มู่เซิ่ง เขยอันดับหนึ่ง นิยาย บท 128

หลิ่วผู่คุนขับรถเร็วมาก เที่ยงวันนั้นก็กลับมาถึงที่บ้านตระกูลเจียง หลังจากจัดการเรียบร้อยแล้ว ทั้งครอบครัวก็กำลังรับประทานอาหารกลางวันอยู่ที่โต๊ะ

มีข่าวถ่ายทอดจากโทรทัศน์ ข่าวนี้โผล่มาอย่างไม่มีปี่ไม่มีขลุ่ย เหมือนเป็นการทิ้งระเบิดใส่เจียงหนาน ทำให้ช็อกไปทั้งเมืองเจียงหนาน

ในข่าวกล่าวว่า มีอันธพาล 3 คนปล้นรถบัส และบนรถบัส ล้วนแล้วเป็นลูกหลานของตระกูลอันดับรองแห่งเจียงหนาน แม้จะบอกว่าเป็นตระกูลอันดับรองซึ่งไม่ได้อยู่อันดับสูงสุดของเจียงหนาน แต่บนรถ ก็มีลูกชาย 20 คนจากตระกูลอันดับรอง

อีกอย่างหลายคนในนั้นเป็นทายาทของครอบครัว เผชิญหน้ากับเหตุการณ์เช่นนี้ครั้งแรก ตระกูลเหล่านั้นต่างก็ตื่นตระหนก

ไม่นานพวกอันธพาลก็บอกว่า หากต้องการไถ่พวกเขา ก็ให้เอาเงินมา 20 ล้าน ใครออกเงิน 20 ล้านคนนั้นก็ได้กลับบ้าน และมีบางครอบครัวไม่เชื่อโจร แจ้งความและเรียกร้องให้ปล่อยตัว แต่ไม่นาน พวกเขาก็ได้รับมือที่ขาดของลูกชายตนเองกลับมา

ในตอนนี้ ตระกูลในเมืองเจียงหนานทั้งหมดต่างก็หวาดกลัว

พวกเขากล้าฆ่าคนจริงๆ!

ตระกูลอันดับสองที่ยโสโอหังอย่างยิ่งยอมจำนนทันที และเริ่มเก็บเงินเพื่อไถ่ลูกของตัวเอง เด็กกว่า 20 คนจากครอบครัวร่ำรวยจำนวนเงินค่าไถ่ทั้งหมดรวมกันก็มากกว่า 500 ล้าน นี่ถือได้ว่าเป็นคดีลักพาตัวเด็กที่ใหญ่ที่สุดในเมืองเจียงหนานในตอนนี้เลย

“นี่ มู่เซิ่ง รถคันนี้.....ไม่ใช่รถบัสคันที่เราขึ้นเมื่อเช้าเหรอ?”

ดูข่าวในโทรทัศน์ เจียงหว่านอึ้งไปเลย ถือชามข้าวแล้วจ้องมองอย่างตะลึง รู้สึกเหมือนมีคลื่นที่โหมซัดสาดอย่างบ้าคลั่งโจมตีอยู่ในใจ

โชคดีที่เธอตามมู่เซิ่งลงมาจากรถ

ถ้าไม่ลงจากรถ งั้นผลที่ตามมาก็ไม่อาจจะจินตนาการได้เลย!

ถ้าหากลักพาตัวเรียกค่าไถ่ 20 ล้าน ยิ่งไม่ต้องพูดถึงว่ามู่เซิ่งอยู่บนรถ 2 คนรวมกัน ก็เป็น 40 ล้าน! เงินมากมายขนาดนี้ เธอไม่คิดว่าปู่จะออกให้แทนเธอหรอก

“รถบัสอะไร รถคันนี้คือรถบัสที่พวกเธอไปเที่ยวตามชานเมืองกันเหรอ?” จ้าวหลินกินข้าวอยู่ และฟังไม่เข้าใจที่สองคนนี้คุยกัน

