มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 901

“บูม!

ทันใดนั้น แสงศักดิ์สิทธิ์อันเจิดจรัสไร้ที่สิ้นสุดก็แผ่ออกมาจากระยะไกล เทพบุตรสุริยาถูกภูตมรณะมากกว่าสิบกว่าภูตปิดล้อม เขาใช้นักยุทธ์เทพมาร- ไฟเทวสว่าง!

พลังศักดิ์สิทธิ์แห่งแสงสว่าง แยกมาจากพลังแห่งชีวิต ต่อต้านมรณะและความมืด สามารถยับยั้งภูตมรณะที่ควบแน่นด้วยออร่าแห่งความตายในร่างกาย

แสงศักดิ์สิทธิ์ส่องไปทั่ว และภูตมรณะทั้งหมดที่เข้ามาใกล้จะจมอยู่ในเปลวเพลิงแสงศักดิ์สิทธิ์

เสียงพลุบ พลุบ พลุบดังไม่หยุดหย่อน และภูตมรณะมากกว่าสิบภูตที่มีความแข็งแกร่งเทียบเท่าเจ้ายุทธจักร กลายเป็นขี้เถ้าอยู่ภายใต้แสงศักดิ์สิทธิ์

เมื่อบาเค่อเห็นฉากนี้ เขาก็อยากจะสังเวยกระบี่เทวมืดออกไปทันที แต่ถูกหลัวซิวห้าม

“แม้ว่านักยุทธ์เทพมารจะแข็งแกร่ง แต่ก็ใช้ผลการฝึกตนเป็นจำนวนมาก อย่าใช้มันอย่างง่ายดาย” หลัวซิวกล่าว

“แล้วพวกภูตมรณะนี้...”

“ข้ามาจัดการก็พอ” เสียงของหลัวซิวสงบ เขาพลิกฝ่ามือ แสงสีทองของมกุฎอัคคีนภาเหลืองก็พุ่งออกมา

บูม!

ภูตมรณะหลายตัวที่พุ่งมาจมหายไปด้วยเปลวเพลิงสีทอง และไม่มีแม้แต่ร่องรอยของเถ้าถ่านเหลืออยู่

ภูตมรณะที่เหลือรู้สึกถึงออร่าอันตรายจากมกุฎอัคคีนภาเหลือง ต่างถอยกลับไม่กล้าที่จะก้าวออกมาข้างหน้า

หลัวซิวเพิกเฉยภูตมรณะเหล่านี้ ตัวสำนึกของเขาได้ล็อคออร่าเปลวไฟที่เขาสัมผัสได้ในเมื่อครู่นี้ พลิกมือทุบตำหนักให้ถล่ม และคว้าหินสีแดงเข้มจากฝุ่นที่พลิ้วไหวออกมา

สารจิงอัคคีเทพ!

สารจิงอัคคีเทพก้อนนี้มีขนาดใหญ่กว่าก้อนที่เขาได้รับจากภายนอก และออร่ดั้งเดิมอัคคีที่บรรจุอยู่ภายในนั้นแข็งแกร่งกว่า

“แค่สามารถหาสารจิงอัคคีเทพได้เพียงพอ ไม่ต้องพูดถึงแดนเจ้ายุทธจักรสุดขีด แม้แต่ว่าร่างเนื้อฝึกฝนจนถึงร่างยุทธ์แดนมหาจักรพรรดิยุทธ์ก็ไม่มีปัญหา!”