มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 987

นั่นก็หมายความว่า ผลการฝึกตนของเขาถึงแม้จะบรรลุถึงเจ้ายุทธจักรขั้นเก้าแล้ว แต่แดนสัมผัสรู้ยังคงอยู่ที่เจ้ายุทธจักรขั้นสาม ในช่วงเวลาที่ผลการฝึกตนและแดนสัมผัสรู้ยังไม่เทียบเท่ากันนั้น เขาไม่มีทางเลือกที่จะทำลายคอขวดของผลการฝึกตนสุ่มสี่สุ่มห้าแน่นอน

จากนั้น ก็หยิบเอาสมบัติเทพอันล้ำค่าบางอย่างที่เทพมารอสูรวานรฟ้าและเทพปีศาจนู่เจียงได้เห็บสะสมเอาไว้ออกมา ใช้ทรัพยากรขั้นสูงเหล่านี้ สังเวยแก่วงล้อชีวิตแห่งเหล่าเทวเทพอีกครั้ง

อีกหนึ่งเดือนต่อมา จากการสังเวยวงล้อชีวิตแห่งเหล่าเทวเทพสลักร่องรอยกฎอีกครั้ง ทำให้การสัมผัสรู้กฎสองระดับความเป็นตายสำหรับหลัวซิวนั้นเพิ่มขึ้นมาอีกหนึ่งระดับ บรรลุถึงแดนบริบูรณ์สำเร็จน้อยแล้ว ระยะห่างจากแดนบรรลุผล อยู่เพียงแค่เอื้อมเท่านั้น

โดยทั่วไปมีเพียงผู้แข็งแกร่งมหาจักรพรรดิยุทธ์ช่วงกลางเท่านั้นจึงจะสามารถฝึกตนแดนกฎมาถึงจุด ๆ นี้ได้ ผู้แข็งแกร่งอนาคินระดับเจ้ายุทธจักรส่วนน้อยก็สามารถทำได้

เพราะฉะนั้น ถ้าไม่พึ่งการผสานของพลังสองระดับความเป็นตาย ความแข็งแกร่งของเขายังคงด้อยกว่าผู้แข็งแกร่งอนาคินระดับเจ้ายุทธจักรอยู่บ้าง

“เวลาก็ผ่านไปพอสมควรแล้ว”

หลังจากปิดขังไปสองเดือน หลัวซิวก็ออกมา แม้ว่าการพัฒนาความแข็งแกร่งในช่วงเวลาสั้น ๆ ดังกล่าวจะมีขีดจำกัดอย่างมาก แต่ภายในใจก็ยังคงคิดถึงสมบัติชิ้นนั้นที่เทพสงครามเอกภพนำมาที่โลกนี้อยู่ไม่น้อย

เทพสงครามเอกภพเรียกมันว่าเป็นโอกาสที่สามารถทำให้บรรลุถึงแดนราชาเทพหรือกระทั่งแดนที่สูงกว่านั้นได้ หลัวซิวอยากรู้เป็นอย่างมากว่า ความจริงแล้วมันคือสมบัติสิ่งใดกันแน่ ที่สามารถทำให้เทพสงครามเอกภพ ผู้แข็งแกร่งระดับนั้นให้ความสำคัญกับมันมากเช่นนี้

แต่หลัวซิวกลับไม่คิดว่าตนจะสามารถได้รับสมบัติชิ้นนั้น อีกทั้งต่อให้ได้รับมันมาจริง ๆ จะต้องตกเป็นเป้าหมายของผู้แข็งแกร่งท่านนั้นจากโลกใหญ่เป็นแน่ ต่อไปในวันข้างหน้าก็สามารถจะจินตนาการได้

“เป็นมนุษย์จะโลภมากไม่ได้ ข้ามีลูกแก้วความเป็นตายอยู่แล้ว ต่อให้ไม่ได้รับสมบัติชิ้นนั้นก็ไม่เป็นไร”

แม้จะปลอบใจตัวเองเช่นนี้ แต่ในใจจริง ๆ ของหลัวซิวก็ยังคงรู้สึกคัน ๆ ในใจอยู่ดี

“แต่ถ้าหากได้สมบัติชิ้นนั้นมาครอบครองโดยที่ไม่มีใครล่วงรู้ เช่นนี้ก็จะปล่อยไปเฉย ๆ ไม่ได้!”