มู่เซิ่ง เขยอันดับหนึ่ง นิยาย บท 130

ถ้าไม่ใช่เพราะท่านเจียงสามที่เพิ่งตายไปตอนนี้ กระดูกยังไม่เย็น บรรดาญาติๆก็ยืนล้อม เจียงมู่หลงถึงขั้นหัวเราะออกมาดังๆที่ตรงนั้น

ตำแหน่งผู้นำตระกูลเจียง

ในที่สุดก็เป็นของเขาแล้ว!

เพื่อตำแหน่งนี้ ไม่รู้ว่าเขารอมานานแค่ไหน แม้ว่าเจียงมู่หลงรู้ว่าคุณปู่รักเขาอย่างลำเอียงมาตั้งแต่เด็ก แต่เจียงหว่านคนเลวคนนี้ เมื่อเขาจะได้เป็นผู้นำตระกูลเจียงก็มักจะออกมารบกวนเขาทุกครั้ง ตอนนี้คุณปู่เสียชีวิตแล้ว ก็ไม่มีใครที่สามารถคอยขัดขวางเขาจากการเป็นผู้นำตระกูลได้แล้ว!

“งั้นก็ดี ในเมื่อฉันเป็นผู้นำตระกูล บริษัทภายใต้ชื่อของคุณปู่ตอนนี้ก็ยกให้มาเป็นชื่อของฉัน ฉันจะนำสองบริษัทมารวมกัน อีกอย่าง เงินทุนหนึ่งพันล้านจะถูกโอนไปยังบัญชีของฉันด้วย”

หลังจากที่ได้เป็นผู้นำตระกูลแล้ว เจียงมู่หลงก็เปิดเผยแผนการที่ตัวเองได้เตรียมไว้เมื่อนานมาแล้ว อย่างเด็ดขาด

“แล้วพวกเราล่ะ?”

ผู้คนของตระกูลเจียงถาม

“ไม่ต้องห่วง ขอเพียงแค่พวกคุณสนับสนุนฉัน ตำแหน่งในบริษัท ฉันไม่มีทางไปยุ่ง”

จากนั้นเจียงมู่หลงก็พยักหน้า ทุกคนก็วางใจลงทันที

ลูกหลานแซ่เจียงเหล่านั้น อยู่ในบริษัทนอกจากเก็บเกี่ยวกำไร และรังแกพนักงานทั่วไปแล้ว นอกนั้นก็ทำอะไรไม่เป็นสักอย่าง ถ้าไม่มีงาน พวกเขาไม่รู้ด้วยซ้ำว่าจะเอาตัวรอดจากข้างนอกได้อย่างไร!

เห็นท่าทางของทุกคนแล้ว เจียงมู่หลงยิ้ม แล้วพูดว่า: “เงินกู้หนึ่งพันล้านก่อนหน้านี้ เจียงหว่านเอาไปเพียง ห้าสิบล้าน และที่เหลืออีกเก้าร้อยห้าสิบล้านล่ะ ถ้าเราไม่เอาไปใช้จ่ายหน่อย จะคู่ควรกับการทำงานหนักของเธอที่กู้เงินมาได้อย่างไรล่ะ?”

“มู่หลง ชีวิตที่ดีของเราต่อไปนี้ก็พึ่งคุณแล้วล่ะ”

“จริงด้วยเจียงมู่หลง ต่อไปคุณก็เป็นผู้นำตระกูลแล้ว ขอเพียงแค่คุณพูดอะไร เราก็จะไปทำ!”

“ผู้นำตระกูลเจียง เงินกว่าเก้าร้อยล้านใช้จ่ายยังไง คุณต้องคิดคำนวณให้ดีๆ”

มีคนเริ่มอดไม่ไหวที่จะเรียกผู้นำตระกูลเจียงแล้ว

เมื่อได้ยินคำประจบเยินยอข้างหู ในเวลานี้หัวใจของเจียงมู่หลงแทบจะลอยขึ้นท้องฟ้าแล้ว ยิ้มแล้วพยักหน้าซ้ำๆ และพูดว่า: “ไม่ต้องห่วง ฉันรู้ว่าควรจัดการยังไง หลังจากจบโครงการไปแล้ว ยังมีกำไรอีกหลายพันล้าน ทุกคนก็ใช้ชีวิตที่ดีตามฉันได้เลย!”

ทุกคนเชียร์กันสนั่นกึกก้อง

เมื่อเจียงมู่หลงจัดการตำแหน่งของตระกูลเจียงให้เป็นตระกูลขุนนางชั้นหนึ่ง งั้นในอนาคตพวกเขาเดินออกไป ไม่ว่าเกียรติหรือว่าเงิน ก็จะเปลี่ยนแปลงไปอย่างมีคุณภาพ!

คืนนั้น เจียงมู่หลงโทรหาเจียงหว่าน เรียกร้องให้เธอโอนเงินที่มีในบัญชี

คนที่รับสายกลับเป็นมู่เซิ่ง หลังจากที่เขาได้ยินคำร้องขอของเจียงมู่หลง เขาเงียบไปครู่หนึ่ง แล้วพูดว่า: “เงินพวกนี้คุณใช้ช้าๆหน่อย ไม่เช่นนั้นเมื่อถึงตอนที่ต้องคืนเงิน คุณจะไม่มีเงินสักหยวนเดียวเลยนะ ตระกูลเจียงของพวกคุณก็จะลำบากกัน”

“แกมันตัวอะไร? ขยะ แกเป็นคนนอก ถูกไล่ออกจากบ้านไปแล้ว แม้แต่สิทธิ์จะเข้าบ้านตระกูลเจียงยังไม่มีเลย มีสิทธิ์อะไรมายุ่งกับฉัน?” น้ำเสียงของเจียงมู่หลงรังเกียจสุดขีด “แกสนใจเรื่องตัวเองให้ดีก่อนเถอะ อย่าให้ถูกฉันไล่ออกจากบ้านตระกูลเจียง แม้แต่ข้าวก็จะไม่มีกิน!”

“คุณมั่นใจขนาดนี้ จะไม่ถูกธนาคารเรียกคืนไปเหรอ?” มู่เซิ่งกล่าวเบาๆ

“แน่นอน ในสัญญาธนาคารเขียนไว้ชัดเจน รอให้โครงการเขตซีไห่สำเร็จแล้วให้ชำระคืน ไม่มีดอกเบี้ย คุณคิดว่าหลังจากเขตซีไห่สำเร็จลุล่วงแล้ว ฉันจะไม่มีเงินคืนให้หรือไง?” เจียงมู่หลงพูดอย่างภาคภูมิใจ

“ฉันแค่แนะนำคุณสักหน่อย ไม่ใช่ของของตัวเอง ทางที่ดีอย่าเอาเลย ไม่เช่นนั้นถึงตอนนั้นยิ่งคุณอยู่สูง ล้มลงมายิ่งน่าอนาถนะ” มู่เซิ่งกล่าว

“ไอ้เศษสวะ แกกำลังด่าฉันเหรอ? หุบปากเดี๋ยวนี้ แล้วเอาโทรศัพท์ให้เจียงหว่าน!” เจียงมู่หลงโกรธจัด ชี้ไปที่โทรศัพท์และด่ากราด

เขาเพิ่งจะได้เป็นผู้นำตระกูล สิ่งที่เป็นข้อห้ามที่สุดก็คือคำพูดแบบนี้

“ฉันก็แค่แนะนำด้วยความหวังดี” มู่เซิ่งพูดอย่างจำใจ