มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 988

“ปัง!”

ทันใดนั้น เสียงดังสนั่นสั่นไหวดังมาจากบริเวณช่วงกลางเขา หลังจากได้ยินเสียงนั้นหลัวซิวก็เงยหน้าขึ้นไปตามทิศทางของเสียง แต่สายตากลับถูกบดบังด้วยม่านแสงวิชาห้ามค่ายกลจำนวนมาก ไม่สามารถมองแห็นได้อย่างชัดเจนว่าเกิดอะไรขึ้น

“ท่านนาย ต้องมีใครบางคนกำลังบังคับโจมตีม่านป้องกันค่ายกล ข้าสัมผัสได้ถึงออร่าของเทวมังกร” เทพมารอสูรเหยี่ยวทองพูดเสียงเรียบ เขารู้ดีว่าหากถูกเทวมังกรรู้เข้าว่าเขายอมจำนนต่อหลัวซิว ด้วยอารมณ์ร้ายของเทวมังกรจำต้องทำลายเขาเป็นจุลอย่างแน่นอน

เทวมังกรผู้นี้คือผู้แข็งแกร่งแดนเทพมารขั้นสูงแห่งโลกมาร เขาแข็งแกร่งมากเสียจน แม้ว่าหลัวซิวจะแกร่งกว่านี้อีกสิบเท่าก็ยังไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเขา

หลัวซิวไม่ได้เลือกที่จะทำลายค่ายด้วยตนเอง แต่เดินไปตามช่องทางที่คนก่อนหน้านี้ได้เปิดไว้แล้ว ผ่านทะลุม่านป้องกันค่ายกลวิชาห้ามที่เข้มข้นเข้าไป

จากนั้นไม่นาน หลัวซิวก็ได้มาถึงบริเวณกลางภูเขา แต่ในเวลานี้เอง จู่ ๆ ก็มีพลังกดขี่ที่น่าสะพรึงกลัวที่อย่างหาที่เปรียบไม่ได้ลอยลงมา

พลังกดขี่นี้หนักอย่างหาที่เปรียบไม่ได้ มันทำให้เขารู้สึกราวกับว่ามีภูเขาหลายร้อยลูกอยู่บนหลังของเขา เป็นการยากที่จะขยับตัวแม้แต่ก้าวเดียว

กระทั่งพลังกดขี่นี้ไม่ใช่เพียงแต่เล่นงานมาที่ตัวของเขา ยังเล่นงานไปที่จิตใจของเขาด้วย ราวกับว่ายืนอยู่ต่อหน้าเทพเจ้าผู้เป็นอมตะ ในเวลานี้ได้สำแดงความยิ่งใหญ่ของตนออกมา ทำให้ผู้คนยอมจำนนและก้มคำนับต่อเขา

จิตใจของหลัวซิวประสบความทุกข์ยากมามากมาย จึงได้มั่นคงอย่างมากแล้ว ดังนั้นจึงไม่ได้รับผลกระทบจากออร่านี้

แต่ถึงแม้เขาจะทนได้ แต่ออร่านี้พุ่งทะลุตัวหยั่งรู้ ผลลัพธ์แบบเดียวกันเดขึ้นกับเทพมารอสูรเหยี่ยวทอง เทพมารอสูรผู้นี้ผลการฝึกตนสูงกว่าเขา แต่จิตใจกลับด้อยกว่ามาก ในเวลานี้เหงื่อท่วมทั่วตัว ราวกับกำลังจะคุกเข่าลงไปแล้ว

“นี่คือบรรยากาศของเทพสงครามเอกภพงั้นหรือ?”

หลัวซิวยืนอยู่ที่เดิม ในใจเต็มไปด้วยความชื่นชม

ผู้นำคนแรก นั่นคือวีรสตรีหญิงช่าจื่อเยียน ที่ด้านหลังของเขาไม่ไกลนักมีเทพปีศาจสยบนภาและเทวมังกรเขาทอง ส่วนเทพมารคนอื่น ๆ ที่เดินตามมานั้น ก็เดินตามหลังขึ้นมาอย่างยากลำบาก

เดิมแล้วเผ่าพันธุ์มนุษย์มีเทพมารสิบคน เผ่าพันธุ์มารและเผ่าปีศาจมีเผ่าละเก้าคน หลังจากประสบเหตุการณ์ต่าง ๆ จนมาถึงเวลานี้ หลัวซิวเห็นว่าเทพมารเผ่าพันธุ์มนุษย์หายไปสองคน เผ่าพันธุ์มารหายไปสามคน เผ่าปีศาจนั้นหายไปสี่คน

ถึงแม้จะยังไม่นับเทพมารอสูรเหยี่ยวทองที่อยู่ในตัวหยั่งรู้ของเขา เทพมารที่ตายไปในครั้งนี้ ก็มีถึงแปดคน!

โลกยุทธ์ของพิภพต่ำแห่งหนึ่ง ฝึกตนด้วยอารยธรรมจนถึงที่จุดที่รุ่งเรืองสูงสุด อย่างมากที่สุดในเวลาเดียวกันก็สามารถมีเทพมารได้ประมาณสิบคน แปดคนได้ตายลงที่นี่พร้อมกัน แสดงให้เห็นว่ามันที่แห่งนี้อันตรายและโหดร้ายเพียงใด

โลกแสงดาวในทุกวันนี้ หากไม่มีสมบัติชิ้นนั้นของเทพสงครามเอกภพเป็นตัวดึงดูด ก็มีเพียงเจ้าศักดิ์สิทธิ์นิรันดร์ทั้งสี่และหลิวหงเทียน รวมเป็นเทพมารห้าคนเท่านั้น