มู่เซิ่ง เขยอันดับหนึ่ง นิยาย บท 127

“ไอ้เศษสวะ มึงลงไปจากรถกูเดี๋ยวนี้!”

ไป๋เสี่ยวเสียนชี้หน้าด่ามู่เซิ่งด้วยความโกรธ

ปัญญาอ่อน

มู่เซิ่งพูดไม่ออกเลย

“มู่เซิ่ง นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่?” ในเวลานี้ เจียงหว่านที่นั่งอยู่ข้างๆมู่เซิ่งก็ดึงแขนเสื้อของเขาเบาๆ แล้วถาม

3 คนนี้ดูท่าทางน่าสงสาร แม้แต่เธอก็ทนไม่ได้ แต่ว่า มู่เซิ่งไม่ให้พวกเขาขึ้นมา จะต้องมีเหตุผล

มู่เซิ่งแอบส่ายหน้า และส่งสายตาให้เจียงหว่าน

3 คนนี้เป็นอันธพาล มีแต่เขาเท่านั้นที่มองออก

แต่ถ้าตัวตนของพวกเขาถูกเปิดเผยในที่สาธารณะ เกรงว่าทั้งสามคนนี้จะกลัวว่ามู่เซิ่งและคนกลุ่มนี้แจ้งความ และเลือกที่จะฆ่าปิดปาก พวกอันธพาลประเภทนี้ไม่มีมนุษยธรรมเลย

เมื่อลงมือ พวกเขาอยู่บนรถ ในที่แคบ ถ้าอันธพาลหยิบปืนมายิงกวาดในรถ แม้ว่าจะเป็นมู่เซิ่งก็ยากที่สุดสลัดตัวออกจากสถานการณ์เช่นนี้

“เจียงหว่าน พวกเราลงจากรถเถอะ” มู่เซิ่งเอ่ยปากพูด

ในเมื่อพวกเขาอยากหาที่ตายกัน มู่เซิ่งก็ขี้เกียจจะอยู่ด้วย

“ฉัน...”

เจียงหว่านลังเลสักพัก ตรงนี้ยังห่างไกลจากเมืองมาก บนถนนจะมีรถหรือไม่ก็ยังไม่แน่ใจ เกรงว่าจะหาที่พักไม่ได้

แต่ด้วยความไว้วางใจในตัวมู่เซิ่ง เธอก็พยักหน้า แล้วพูดว่า: “โอเค ฉันไปกับคุณ”

“มู่เซิ่งพยักหน้า จากนั้นก็กวาดสายตามองไปรอบๆสักนิด: “มีใครจะลงรถด้วยกันไหม?”

แม้ว่าเขารู้สึกไม่ดีกับ เหล่าลูกหลานเศรษฐีเหล่านี้ แต่เขาคิดว่าเวลาทำอะไร ก็ให้ความสำคัญกับมโนธรรมที่ชัดเจน ก่อนไปก็ถามสักคำ ก็ถือว่าเป็นเป็นการทำตามสิ่งที่คิดในใจแล้ว

“ไอ้โง่ ใครจะลงรถไปกับแกล่ะ?”

“ไสหัวไปเถอะ ขยะที่ถูกคุณชายไป๋เขี่ยทิ้ง พูดเหมือนว่าตัวแกเองไม่อยากนั่งอยู่บนรถอย่างนั้นแหละ”

“ฮ่าๆๆ โง่จริงๆ ขนาดตดยังไม่กล้าเลยก็ลงจากรถไปแล้ว เจียงหว่าน คุณมีสามีแบบนี้น่าสงสารเลยจริงๆ ไม่งั้นก็หย่าไปซะก็สิ้นเรื่อง”

เมื่อมู่เซิ่งเอ่ยปาก ไม่เพียงแต่ไม่มีใครตกลง สายตาที่แต่ละคนมองมู่เซิ่ง กลับเหมือนว่ามองคนโง่คนหนึ่งเลย

ที่นี่ในถิ่นทุรกันดาร ไม่เห็นรถสักคัน ลงไปจากรถตอนนี้ จะกลับเจียงหนานได้ยังไง?

