มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 993

แบกรับพลังกดขี่หาที่เปรียบไม่ได้ของเทพสงครามเอกภพอีกครั้ง ในใจของหลัวซิวยังคงตื่นเต้น พลังกดขี่ของเทพสงครามสามารถทำให้เทพมารหยุดลงได้ หากว่าเทพสงครามเอกภพยังมีชีวิตอยู่ หากเขาปลดปล่อยออร่าพลังกดขี่ของตนเองออกมา อย่าว่าแต่ผู้แข็งแกร่งระดับเทพมาร แม้แต่เทพฟ้าที่พลังค่อยข้างด้อยลงมา เกรงว่าก็คงจะไม่มีคุณสมบัติที่จะเดินยืนหน้าเขาด้วยซ้ำ

ผลการฝึกตนหาที่เปรียบไม่ได้ สะเทือนแผ่นดิน แข็งแกร่งเหนือศัตรูทั้ง 800 โลก แข็งแกร่งถึงเพียงนี้ ในท้ายที่สุดก็ยังตายอยู่ดี!

ใช้ตัวสำนึกสื่อสารผ่านลูกแก้วความเป็นตาย อาศัยลูกแก้วความเป็นตายปลอดปล่อยออร่าดั้งเดิม ทันใดนั้นหลัวซิวก็พลันรู้สึกว่า พลังกดขี่อันน่าเกรงขามบนร่างนั้นหายไปอย่างไร้ร่องรอย ทั่วร่างรู้สึกสึกผ่อนคลายขึ้นมา

เขาก้าวไปข้างหน้าอย่างรวดเร็ว หากถูกใครเห็นเข้าคงจะต้องตกใจมากเป็นแน่ เพราะต่อให้เป็นเทพมารขั้นสูงผู้แข็งแกร่งอย่างช่าจื่อเยียน ก็ยังไม่สามารถทำได้อย่างง่ายดายเช่นนี้ ราวกับชัยชนะของการต่อสู้โดยปราศจากการต่อต้านใด ๆ

ใช้เวลาไม่นาน หลัวซิวก็มาถึงที่ยอดเขา ตำหนักสูงตระหง่านที่ถูกสร้างขึ้น ณ ที่แห่งนี้ใหญ่โตมโหฬาร สีทองเจิดจรัส ทั้งหลังราวกับ สีเหลืองทองที่เทลงบนแม่พิมพ์

นี่คือตำหนักที่เทพสงครามเอกภพสร้างเอาไว้ก่อนตาย เป็นที่ฝังกระดูกของเขาเอาไว้หลังจากที่เสียชีวิต

เพียงแค่ตำหนักแห่งหนึ่งสำหรับรำลึกของภูตมรณะ ก็ทำให้หลัวซิวรู้สึกได้ถึงพลังกดขี่ของออร่าเทพมาร จะเห็นได้ว่าวัสดุที่ใช้สร้างตำหนักแห่งนี้ อย่างน้อยต้องมีสมบัตินักยุทธ์ที่กลั่นเทพมาร ความร่ำรวยของผู้แข็งแกร่งเทพฟ้าเป็นสิ่งที่เห็นได้ทั่วไป

ทันใดนั้น นัยน์ตาของหลัวซิวก็พลันรี่ลง เขาพบว่าที่หน้าประตูตำหนักของตำหนักเหลืองทองแห่งนี้มีวิชาห้ามอยู่มากมาย อีกทั้งเขายังเป็นว่า ในวิชาห้ามนั้นมีบุคคลที่เขาคุ้นเคยอยู่

วิชาห้ามค่ายกลทุกค่ายต่างก็แยกเป็นเอกเทศ เมื่อใดที่มีคนเข้าใกล้ ก็จะถูกอีกฝ่ายขังเอาไว้ในปริภูมิวิชาห้าม นอกเสียจากว่าจะสามารถทำลายปริภูมิวิชาห้าม ไม่เช่นนั้นก็ไม่มีทางที่จะหลุดพ้นออกมาได้