มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 955

“อยู่ต่อหน้าข้ายังคงสงบนิ่ง รุ่นเยาว์ช่างน่ากลัวยิ่งนัก”

ร่างหนึ่งออกมาจากกระบี่รบรูปหงส์ ใบหน้าเกรงขาม สวมมงกุฎจักรพรรดิ และมองดูหลัวซิวด้วยท่าทีที่สูงส่ง

“คนรุ่นใหม่จะเก่งกว่ารุ่นเก่า เจ้าเป็นแค่คนที่เกิดเร็วกว่าข้าหลายพันปีเท่านั้น อย่ามาทำตัวเป็นผู้ใหญ่ต่อหน้าข้า” หลัวซิวเยาะเย้ยอย่างเหยียดหยาม

“เป็นเรื่องปกติที่คนหนุ่มกล้าพูดใหญ่โตเมื่อพวกเขาเก่งกาจบางอย่าง แต่ถ้ามากเกินไป ส่วนใหญ่จะจบไม่สวย”

ตามด้วยการพูดของจักรพรรดิหงส์ เจตนาฆ่าที่เยือกเย็นที่กัดกินกระดูกก็แผ่ขยายไปทั่วในทันที ทำให้ความว่างเปล่านับพันไมล์กลายเป็นน้ำแข็ง

จอมยุทธ์ของกองกำลังต่าง ๆ ในป่าอู๋ถงที่อยู่ด้านล่าง ต่างตัวสั่นอย่างควบคุมไม่ได้ เพราะไม่สามารถทนต่อเจตนาฆ่าของจักรพรรดิหงส์ได้

เห็นเพียงว่าจักรพรรดิหงส์ไม่ได้เคลื่อนไหวเลยก็มีเปลวไฟโผล่ออกมาจากอากาศ ควบแน่นเป็นหอกเปลวไฟ ทะลุผ่านอากาศแล้วแทงไปที่หน้าอกของหลัวซิว

พลังแห่งกฎเคลื่อนไหวตามการนึกคิด นี่คือความสามารถของผู้แข็งแกร่งที่สามารถครอบครองพลังแห่งกฎดั้งเดิมได้

แม้หลัวซิวจะสามารถกระตุ้นแหล่งดั้งเดิมความเป็นตายรวมกันเป็นหนึ่งออกมาได้ แต่ระดับแดนนั้นยังไม่ถึงขั้นที่พลังแห่งกฎเคลื่อนไหวตามการนึกคิด

เขาก้าวขึ้นไปในอากาศ ปกป้องร่างกายของเขาด้วยไฟเทว แทงออกไปด้วยหอกรบในมือ แทงหอกเพลิงที่พุ่งมาให้สลาย

แม้ว่าหอกรบจะแตกเป็นเสี่ยง แต่ก็ยังมีออร่าไฟที่แผดเผาบินมาหาเขา อากาศที่ลุกโชติช่วงก็ค่อยๆ พังทลายลง

“บึง!”

ท้องฟ้าสั่นสะเทือน หอกเปลวไฟจำนวนนับไม่ถ้วนปรากฏขึ้นรอบๆ หลัวซิว ราวกับฝนลูกธนูนับพันลูก

หลัวซิวกระตุ้นกฎชีวิตและไฟเทวสว่าง แสงศักดิ์สิทธิ์ที่ไม่มีที่สิ้นสุดเบ่งบาน เปลี่ยนเป็นการป้องกัน ต่อต้านการบุกรุกของพลังเปลวไฟ

“บูม! บูม! บูม!...”