ฮ่า ฮ่า ฮ่า โง่จริงๆ ความคิดอะไรก็คิดออกมาได้ทั้งหมด

“ฉัน...ฉันตามคุณไปด้วย”

ในขณะนี้ เงาร่างที่สง่างามยืนขึ้นจากฝูงชน เดินไปข้างๆมู่เซิ่ง นั่นก็คือโจวเสว่ฉี

ในสายตาของเธอ มู่เซิ่งดีกว่ากลุ่มลูกเศรษฐีพวกนี้ที่ไม่ทำอะไรเลย บวกกับลูกเศรษฐีเหล่านั้นมักจะเยาะเย้ยมู่เซิ่งอยู่บ่อยๆ ถึงแม้ว่าสิ่งที่มู่เซิ่งพูดจะผิด เธอก็จะยังยืนอยู่เคียงข้างมู่เซิ่งและสนับสนุนเขา

ผู้คนตกตะลึง เงียบเป็นเป่าสาก

เกิดอะไรขึ้น?

โจวเสว่ฉีจะตามมู่เซิ่งไปเหรอ?

มู่เซิ่งก็เป็นแค่ลูกเขยที่แต่งเข้าบ้านภรรยา ได้คบกับเจียงหว่านก็ทำให้ทุกคนอิจฉาแทบแย่แล้ว วันนี้แม้แต่สาวสวยอย่างโจวเสว่ฉีก็จะตามมู่เซิ่งไปอีกคนงั้นเหรอ? นี่มันอะไรกัน!

“คุณโจว หมอนี่พูดจาซี้ซั้ว คุณอย่าไปเชื่อเด็ดขาด!”

“จริงด้วย คุณโจว คำพูดไร้สาระของคนโง่คนหนึ่งคุณก็เชื่อเหรอเนี่ย?”

ในเวลานี้เซียวผิงก็เดินออกมา ที่นี่ก็ไม่ใช่ตระกูลหลิ่ว เขาก็ไม่ได้กลัวมู่เซิ่ง พูดอย่างเย็นชา: “โจวเสว่ฉี ผมรู้ว่าคุณอยากสนับสนุนมู่เซิ่ง แต่คุณยังไม่คุ้นเคยกับที่นี่ ถ้าหากลงรถไปกับคนโง่คนนี้ จะมีใครรู้บ้างว่าเกิดอะไรขึ้น?”

“ใช่ๆๆ เซียวผิงพูดถูก”

“ไม่แน่เขาอาจจะหลอกให้คุณลงจากรถ แล้วทำเรื่องอย่างว่ากับคุณล่ะ!”

มู่เซิ่งได้ยิน ขมวดคิ้วเล็กน้อย

คนกลุ่มนี้ ตนไม่อยากจะไปสนใจพวกเขา สุดท้ายแล้วจะยังไม่จบกับเขาใช่ไหม?

มู่เซิ่งพูดจาเย็นชาว่า: “เหอะๆ พวกคุณไม่อยากเชื่อก็ไม่ต้องเชื่อ ถ้าตอนนั้นเกิดเรื่องอะไรขึ้น ก็อย่าเสียใจทีหลังแล้วกัน”

“ฮ่า ฮ่า ฮ่า......”

คำพูดของมู่เซิ่งเรียกเสียงหัวเราะอีกครั้ง

ไป๋เสี่ยวเสียนหัวเราะเย็นชา เดินไปตรงหน้ามู่เซิ่ง “ไอ้ขยะ มึงจะให้กูไล่มึงลงจากรถเองใช่ไหม? นี่คือรถของกู กูไม่ต้อนรับมึง ลงไปจากรถซะ!”

มู่เซิ่งยิ้มเบาๆ ลงไปจากรถกับเจียงหว่านและโจวเสว่ฉี

“พวกคุณรีบขึ้นมาเถอะ ตอนนี้เคลียร์ที่ว่างให้แล้ว” ไป๋เสี่ยวเสียนพูดกับคนที่อยู่ข้างล่าง 3 คน

“ขอบคุณนะ ขอบคุณพวกคุณจริงๆ”

ดวงตาของชายฉกรรจ์ที่แบกผู้หญิงไว้บนหลังเปล่งประกาย รีบขึ้นไปบนรถ และนั่งลงบนเก้าอี้