มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 815

หวูเย๋และ หวูเจิ้งต่างมองไปที่หลัวซิวด้วยสายตาที่สงสัย ต้องการฟังคำอธิบายของเขา

“ค่ายกลพรสวรรค์กล่าวกันว่าไม่มีวิธีแก้ได้ ข้าคิดว่าพวกเจ้าคงเคยได้ยินเรื่องนี้มาแล้ว” หลัวซิวก็รู้เช่นกันว่าหากเขาไม่อธิบาย ก็คงเป็นเรื่องยากที่คนเหล่านี้จะเชื่อเขา

“ถูกต้อง ในเมื่อกล่าวกันว่าไม่มีวิธีแก้ได้ เจ้าจะยืนยันได้อย่างไรว่าตำแหน่งที่เจ้าชี้ในั้นปลอดภัย?” หวูเจิ้งถาม

“เมื่อก่อนตอนที่ข้าเห็นค่ายกลพรสวรรค์ครั้งแรก ข้าก็เห็นด้วยว่าค่ายกลที่เกิดขึ้นตามธรรมชาตินั้นไม่สามารถแก้ได้”

หลัวซิวพูดอย่างช้าๆ “จนกระทั่ง ต่อมา ความรู้ของข้าในด้านค่ายกลค่อยๆ ลึกซึ้งขึ้น และข้าก็ค้นพบว่าไม่ว่าจะเป็นค่ายกลชนิดไหน ต้องใช้ลายค่ายในการทำงาน แค่สามารถสำรวจการทำงานของลายค่ายได้ ก็สามารถทำให้ค่ายกลหยุดทำงานได้”

“วิธีนี้ใช้ได้ผลกับค่ายกลส่วนใหญ่ แต่ลายค่ายของค่ายกลพรสวรรค์ สามารถเปลี่ยนแปลงได้เอง ดังนั้นแม้ว่าข้าจะสามารถหาวิธีการทำงานของลายค่ายได้ ข้าก็สามารถทำให้หยุดนิ่งได้ไม่เกินสองลมหายใจเท่านั้น เพราะหลังจากสองลมหายใจ ลายค่ายของค่ายกลพรสวรรค์จะเปลี่ยนไป ทำให้เกิดวิธีการทำงานอีกแบบหนึ่ง”

ถังอันทั้งสีคนต่างไม่ใช่นักค่ายกล แต่ผลการฝึกตนของพวกเขามาถึงแดนนี้แล้ว ไม่ว่าน้อยหรือมากก็ค่อนข้างคุ้นเคยกับทฤษฎีธรรมดาของค่ายกลอยู่บ้าง และยังสามารถสร้างค่ายกลแบบง่ายๆ บางอย่างได้

พวกเขารู้สึกว่าสิ่งที่หลัวซิวพูดนั้นสมเหตุสมผลมาก แต่พวกเขาทั้งหมดฟังแล้วงุงงงไม่ค่อยเข้าใจเพราะข้าในนี้เกี่ยวข้องกับความเชี่ยวชาญบางอย่าง

“นี่เป็นทางเดียวที่จะเข้าไปได้ ไม่ว่าจะอยากเชื่อข้าหรือไม่นั้น ขึ้นอยู่กับพวกเจ้า” หลัวซิวพูดเรียบ ๆ

ทันทีที่คำกล่าวนี้ออกมา สีหน้าของ ถังอันและคนอื่นๆ ก็เปลี่ยนไป เพราะหลัวซิวพูดอย่างตรงไปตรงมาแล้ว

แต่ก็ไม่มีใครรู้สึกเขินอายเพราะว่ามันเป็นเรื่องเกี่ยวกับชีวิตของพวกเขาเอง