มู่เซิ่ง เขยอันดับหนึ่ง นิยาย บท 171

ภายในห้องทำงานของมู่ซื่อ กรุ๊ป หยางหร่านและพันธมิตรสามสี่คนของตระกูลเจียง กำลังหดตัวอยู่ในมุม หน้าบวมช้ำ ในสายตาของพวกเขา ยังเผยความหวาดกลัวอย่างมากอีกด้วย

เดิมทีพวกเขายังนั่งอยู่ในห้องทำงานดีๆ ผลสุดท้ายจู่ๆจางเสวียนหลงพากลุ่มคนมากลุ่มใหญ่ ต่อยพวกเขายกใหญ่ และก็พามาที่นี่เลย

พวกเขาทุกคนถูกเตะต่อยไม่น้อย คุกเข่าขอร้องด้วยความเจ็บปวด แต่จนตอนนี้ พวกเขาก็ไม่รู้ ว่าไปล่วงเกินท่านหลงได้ยังไง

“ท่านหลง พวกเราเข้าใจอะไรผิดกันหรือเปล่า？”

หลังจากที่หยางหร่านถูกโยนมาในนี้ รีบลุกขึ้นยืนพร้อมพูดถาม

“เข้าใจผิดหรือเปล่านั้นฉันไม่ทราบแน่ชัด แต่ว่าแกล่วงเกินใคร แกเองน่ารู้ดี” หลังจากที่จางเสวียนหลงพูดทิ้งไว้หนึ่งประโยค ก็ไปจากที่นี่แล้ว

ล่วงเกินคนเหรอ？

หยางหร่านขมวดคิ้วทันที ช่วงเวลานี้เขา ก็ไม่ได้ล่วงเกินบุคคลใหญ่โตอะไร ถ้าหากพูดว่าล่วงเกิน งั้นก็พูดได้ว่าเคยล่วงเกินตระกูลเจียง แต่ว่าตอนนี้ตระกูลเจียงก็ใกล้จะล้มละลายแล้ว จะเชิญบุคคลใหญ่โตอย่างท่านหลงมาได้ยังไงกัน？

“พวกคุณสองคนทำเรื่องอะไรแล้วหรือเปล่า？”

หยางหร่านหันหน้ามา จ้องมองพันธมิตรทั้งสองคนที่อยู่ข้างกายอย่างโหดเหี้ยม

“เปล่านะ ประธานหยาง สองสามวันนี้พวกเราไม่ได้ล่วงเกินใครเลยสักคน”

“ใช่ ประธานหยาง พวกเราเป็นคนแบบไหนคุณยังไม่รู้อีกเหรอ？เว้นแต่ว่าไม่อยากมีชีวิตแล้ว จะไปล่วงเกินท่านหลงได้ยังไง？”

ชายแข็งแกร่งที่พุงพลุ้ยอีกสองคนก็ส่ายหน้าอย่างต่อเนื่อง

เห็นท่าทางของพวกเขาทั้งสอง หยางหร่านก็ไม่มั่นใจว่ามันเกิดเรื่องอะไรขึ้นกันแน่ ทำได้เพียงอยู่ในมุม รอคอยเรื่องที่จะเกิดขึ้นต่อไป

ในสายตาของเขา ท่านหลงจะต้องเข้าใจผิดแน่ อยู่ที่นี่ครู่หนึ่ง ท่านหลงก็น่าจะมา ปล่อยพวกเขาออกไป

และในเวลานี้ ประตูใหญ่ถูกผลักออก มู่เซิ่งไม่พูดไม่จา เดินเข้ามาจากข้างนอก

“ท่านหลง คุณน่าจะเข้าใจผิดแล้วใช่ไหม ？ช่วงนี้ผมไม่ได้ล่วงเกินใครเลยด้วยซ้ำ” เห็นว่ามีคนเดินเข้ามา หยางหร่านก็คิดว่าเป็นคนของท่านหลง รีบพุ่งตัวไปขอร้อง

ปัง！

มู่เซิ่งไม่พูดไม่จา เตะไปที่ตัวของหยางหร่านแล้ว

หยางหร่านถูกเตะจนล้มลงกับพื้น ร้องตะโกนอย่างเจ็บปวด ชายพุงพลุ้ยอีกสองคนรีบเดินเข้ามาทันที ไม่กล้าคืนหมัด รอมู่เซิ่งพูด : “คุณเป็นใคร？”

“ฉันชื่อมู่เซิ่ง สามีของเจียงหว่าน” มู่เซิ่งพูดอย่างเย็นชา

มู่เซิ่ง？

นี่มันเศษสวะคนนั้นที่มีชื่อเสียงเลื่องลือในเมืองเจียงหนานไม่ใช่เหรอ？นึกไม่ถึงว่าเขาก็มาแล้ว？

“เหอะๆ แกถือว่าเป็นอะไรกันเชียว ที่นี่เป็นเขตอิทธิพลของท่านหลง แกกล้าแตะต้องฉัน？”

“ฉันว่าแกก็ถูกจับเข้ามาเหมือนกันสินะ？ปล่อยมือ！รอท่านหลงเข้ามา ฉันว่าแกตายแน่！”

ชายพุงพลุ้ยทั้งสองคนนั้นได้ฟังว่าเป็นมู่เซิ่ง รวบรวมความกล้าขึ้นมาทันที

ฉันยั่วยุท่านหลงไม่ได้ ยังกลัวเศษสวะอย่างแกอีกเหรอ？

“อาศัยแค่พวกแกสองคน ก็กล้ามาเย่อหยิ่งตรงหน้าของฉัน？” มู่เซิ่งกวาดสองตามองอย่างเยือกเย็น เตะใส่คนละครั้ง ชายแข็งแกร่งทั้งสองล้มลงกับพื้นเลย

หยางหร่านพยายามดิ้นรนปีนป่ายขึ้นมาจากพื้น ความเจ็บปวดรวดร้าวของเตะนั่น ทำให้เขาไม่รู้สึกตัวอยู่นาน

มู่เซิ่งเหยียบฝ่ามือของเขา มองเขาจากที่สูง พูดอย่างเยือกเย็น : “ฉันให้โอกาสแกครั้งสุดท้าย คุกเข่าลง ขอโทษเจียงหว่าน และหลังจากนี้ไป มอบวัสดุก่อสร้างให้บริษัทฟรี”

“ถุ้ย แม้ว่าบริษัทฉันจะล้มละลายแล้ว ก็ไม่มีทางขายวัสดุให้พวกแกแม้แต่ชิ้นเดียว เศษสวะอย่างแก อย่าได้ฝันไปเลย！”หยางหร่านถุยน้ำลายลงพื้นอย่างโหดเหี้ยม ขบเคี้ยวเขี้ยวฟันด้วยความเกลียดชัง