มู่เซิ่ง เขยอันดับหนึ่ง นิยาย บท 105

“ไอ้สารเลว กล้าทุบตีลูกชายฉัน คุณต้องให้คำอธิบายแก่เรา!”

แม่ของเด็กชายจ้องมองมู่เซิ่ง ซึ่งแต่งกายเหมือนสตรีผู้มั่งคั่ง

ตรงที่เธอชี้ มีรอยตบสีแดงบนใบหน้าของลูกชายของเธอจริงๆด้วย เห็นได้ชัดว่าฉู่อีอีตบแรงมาก

“พี่มู่เซิ่ง...”

ฉู่อีอีชำเลืองมองชายคนนั้นด้วยความกลัว และซ่อนตัวอยู่ข้างหลังมู่เซิ่งโดยไม่รู้ตัว

เมื่อเห็นเธอเป็นแบบนี้ มู่เซิ่งก็รู้สึกปวดใจเล็กน้อย เขาเคยสัญญาว่าจะดูแลฉู่อีอีอย่างดี แต่ตอนนี้เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น เขาจะไม่ยอมให้ฉู่อีอีถูกรังแกอย่างแน่นอน

"พวกคุณใจเย็นๆก่อน ให้คุณมู่เล่าสิ่งที่เกิดขึ้นให้ชัดเจนก่อน"ครูลี่พูด

เรื่องที่เกิดขึ้นนั้นคล้ายกับที่หวังซินเอ๋อพูด ในฐานะครู ลี่เสว่ต้องเป็นกลางที่สุดและเธอก็ไม่ต้องการเห็นสถานการณ์ปัจจุบัน

“ในห้องเรียนมีกล้องวงจรไหม?”มู่เซิ่งถามอย่างเฉยเมย

ลี่เสว่ส่ายหัว พวกเขาติดตั้งกล้องไว้ที่ทางเดินเท่านั้น ในห้องเรียนไม่ได้ติดตั้ง

“แล้วคุณเห็นกับตาหรือ?”

มู่เซิ่งหันศีรษะของเขา และมองไปที่ชายหนุ่ม เอ้อระเหยลอยชาที่นั่งอยู่บนเก้าอี้

เด็กชายนั่งไขว่ห้างและส่งเสียงอย่างเย็นชาด้วยความดูถูกเหยียดหยาม"เหอะ ผมจำเป็นต้องเห็นกับตาด้วยเหรอ?ฉู่อีอีเป็นคนที่ยากจนที่สุดในโรงเรียนของเรา และไม่มีใครจะทำสิ่งนั้นนอกจากเธอ!"

“ได้ยินไหม คุกเข่าขอโทษเดี๋ยวนี้!”คุณแม่ของเด็กชายโยกหัวไปมาด้วยท่าทางภูมิใจ

ในเวลานี้ ลี่เสว่ก้าวออกมาและพูดไกล่เกลี่ย"พี่เก่อซิน ฉู่อีอีในฐานะนักเรียนดีเด่นในชั้นเรียนของเรา จะไม่ทำเรื่องแบบนี้แน่นอน ไม่ก็คุณลองเรียนรู้เพิ่มเติมเกี่ยวกับเรื่องนี้หน่อยไหม?"

“เรียนรู้เพิ่มบ้าอะไร!”

เก่อซินส่งเสียงอย่างเย็นชา ชี้ไปที่รอยฝ่ามือบนใบหน้าของลูกชาย และพูดว่า"รอยฝ่ามือนี้ ยังไม่เพียงพอให้เขาสารภาพผิดหรือ?ถ้าไม่ผิดจริง ทำไมต้องทุบตีลูกชายของผมด้วย!"

“เพราะเขาด่าฉันว่าไอ้สารเลวที่ไม่มีพี่ชาย!”

ฉู่อีอีทนไม่ได้อีกต่อไป และกอดด้านหลังมู่เซิ่งและเริ่มร้องไห้

"หึหึ ผมพูดผิดหรอ?พี่ชายเธอตายไปแล้ว เหลือแต่พ่อที่เป็นผีพนัน เรื่องแบบนี้รู้กันทั้งห้อง บางที อาจเป็นพ่อของเธอที่สอนให้เธอขโมยมือถือผมก็ได้"เด็กชายที่นั่งลงบนเก้าอี้ พูดอย่างเหยียดหยามและไม่สนใจอะไรเลย

สีหน้าของมู่เซิ่งเย็นชา และเขาพูดกับฉู่อีอีว่า"นั่งลงก่อน"

“ไอ้หัวขโมย มีสิทธิ์นั่งด้วยเหรอ?”

ชายหนุ่มชี้ไปที่ฉู่อีอีและด่าอย่างแรง

เดิมทีเขาก็เกิดในครอบครัวที่ร่ำรวยอยู่แล้ว และเขาก็เป็นลูกชายคนเดียวในครอบครัว ดังนั้นเขาจึงมีนิสัยที่เย่อหยิ่งและเจ้ากี้เจ้าการ และตอนนี้เขาดูถูกมู่เซิ่งและฉู่อีอีมาก

ในสายตาของเขา ทุกสิ่งที่คนจนทำคือผิด!

ผัวะ!

มู่เซิ่งตบเก่อซานสืออย่างรุนแรง และเก่อซานสือก็ตกจากเก้าอี้ และรอยตบสีแดงก็ปรากฏขึ้นที่อีกด้านหนึ่งของใบหน้าของเขาทันที แดงกว่าด้านซ้ายเสียอีก!

“พ่อของฉู่อีอีเป็นคนแบบไหน และสอนให้เธอขโมยหรือเปล่าผมไม่รู้ แต่ผมรู้ว่าพ่อของคุณไม่ได้สอนวิธีพูดดีๆให้คุณอย่างแน่นอน!”

มู่เซิ่งกวาดมองไปที่เก่อซานสืออย่างเย็นชา น้ำเสียงของเขาเย็นชาและเต็มไปด้วยเจตนาฆ่า

ทุกคนตะลึง

เก่อซินผู้สวมสร้อยคอทองคำโกรธ และกระโดดขึ้นจากเก้าอี้"แม่งเอ้ย มึงกล้าดียังไงมาทุบตีลูกชายของกู?มึงรู้ไหมว่ากูเป็นใคร?ไอ้เหี้ย——"

ผัวะ!

ก่อนที่เขาจะพูดจบ มู่เซิ่งก็ตบเขาอีกครั้ง และร่างที่ใหญ่โตของเก่อซินก็ล้มลงกับพื้น ปิดหน้าของเขาและร้องโหยหวนด้วยความเจ็บปวด

"รู้ได้เลยว่ามาจากครอบครัวเดียวกันไม่ผิด แม้แต่คำพูดที่พูดออกมาก็มีกลิ่นขี้เหมือนกันเลย"

มู่เซิ่งปิดจมูกของเขาและพูด มีความรังเกียจอยู่ในสายตาของเขา

เขามาที่นี่เพื่อแก้ปัญหา

แต่ถ้าอีกฝ่ายดูถูกเหยียดหยาม เขาก็ไม่รังเกียจที่จะแก้ไขต้นตอของปัญหา

"คุณ……"