มู่เซิ่ง เขยอันดับหนึ่ง นิยาย บท 14

“คุณชายเจียง คุณ คุณตบผมทำไม?”

สีหน้าของจางโหย่วเผิงนิ่งอึ้งทันที

ยังไงเขาก็คิดไม่ถึง เจียงมู่หลงจะตบเขาในเวลาแบบนี้ จับไปที่ใบหน้าด้านซ้ายของตัวเองทันทีและยืนอยู่ที่เดิมอย่างแปลกใจ

สีหน้าของเจียงมู่หลงดูมืดมนอย่างมาก ไม่แม้แต่สนใจจางโหย่วเผิง มองไปที่เจียงหว่าน กัดฟันพูด “เจียงหว่าน ถือว่าเธอร้ายกาจ!”

มีเพียงเขาที่รู้ดีถึงเรื่องที่เกิดขึ้นในห้องด้านใน

หลังจากที่เขาเข้าไปในห้องแล้ว ประธานสวีรู้ว่าตระกูลเจียงจะเปลี่ยนผู้รับผิดชอบ ก็จะยกเลิกสัญญาในตอนนั้นเลย แถมยังบอกว่าจะไม่มีทางทำสัญญากับตระกูลเจียงใดๆอีก

เจียงมู่หลงคิดไม่ถึงว่าเรื่องจะเป็นแบบนี้ บริษัทมู่หรานเป็นบริษัทอสังหาริมทรัพย์ขนาดใหญ่ หากประโยคนี้ได้พูดออกไป ก็จะมีบริษัทนับไม่ถ้วนไม่ทำสัญญากับตระกูลเจียง! หากเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นจริงๆ คุณปู่คงอดไม่ได้ที่จะฆ่าเขา?

ทำไมถึงเป็นแบบนี้ได้?

สิ่งแรกที่เจียงมู่หลงนึกขึ้นได้ก็คือเจียงหว่าน! ต้องเป็นลูกพี่ลูกน้องคนนี้เล่นกลอุบาย มิน่าตั้งแต่เช้าวันนี้เธอถึงได้มาที่นี่ เธอมารอดูเรื่องตลกของเขา!

รวมถึงมู่เซิ่งที่จางโหย่วเผิงพูดถึง?

ไอ้ขยะคนนี้ทำไมถึงอยู่ในสายตาของบริษัทมู่หรานได้

“ไสหัวไป ยังไม่ไปอีก!”

เจียงมู่หลงปล่อยความโกรธออกไปไกลและตบไปที่หน้าจางโหย่วเผิงอีกครั้ง “ตั้งแต่วันนี้ไป นายถูกไล่ออกแล้ว!”

เพียงพริบตาจางโหย่วเผิงแข็งทื่อด้วยความตกตะลึง

ไม่ใช่เรื่องง่ายที่เขาจะหนีออกมาจากบริษัทของเจียงหว่านมาที่บริษัทเจียงมู่หลง แต่ทำสำเร็จเพียงครั้งเดียวก็ถูกไล่ออก?

เจียงมู่หลงไม่ได้สนใจสีหน้าของจางโหย่วเผิง และเดินตรงออกไปด้วยความโกรธเต็มอก ก่อนหน้านี้เขาเพิ่งเยาะเย้ยเจียงหว่านไป ตอนนี้โดนตบหน้าเข้าแล้ว เขาจะมีหน้าอยู่ตรงนี้ต่อไปได้ไงกันล่ะ?

“คุณหนูเจียง” ในเวลานี้เองผู้จัดการเฝิงก็ออกมาจากห้องทำงาน สายตามองไปที่มู่เซิ่งและรู้สึกแปลกใจ ไอ้ขยะที่มีชื่อเสียงในเมืองเจียงหนานข้างหน้าเขา กลับเป็นคนที่ท่านสวีให้ความสำคัญ ไม่นานก็เริ่มพูดต่อ “บริษัทของพวกเรายังคงชอบทำงานกับบริษัทที่ขยันอย่างพวกคุณ พวกเราหวังว่าจะได้เซ็นสัญญากับคุณอีกครั้ง อีกอย่างผู้รับผิดชอบมีได้เพียงคุณ คุณตกลงไหม?”

