหน้าของตนเอง จึงไม่ได้ลงมือ

ผลัวะ!

มือของชายผมทองไม่ได้สัมผัสถึงแหวนเก็บของของหลัวซิว ทว่าใบหน้าของเขา กลัวถูกหลัวซิวฟาดเข้าให้หนึ่งครั้ง ร่างกำยำได้หมุนตัวลอยออกไป

ในเมื่อได้ลงมือแล้ว หลัวซิวก็ไม่มีทางที่จะกักเก็บฝีมือเอาไว้อีก ปีกทิพย์ไร้มลทินได้กางออกมาที่ด้านหลัง ปีกเพลิงดำทมิฬขนาดใหญ่ แผ่ซ่านกระแสพลังอันน่าตกตะลึงออกมา