มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 86

ปราณกระบี่สีทองที่ทัดเทียมกับการโจมตีด้วยมือจอมยุทธ์พรสวรรค์ ไม่ใช่เพียงแค่พูดเท่านั้น ในนั้นมีพลังอันแข็งแกร่งแฝงอยู่ ห่างชั้นระดับที่บรรลุถึงชี่ไห่ หลัวซิวโดนพลังโจมตีเข้าไปในร่างกาย เส้นเลือดและภายในร่างกาย ได้รับบาดเจ็บภายในไม่น้อย

เวทีดวลความเป็นตาย เละเทะไปหมด หลุมสามหลุมสะดุดตาจนน่าตกใจ เห็นได้เลยว่าพลานุภาพของปราณกระบี่สามปราณ แข็งแกร่งขนาดไหน

เมื่ออยู่ตรงข้ามหลัวซิว ถึงสีหน้าของหลินจิงหยุนจะซีดเผือด แต่อาการดีกว่าหลัวซิวเยอะมาก

โดยทั่วไปแล้วสมบัติค่ายกลสามระดับ ต้องใช้ผลการฝึกตน ระดับจอมยุทธ์พรสวรรค์ ถึงจะกระตุ้นหรือขยับได้ หลินจิงหยุนใช้ผลการฝึกตนวิชาชี่ไห่ขั้น7 ในการกระตุ้นหรือขยับของล้ำค่าเช่นนี้ ปราณแท้ทั้งตัว ก็สูญเสียไปจนใกล้จะหมด

เห็นสภาพจนตรอกของหลัวซิว หลินจิงหยุนถึงกับโล่งอก ขณะเดียวกันก็รู้สึกหวาดกลัว ปราณกระบี่สามปราณนั้น ทัดเทียมกับการโจมตีของจอมยุทธ์พรสวรรค์ หลัวซิวไม่ตายอย่างนั้นเหรอ

“แต่ไม่ตายก็ไม่เป็นไร ตอนนี้กำลังของนายหมดแล้ว ต้องตายคามือฉันแน่นอน!”

หลินจิงหยุนรู้ดีว่าตัวเองต้องฆ่าหลัวซิว ขืนปล่อยให้เขาเติบโตตามใจชอบ คนที่ตายจะเป็นตัวเขาเอง

ในมือของเขาถือกระบี่ ก้าวเข้าไปหาหลัวซิวที่เลือดเต็มตัว

“หยุดนะ!”

เห็นชีวิตของหลัวซิวกำลังอันตราย ลู่เมิ่งเหยาที่อยู่ล่างเวที ถึงกับหน้าเปลี่ยนสี เธอรีบตะโกนออกมา

“หลินจิงหยุน ถ้านายฆ่าหลัวซิว ฉันจะฆ่านาย!”

ถึงเป็นแค่ผู้หญิงอ่อนแอ แต่ตอนที่ลู่เมิ่งเหยาพูดประโยคนี้ออกมา ความอาฆาตอันเย็นยะเยือก แผ่ซ่านออกมาจากตัวเธอ

ฐานะของลู่เมิ่งเหยาพิเศษ ทำให้หลินจิงหยุนรู้สึกหวาดกลัว เท้าที่กำลังก้าวเข้าไปหาหลัวซิว ถึงกับชะงักลง

เขามองไปยังจางหลู่เหลียง ผู้รับผิดชอบเอกสารรับรอง ที่อยู่บนห้องใต้หลังคาไม่ไกล เสียงของผู้ดูแลนอกสำนัก ดังเข้ามาในหู “นายวางใจเรื่องฆ่าหลัวซิวได้เลย มีข้าคอยคุ้มครองอยู่ ยัยเด็กแซ่ลู่ ฆ่านายไม่ได้หรอก แต่ถ้านายไม่ฆ่าหลัวซิว ข้าจะฆ่านายเอง!”

เมื่อได้ยินดังนั้น หลินจิงหยุนอดตัวสั่นไม่ได้ ความร้ายกาจของจางหลู่เหลียง เป็นที่เลื่องลือนอกสำนักเซียวเหยา ตอนนี้เขาจะฆ่าหรือไม่ฆ่าหลัวซิว ก็ยากที่จะลงจากหลังเสือ

“ฉันเป็นคนพูดเรื่องดวลความเป็นตาย ถ้าฉันไม่ฆ่าหลัวซิว ไม่เพียงแต่จะโดนหัวหน้าจางฆ่าเพื่อระบายความโกรธ หลัวซิวก็ไม่ปล่อยฉันไว้เหมือนกัน”

เมื่อคิดได้เช่นนี้ หลินจิงหยุนตัดสินใจได้ทันที เขาหยิบกระบี่เดินเข้าไปหาหลัวซิว

“หลินจิงหยุน!”

ลู่เมิ่งเหยาร้อนใจขึ้นทันที เธอรีบใช้วิชาท่าร่างเด้งตัวขึ้น กำลังจะพุ่งขึ้นไปบนเวทีดวลความเป็นตาย

แต่แน่นอนว่าจางหลู่เหลียง ไม่มีทางยอมให้เธอทำเช่นนี้ เขาหายตัวไปขวางเธอไว้

“คุณลู่ ดวลความเป็นตาย ผมเป็นคนรับผิดชอบเอกสารรับรอง ใครก็ห้ามเข้ามาก้าวก่าย” จางหลู่เหลียงพูดด้วยสีหน้าไร้อารมณ์

“จางหลู่เหลียง! อย่าคิดว่าฉันไม่รู้กลอุบายของนาย ถอยไปซะ!” ใบหน้าของลู่เมิ่งเหยาเย็นชา กระบี่บางปรากฏขึ้นในมือ

จางหลู่เหลียงไม่กลัวคำขู่ของลู่เมิ่งเหยา เขาพูดเนิบๆ “การเป็นผู้ดูแลนอกสำนัก การรักษากฎ คือหน้าที่ของผม หวังว่าคุณลู่อย่าทำผิดพลาด!”

“นาย!……”

ลู่เมิ่งเหยาส่งเสียงหึอย่างโมโห เธอสะบัดกระบี่ พุ่งเข้าไปแทงจางหลู่เหลียงข้างหน้า

“คุณลู่ คุณจะเอาแต่ใจเกินไปแล้ว”

สีหน้าของจางหลู่เหลียงแปรเปลี่ยนเป็นเย็นชา เขายกนิ้วขึ้นมาช้าๆ รวบรวมปราณแท้พรสวรรค์

ได้ยินเสียงชิ้ง เล็บของเขาปะทะกับกระบี่ในมือลู่เมิ่งเหยา จางหลู่เหลียงแทบจะไม่ขยับ แต่ลู่เมิ่งเหยากลับโดนสะท้อนกลับ จนร่างลอยกระเด็นไปในอากาศ

ขณะนั้น แขนอันทรงพลังรับลู่เมิ่งเหยาเอาไว้กลางอากาศ

“พ่อ” ลู่เมิ่งเหยาหันไปมอง แล้วพูดอย่างร้อนใจ “พ่อรีบไปช่วยหลัวซิว!”