มู่เซิ่ง เขยอันดับหนึ่ง นิยาย บท 15

“เหอะ คุณหมอหลี่ คุณไม่จำเป็นต้องไปโต้เถียงกับคนอย่างไอ้ขยะ แบบนี้มันเสียเวลาเกินไปแล้ว” เจียงมู่หลงเดินไปส่งหลี่น่อง พูดเยาะเย้ย

“เจียงหว่าน ในที่สุดเธอก็มา”

แม่ของเจียงมู่หลงเฉินเสว่พูดอย่างเย็นชา

“เรื่องหาหมอให้คุณปู่ ไม่เอะใจเลยสักครั้ง”

“เธอคิดว่าทุกคนจะเหมือนกับเจียงมู่หลงที่มีอนาคตสดใส ใช้เงินหลายล้านดอลลาร์เพื่อเชิญหมอชื่อดังมาดูคุณปู่! จากที่ฉันดู ทายาทรุ่นต่อไปของตระกูลคงเป็นใครไปได้นอกจากเขา”

“นั่นมันแน่นอน ไม่เหมือนใครบางคน ขโมยสัญญาไป แถมยังจงใจหาวิธีเอาคืน”

คนที่ตามเจียงมู่หลงมาพูด พี่น้องตระกูลเจียงล้อมรอบเข้ามา พูดจาเสียๆหายๆ แม้แต่ท่านสามยังขมวดคิ้ว สายตาเผยความรังเกียจและหยิ่งผยอง

เขาพูดออกมาก่อน นำสัญญาของบริษัทมู่หรานส่งให้เจียงมู่หลง ผลลัพธ์เธอยังหาวิธีแย่งกลับมา ถึงแม้จะดูเหมือนความประสงค์ของบริษัทมู่หราน แต่หากไม่มีความเกี่ยวข้องกับเจียงหว่าน เขาไม่มีทางเชื่อโดยเด็ดขาด

“คุณปู่ ไม่เหมือนที่ท่านคิดแบบนั้นนะคะ”

ใบหน้าของเจียงหว่านนิ่ง เขาคิดไม่ถึง เจียงมู่หลงจะน่ารังเกียจมาฟ้องแบบนี้!

“เหอะๆๆ หรือว่าเธออยากจะพูดว่าเพราะเธอเขียนแผนดี ถึงได้รับการสนับสนุนจากบริษัทมู่หราน?” เจียงมู่หลงตัดบทของเจียงหว่าน “แผนของพวกเราทั้งสอง ทุกคนต่างมองออกชัดเจนว่าฉันเขียนดีกว่า อีกอย่างกลุ่มคนของเธอ ก็หายไปเกือบครึ่งหนึ่ง!”

“ดังนั้นเจียงหว่าน ต้องเล่นสกปรกอย่างแน่นอน ไม่แน่อาจขายตัวก็ได้ ถึงเอาสัญญาฉบับนี้มาได้”

เห็นได้ชัดว่าเจียงมู่หลงต้องการเอาเรื่องสกปรกโยนใส่เจียงหว่าน เพื่อระบายความโกรธที่โดนแย่งสัญญาไป

พี่น้องของตระกูลเจียงที่ยืนอยู่ในห้อง ได้ยินประโยคนี้ ก็รู้สึกว่ามีเหตุผลอยู่บ้าง หากเจียงหว่านไม่ได้ใช้วิธีอะไรเลย เธอจะทำให้บริษัทมู่หรานเลือกเธอมาเป็นผู้รับผิดชอบได้ยังไงกันล่ะ?”

บริษัทมู่หรานนี้ไม่ใช่เจียงหว่านเป็นคนเปิดนะ!

“เจียงหว่าน เธอรู้หรือเปล่าว่าทำแบบนี้ มันจะทำให้ตระกูลเจียงของเราขายหน้า!”

“ใช่แล้ว ปกติแกล้งทำตัวบริสุทธิ์ผุดผ่อง คิดไม่ถึงว่าสัญญาฉบับนี้จะได้มาด้วยวิธีแบบนี้ นี้มันจะต่างอะไรกับผู้หญิงขายตัวข้างนอกพวกนั้นล่ะ?”

“ไอ้ขยะ ฉันเริ่มรู้สึกสงสารนายอยู่บ้างแล้ว เกาะผู้หญิงกินก็ยังได้ ตอนนี้ยังถูกสวมเขาอีก หากฉันเป็นนาย คุกเข่าตายซะดีกว่า ฮ่าๆๆ………”

พี่น้องตระกูลเจียงเริ่มปั่นป่วน เยาะเย้ยเจียงหว่านอย่างไม่ใส่ใจ เสียงแสบหูอย่างมาก

เจียงหว่านโกรธจนร้องไห้แล้ว “ฉันไม่ได้ทำแบบนั้นสักนิด นายมีสิทธิ์อะไรมาพูดถึงฉันแบบนี้!”

