มู่เซิ่ง เขยอันดับหนึ่ง นิยาย บท 173

ปัจจุบันนี้ ณ ตระกูลกู่แห่งเมืองเจียงหนาน

ในช่วงเวลานี้ กู่ชิงเสวียนราวกับซากศพที่เดินได้ เพราะว่าเธอไม่เจอมู่เซิ่งมานานมากแล้ว ก่อนหน้านี้เคยไปหามู่เซิ่งที่ย่านคฤหาสน์มา สุดท้ายถูกแจ้งว่ามู่เซิ่งไปเมืองเยียนจิงแล้ว กู่ชิงเสวียนไม่มีทางเลือกอื่น อยู่ในคฤหาสน์ทั้งวัน ก็เหมือนกับสูญเสียวิญญาณเลยยังไงอย่างนั้น

“ขืนเป็นแบบนี้ต่อไป คาดว่าเขาคงลืมฉันไปแล้ว”

กู่ชิงเสวียนออกแรงตบที่หน้าผาก พูดว่า : “ไม่ได้ ฉันจะต้องริเริ่มจู่โจมก่อน”

พูดจบ เธอก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมา กดรหัสตัวเลขที่เรียงเป็นแถวโดยที่หลับตาก็สามารถกดออกมาได้แล้ว

เพิ่งจะวางสายหนึ่งไป ก็มีอีกสายโทรศัพท์เข้ามาแล้ว นี่ทำให้มู่เซิ่งรำคาญ แต่ว่าเขาก็กดรับสายแล้ว “ ฮัลโหล กู่ชิงเสวียน คุณมาหาผมมีธุระอะไรเหรอ？”

“ไม่มีอะไร ช่วงนี้คุณกลับมาเมืองเจียงหนานแล้วเหรอ？” กู่ชิงเสวียนพูดถาม

“ใช่” มู่เซิ่งพูดกล่าว

ได้ฟังประโยคนี้ สายตาของกู่ชิงเสวียนเปล่งประกายขึ้นมาแล้ว “ช่วงนี้จะถึงวันเกิดฉันแล้ว เตรียมซื้อเสื้อผ้าที่ดูดีหน่อยสักสามสี่ชุด คุณมีเวลาว่างไปเดินช้อปปิ้งเป็นเพื่อนฉันไหม？ถ้าหากคุณไม่ชอบที่มันไกล ฉันไปรับคุณได้”

“ไม่ต้องแล้ว ช่วงนี้ผมไม่มีเวลาว่าง จะต้องไปฉลองวันเกิดคุณตาของเจียงหว่านที่อำเภอซานเซี่ยง เพราะงั้นสามสี่วันนี้ไม่อยู่เมืองเจียงหนาน” มู่เซิ่งส่ายหน้าพร้อมพูดปฏิเสธ

ได้ฟังประโยคนี้ กู่ชิงเสวียนก็ไม่มีเหตุผลให้มู่เซิ่งไปเป็นเพื่อนเธอแล้ว แต่ว่าเธอเกิดไอเดียขึ้นได้อย่างหนึ่ง ในเมื่อมู่เซิ่งไม่มีเวลาเป็นเพื่อนเธอ ทำไมเธอถึงจะเป็นคนไปหามู่เซิ่งไม่ได้ล่ะ？

“มู่เซิ่ง คุณตาของเจียงหว่านเกิดวันไหนเหรอ？ไม่ว่ายังไงก็เป็นผู้อาวุโสของฉัน ถึงตอนนั้นฉันจะไปเยี่ยมเยียนอย่างแน่นอน” กู่ชิงเสวียนพูดกล่าว

ความคิดของสาวตระกูลร่ำรวย มู่เซิ่งไม่อาจเดาใจได้ แต่ไม่ว่ายังไงกู่ชิงเสวียนก็มาอวยพรวันเกิด เขาไม่สามารถขัดขวางได้ ทำได้เพียงแค่พูดว่า “บ่ายวันมะเรื่อง ที่โรงแรมเซิ่งหลงนะ แต่ว่าของขวัญเตรียมสบายๆก็ได้แล้ว ไม่ต้องล้ำค่ามากเกินไป”

“ได้ ฉันจะไปตรงเวลาแน่！”

กู่ชิงเสวียนวางสายไปอย่างรีบร้อน

เธอรีบวิ่งไปที่ตู้เสื้อผ้าทันที เอาเสื้อผ้าใหม่ๆตัวแล้วตัวเล่าออกมา โยนลงบนเตียง เสื้อผ้าพวกนี้เป็นเสื้อผ้าแบรนด์เนมที่เพิ่งซื้อมาใหม่ช่วงนี้ ไม่เคยใส่มาก่อนทั้งนั้น ถ้าหากจะไปเจอมู่เซิ่ง แน่นอนว่าจะต้องเอาออกมาเตรียมสักหน่อย

“ชิงเสวียนของเราเจอเรื่องที่มีความสุขอะไรเหรอ？พูดให้ปู่ฟังหน่อยสิ ให้ปู่ได้มีความสุขด้วย” กู่มู่สวีนเดินมาจากทางด้านหลัง พูดอย่างดีอกดีใจ

ช่วงนี้ กู่ชิงเสวียนใจคอแห้งเหี่ยว อย่าว่าแต่เธอเอง แม้แต่กู่มู่สวีนก็เป็นกังวลแย่แล้ว

วันนี้เห็นเธอมีความสุขเช่นนี้ แน่นอนว่าจะต้องเดินเข้ามาถามไถ่

“คุณปู่ ผู้อาวุโสของมู่เซิ่งจะจัดงานฉลองวันเกิด เชิญให้พวกเราไปเข้าร่วมโดยเฉพาะ” กู่ชิงเสวียนพูดกล่าว

“ท่านเจียงสาม？แต่ว่าเขาไม่ใช่ว่า……”กู่มู่สวีนตกตะลึงครู่หนึ่ง อดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้วพร้อมพูดกล่าว

“ไม่ใช่ท่านเจียงสาม เป็นจ้าวลิ่วป๋อ อาวุโสในอำเภอซานเซี่ยงของเขานะ”ในเวลานี้กู่ชิงเสวียนก็ไม่สนใจความสัมพันธ์เหล่านั้นแล้ว พูดเสียงดังว่า: “คุณปู่ ถึงตอนนี้พวกเราไปอวยพรวันเกิดกัน จะต้องของขวัญที่ดีที่สุด ทำแบบนี้พวกเราถึงจะมีหน้ามีตา”

กู่มู่สวีนพยักหน้าแล้ว

แต่ว่าในใจของเขา ยังคงสงสัย มู่เซิ่งมีผู้อาวุโสที่ชื่อจ้าวลิ่วป๋อเพิ่มขึ้นมาตั้งแต่เมื่อไหร่กัน

ถ้าหากเขารู้ว่า จ้าวลิ่วป๋อคนนี้เป็นคุณตาของเจียงหว่าน คาดว่าจะโมโหจนมึนงงไปเลย เธอคิดอยากจะไล่จีบมู่เซิ่ง กลับว่าให้ของขวัญแก่คุณตาของเจียงหว่าน นี่คืออะไร？นี่ก็เรียกว่าต่อหน้าทำเป็นรักใครห่วงใย แต่จิตใจมุ่งร้ายไม่หวังดีเหรอ？

“ได้ ปู่จะไปแจ้งเดี๋ยวนี้” กู่มู่สวีนพูดอย่างดีอกดีใจ

เขามีเรื่องอื่นอยากจะเจอมู่เซิ่งพอดี