มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 903

“นี่คือสมบัติวิเศษระดับมหาจักรพรรดิ เจ้านำพาคนอื่นๆ ออกไปจากที่นี่ก่อน” หลัวซิวกล่าว

หากต้องการออกจากที่นี่ ต้องผ่านสายฟ้าไม่มีที่สิ้นสุดและวาโยสะท้านกระดูก สองพื้นที่หลัก ๆ หลัวซิวจับกระบี่เทวมืด เขาจึงมอบตำหนักเสวียนดำให้กับบาเค่อ เพื่อที่เขาจะได้กลับไปอย่างปลอดภัย

“แล้วเจ้าจะทำอย่างไร?” บาเค่อถาม ตาเบิกกว้าง “อย่าบอกนะว่าเจ้าจะไปสู้กับภูตมรณะเทพมาร? เจ้าบ้าไปแล้ว!  … ”

บาเค่อมองหลัวซิวอย่างไม่อยากเชื่อ แม้ว่าผู้ชายคนนี้จะแข็งแกร่งจริง แต่ความคิดที่จะต่อสู้กับภูตมรณะเทพมารนั้นบ้าเกินไป เท่ากับการฆ่าตัวตายเลย

เทพมารเป็นสิ่งมีชีวิตสูงสุดในพิภพต่ำ แม้ว่าหลังจากที่ตายไปตะกลายเป็นภูตมรณะ ความแข็งแกร่งจะลดลงถึงระดับมหาจักรพรรดิยุทธ์ แต่ก็ไม่ใช่ผู้ที่ต่ำกว่าแดนมหาจักรพรรดิยุทธ์จะสามารถต่อสู้ได้อย่างแน่นอน

พวกมันยังคงมีร่างเนื้อหนังระดับเทพมาร สิ่งที่น่ากลัวยิ่งกว่านั้นก็คือความเชี่ยวชาญด้านพลังแห่งกฎและกฎความตายที่หลอมรวมกันในช่วงที่พวกมันมีชีวิตอยู่ สร้างพลังแห่งกฎที่ทรงพลังยิ่งขึ้น

เมืองเทพโบราณมีภูตมรณะอยู่ทุกหนทุกแห่ง แม้แต่ผู้แข็งแกร่งระดับเทพมารก็จะกลายร่างเป็นภูตมรณะหลังจากที่ตายไป แน่นอนว่า ในยุคโบราณอันไกลโพ้น ในการต่อสู้ของเมืองเทพอันงดงามแห่งนี้ จะต้องมีผู้แข็งแกร่งเทพมารจากโลกาชั้นฟ้าที่ฝึกฝนกฎความตายที่เข้าร่วมรบด้วย

การปรากฏตัวของภูตมรณะเทพมาร ทำให้ผู้แข็งแกร่งจำนวนมากจากทั้งสองค่ายต่างหนีกันหมด ที่ด้านค่ายสว่าง ผู้แข็งแกร่งจากตำหนักเทวได้นำสมบัติวิเศษระดับมหาจักรพรรดิออกมาปกป้องผู้คนรอบตัวพวกเขา และเข้าสู่ห้วงพื้นที่มืดมิด ต้านทานการโจมตีของสายฟ้าที่ไม่มีที่สิ้นสุดอย่างรวดเร็ว

“บูม!”

ทันใดนั้น ออร่าอันน่าสะพรึงกลัวก็โจมตีมา ทำให้ร่างกายของหลัวซิวตึงเครียดโดยอัตโนมัติ

บนกลางอากาศไกล เอริค เทพบุตรสุริยาถือไฟเทว อยู่ในมือ พลังสว่างแห่งกฎดั้งเดิมกลายเป็นแสงศักดิ์สิทธิ์ พุ่งเข้าหาด้านหลัวซิวและบาเค่อ

“เจ้าไปก่อน!”

หลัวซิวสะบัดชายเสื้อ พลังกดดันพุ่งออกมา ส่งบาเค่อและคนรับใช้ชราที่อยู่ข้างๆบาเค่อออกไปไกลๆ