“ตก……ตกลง” เจียงหว่านพยักหน้าอย่างเชื่อง

เธอถูกคำพูดของผู้จัดการเฝิงทำให้ตกตะลึงเข้าแล้ว หยิบสัญญากลับมา เซ็นช่องผู้รับผิดชอบ เรื่องแบบนี้เธอแม้แต่ฝันยังไม่กล้าฝัน มู่เซิ่งพูดเป็นเรื่องจริง แถมมันยังเป็นความจริง!

มู่เซิ่งถอยไปอยู่ข้างๆ มองดูเจียงหว่านเซ็นสัญญาฉบับใหม่อย่างเชื่อง

“นี่คือเสร็จแล้ว?”

กอดสัญญาเดินมาชั้นล่าง เจียงหว่านยังคงรู้สึกไม่เชื่อ

“แน่นอน” มู่เซิ่งยิ้มและพยักหน้า ในใจรู้สึกหอมหวานอยู่บ้าง

รู้จักกันมาสามปี เขาไม่เคยเห็นเจียงหว่านดีใจแบบนี้มาก่อน

“พี่เจียงหว่าน ผมผิดไปแล้ว ผมรู้ว่าผิดแล้ว!”

ทั้งสองคนเพิ่งออกมาจากลิฟต์ จางโหย่วเผิงยืนรั้งเจียงหว่านอยู่หน้าประตู “ขอร้องพี่ให้ฉันกลับเขาบริษัทเถอะ ฉันจะทำผลงานอย่างดีเลย!”

“คนก็ต้องเดินไปที่ที่สูงขึ้น บริษัทเล็กของพวกเรา รับคนใหญ่อย่างนายไว้ไม่ไหว!”

สายตาเจียงหว่านกวาดมองไปที่หน้าของจางโหย่วเผิง และหมุนตัวตรงขึ้นรถทันที

“พี่เจียงหว่าน ขอร้องล่ะ”

ถูกเจียงมู่หลงไล่ออก บวกกลับวันนี้เจียงหว่านได้สัญญาใหม่กลับมา มองดูควันรถ จางโหย่วเผิงรู้สึกทำผิดพลาดครั้งใหญ่ในชีวิตแล้ว

“นายทำมันได้ยังไงกัน?” ที่นั่งคนขับ สายตาเจียงหว่านไม่หยุดที่จะมองดูมู่เซิ่ง

มู่เซิ่งเอนตัวอยู่ที่นั่งข้างคนขับ มองวิวนอกหน้าต่าง “ฉันมีเพื่อนคนหนึ่ง พอดีทำงานอยู่ที่บริษัทมู่หราน ครั้งนี้ให้เขาช่วย”

“เป็นเพื่อนนายอีกแล้วหรอ?” สายตาของเจียงหว่านมีความสงสัย

เธอยังคงรู้สึกว่ามันบังเอิญเกินไปอยู่ไม่น้อย

“แถมเพื่อนนายคนนี้ จะเชิญประธานสวีมาได้ยังไงกัน?” หลังจากตื่นเต้นไปแล้ว อยู่ดีๆสีหน้าเจียงหว่านก็นิ่งไป มองไปที่มู่เซิ่ง “มู่เซิ่ง ฉันไม่อยากให้นายโกหกฉัน”

“โอเค ฉันรู้ว่าเธอมีเรื่องสงสัยมากมาย เธออยากถามอะไรเธอถามมา” มู่เซิ่งพูดจริงจัง “ฉันจะพยายามพูดให้ชัดเจน”

เจียงหว่านสูดหายใจเข้า สงบนิ่งลงมา แน่นอนว่าในใจของเธอมีความสงสัยมากมาย “ได้ ก่อนหน้านี้ที่ลงมือในRoyal Club ยังมีวันนี้อีก ใช่ว่านายต่อสู้เป็น? ทำไมก่อนหน้านี้ฉันไม่เคยเห็นนายลงมือสักครั้ง?”