“ไม่มี? ฮ่าๆ เรื่องนี่มีใครจะยอมรับล่ะ?” เจียงมู่หลงหัวเราะ

“เจียงหว่านเรื่องนี้ตกลงมันเป็นมายังไงกันแน่? เธออธิบายให้ฉันฟังอย่างชัดเจน!” เสียงเย็นชาของท่านสามพูดขึ้น

สำหรับเขาเรื่องที่ทำลายชื่อเสียงเป็นสิ่งที่น่ารังเกียจที่สุด! หากเจียงหว่านทำมันออกมาจริงๆ แน่นอนว่าเขาจะไล่เธอออกจากตระกูลเจียง!

“คุณปู่ ฉันไม่ได้ทำจริงๆ คุณปู่ได้โปรดเชื่อใจฉัน!” เจียงหว่านพูดด้วยใบหน้าแดง “แม้ฉันจะโดนแย่งสัญญาไป ฉันก็ไม่มีทางทำเรื่องพวกนี้แน่!”

“งั้นเธอพูดมา เธอใช้วิธีอะไรกันแน่ ทำให้บริษัทมู่หรานเลือกเธอเป็นผู้รับผิดชอบ” เจียงมู่หลงใบหน้าไม่ยอม

ในใจของเขาก็สงสัยเช่นกัน ตกลงเพราะอะไรถึงทำให้ผู้จัดการเฝิงเลือกเจียงหว่านมาเป็นผู้รับผิดชอบ

“เป็นฉันเอง”

ช่วงเวลาหน้าสิ่วหน้าขวาน ในเวลานี้เองมู่เซิ่งก็เดินขึ้นมายืนอยู่ข้างหน้าเจียงหว่าน

“นาย?”

“ฮ่าๆๆ……”

มองดูมู่เซิ่งยืนขึ้นมา กลุ่มคนกลับพากันหัวเราะ เจียงมู่หลงชี้ไปที่มู่เซิ่งและพูด “เจียงหว่าน เธอจะหาเหตุผลก็ต้องหาที่มันดูคล้องจองกันหน่อยไหม? เธอพูดว่ามันเกี่ยวข้องกับมู่เซิ่ง ถึงทำให้บริษัทมู่หรานเลือกเธอเป็นผู้รับผิดชอบ?”

“ทุกคนต่างรู้ดี ไอ้ขยะใช้ไม่ได้หนึ่งอย่างมู่เซิ่ง ทุกวันอยู่แต่บ้าน ทำเป็นเพียงซักผ้าทำกับข้าว คนที่ไร้ค่าแบบนั้น จะมีความเกี่ยวข้องกับบริษัทมู่หรานได้ยังไง?”

“นายบอกว่าเขาเป็นยามของบริษัทมู่หราน ฉันยังพอเชื่อ”

กลุ่มคนพากันหัวเราะ เจียงหว่านเพื่อผลักความรับผิดชอบแม้แต่มู่เซิ่งยังพูดขึ้นมา ช่างน่าขำสิ้นดี

“วันนี้คนที่เลือกสัญญาเป็นผู้จัดการเฝิงใช่ไหม? หากนายไม่เชื่อ ฉันจะโทรหาเขาเดี๋ยวนี้” มู่เซิ่งหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา น้ำเสียงเย็นชา

เจียงหว่านถูกกลุ่มคนพวกนั้นทำให้ร้องไห้แบบนี้ ทำให้ใจของเขาทนไม่ได้จริงๆ

“ไอ้ขยะ ระวังถูกตบหน้านะ!” เจียงมู่หลงพูดเหยียดหยาม

มู่เซิ่งมองไปที่เขาอย่างไร้อารมณ์ และโทรหาผู้จัดการเฝิงทันที

เห็นว่ามู่เซิ่งกล้าโทรหา กลุ่มคนต่างเงียบลง แม้แต่เจียงหว่านยังหยุดเสียงร้องไห้ น้ำตาไหลอาบมองไปยังโทรศัพท์ที่โทรออกอยู่

เธอก็อยากรู้ เพื่อนที่เขาพูดถึงตกลงเป็นเรื่องจริงหรือหลอก

“ฮัลโหล คุณคือ?” ไม่นานเสียงในโทรศัพท์ก็ดังขึ้น

“นี้มันเสียงของผู้จัดการเฝิงจริงๆ” ตอนเช้าเพิ่งคุยกัน แม้จะถูกปฏิเสธ แต่เจียงมู่หลงยังคงจำน้ำเสียงของอีกฝ่ายได้ “แต่ว่าผู้จัดการเฝิงเหมือนจะไม่รู้จักนายนะ?”

“ผู้จัดการเฝิง ฉันคือมู่เซิ่ง” มู่เซิ่งไม่ได้สนใจเจียงมู่หลง และพูดต่อไป

“อ๋อ เป็นพี่มู่เองมีเรื่องอะไรไหม?”

น้ำเสียงในโทรศัพท์ดูอารมณ์ดี

ขยะ!