“ใช่ ตอนนั้นมีชาวนา 3 คนขวางรถบัสเอาไว้ แล้วบอกว่าภรรยาตกเขาแล้วได้รับบาดเจ็บ ผลสุดท้ายใครจะรู้ ว่า 3 คนนั้นคืออันธพาลปลอมตัวมา โชคดีที่หนูกับมู่เซิ่งลงมาจากรถก่อน” เจียงหว่านกินข้าวสักคำ เธอตบหน้าอกของเธอ แล้วพูดด้วยความรู้สึกหวาดกลัว

“มู่เซิ่ง สรุปว่านายรู้ตัวตนของพวกเขาได้ยังไง?” หลังจากที่หวาดกลัวแล้ว เจียงหว่านก็สงสัยเล็กน้อย

“เรื่องนี้น่ะ ก่อนหน้านี้ฉันเคยเห็นรูปหมายจับของพวกเขาบนอินเทอร์เน็ต ก็เลยจำได้ แต่ถ้าระบุตัวตนบนรถ เกรงว่าพวกเขาจะฆ่าปิดปาก ดังนั้นจึงให้เธอลงจากรถกับฮัน” มู่เซิ่งอธิบาย

“มิน่าล่ะ” เจียงหว่านถอนหายใจยาวๆด้วยความโล่งอก แล้วพูดว่า: “มู่เซิ่ง ต้องขอบคุณนายมากนะ”

“มู่เซิ่ง ถือว่านายยังมีประโยชน์อยู่บ้าง”

จ้าวหลินก็อดไม่ได้ที่จะมองมู่เซิ่งอีกครั้ง เรื่องที่เขาทำในครั้งนี้ ก็ไม่มีอะไรผิดปกติเลย

“แม่ ถ้าไม่ใช่เพราะมู่เซิ่งหนูก็คงไม่กลับมาแล้ว แม่มีท่าทีที่ดีกว่านี้หน่อยได้ไหม” เจียงหว่านรู้สึกเริ่มทนไม่ได้

หลังจากที่ทั้งสามคนกินข้าวเสร็จแล้ว ทั้งครอบครัวก็กำลังกินผลไม้และดูโทรศัพท์ในห้องรับประทานอาหาร ความสัมพันธ์ระหว่างมู่เซิ่งกับเจียงหว่านในวันนี้ กลายเป็นความลึกซึ้งขึ้นมาเล็กน้อย พวกเขาทั้งสองคนอยู่ในห้องนั่งเล่นด้วยกัน แต่จ้าวหลินไม่ได้พูดอะไร

แต่ว่า เมื่อเจียงหว่านเข้าใกล้มู่เซิ่ง อยากใกล้ชิดตัวเขาขณะที่กำลังดูโทรทัศน์ จ้าวหลินก็กระแอมสองครั้ง มองเจียงหว่านด้วยสายตาที่ดุดัน

มู่เซิ่งไม่รู้ว่าเป็นเพราะอะไร จึงคิดว่าจ้าวหลินเป็นหวัด

ในขณะนี้ เจียงหว่านก็รับสายโทรศัพท์ เดิมทีหน้าเธอแดงก่ำ เมื่อได้ยินเสียงในโทรศัพท์ หน้าเธอซีดเผือดอย่างยิ่ง

“ลูกสาว เกิดอะไรขึ้น?” จ้าวหลินอดไม่ได้ที่จะถาม

“เจียงหว่าน เกิดอะไรขึ้นกันแน่?” มู่เซิ่งก็พูดออกมา

เขาไม่เคยเห็นสีหน้าของเจียงหว่านแย่ขนาดนี้มาก่อน จะต้องมีเสียงบางอย่างที่ไม่ดีเกิดขึ้นแน่ๆ

เมื่อเห็นเจียงหว่านกำลังถือโทรศัพท์อยู่ และไม่พูดเป็นเวลานาน จ้าวหลินรีบถามด้วยความกังวลว่า “ลูกสาว เกิดอะไรขึ้นกันแน่ ลูกรีบพูดสิ แม่ร้อนใจแทบแย่”

เจียงหว่านขยับคอเล็กน้อย แล้วพูดช้าๆว่า: “ปู่ คุณปู่ตายแล้ว!”

ตู้ม!