มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 911

“สารจิงอัคคีเทพที่มีพลังดั้งเดิมแห่งอัคคี?” ดวงตาของเก๋อฟูและลีน่าเป็นประกาย สำหรับผู้แข็งแกร่งระดับเทพมาร สารจิงอัคคีเทพนี้มีผลเพียงเล็กน้อย

“เจ้าไม่ได้สิ่งอื่นอีกแล้วหรือ? ได้ยินมาว่ามีคนได้รับหินปีศาจมืดจากเมืองเทพ” ลีน่าพูดพร้อมขมวดคิ้ว

แต่สำหรับนางและเก๋อฟูผู้แข็งแกร่งแดนมหาจักรพรรดิยุทธ์ที่ฝึกฝนวรยุทธ์ธาตุไฟทั้งสอง หินปีศาจที่มีกฎมืดดั้งเดิมจะเป็นสมบัติล้ำค่ากว่าโดยธรรมชาติ

“ในนั้นมีภูตมรณะมากเกินไป ข้าค้นหาเฉพาะในช่วงที่กำหนด และพบเพียงสารจิงอัคคีเทพเท่านั้น” หลัวซิวกางมือออกและถอดแหวนเก็บของของตนออกมา “ถ้าเจ้าไม่เชื่อ เจ้าดูเองได้”

“ข้าจะดูเอง”

ดวงตาของเก๋อฟูฉายแสงสีดำออกมาซึ่งตกลงบนจุดตันเถียนของหลัวซิว เห็นได้ชัดว่าเขารู้สึกว่าหลัวซิวได้ซ่อนสมบัติไว้ในจุดตันเถียนของเขา

ลีน่าก็ไม่ได้ว่างเช่นกัน ตัวสำนึกแดนมหาจักรพรรดิยุทธ์ตัวสำนึกได้บังคับเข้าสู้หน้าผากของหลัวซิวเพื่อตัวหยั่งรู้ของเขา

สิ่งนี้ทำให้หลัวซิวโกรธมาก เห็นได้ชัดว่าสองคนนี้ถือว่าเขาเป็นปลาบนเขียงและต้องการทำซ้ำ และแย่งสมบัติของเขาเหมือนครั้งที่แล้ว

และพฤติกรรมแบบนี้ก็หยาบคายอย่างยิ่ง ซึ่งเทียบเท่ากับการเหยียบย่ำศักดิ์ศรีของเขา ไม่เกรงใจสักนิด

“พวกเจ้าสองคน พวกเจ้าทำตัวเอง!” ดวงตาของหลัวซิวเย็นชาราวกับน้ำแข็ง

“บูม!

ทันใดนั้น แสงศักดิ์สิทธิ์สีทองส่องประกายจากจุดตันเถียนของหลัวซิว และในหอคอยศักดิ์สิทธิ์ซึ่งเต็มไปด้วยกฎมืด ออร่าของกฎสว่างที่ปรากฏขึ้นในทันใดส่องประกาย เด่นชัดและสะดุดตามาก

“โอ้ พระเจ้า นี่คือ… ไฟเทวสว่างนี่ไม่ใช่เทพบุตรสุริยาเอริคที่เอริค เทพบุตรสุริยาครอบครองอยู่ไม่ใช่หรือ?” เก๋อฟูอุทาน แต่เขาลืมเรื่องที่สำคัญอย่างยิ่งอย่างหนึ่งไป

ครั้งนี้ไม่ใช่ว่าเขาและลีน่าเรียกพบหลัวซิว แต่เขาปรากฏตัวออกมาเอง แต่เก๋อฟูและลีน่าที่จมอยู่ในความตะลึงกับนักยุทธ์เทพมาร ต่างเพิกเฉยต่อประเด็นนี้ไปชั่วคราว