มู่เซิ่ง เขยอันดับหนึ่ง นิยาย บท 177

เพี้ยะ!

มู่เซิ่งยกมือขึ้นมา และตบโทรศัพท์ของจ้าวเหมยเหมยลงบนพื้นทันที

เพี้ยะ!

จากนั้น มือขวาของเขาก็ตบหน้า ของจ้าวเหมยเหมยอีกครั้งอย่างแรง พลังอันยิ่งใหญ่ ไม่ออมมือ ทำให้จ้าวเหมยเหมยกระเด็นออกไป และกระแทกพื้นอย่างรุนแรง

มือถือไอโฟนในมือของเธอที่เพิ่งซื้อมาใหม่ ก็กระแทกพื้นโครมคราม และถูกมู่เซิ่งบดขยี้

จ้าวเหมยเหมยตกตะลึง

ไอ้เศษสวะคนนี้ ไม่คิดว่าจะกล้าตบเธอ?

ก็แค่แมงดาเกาะผู้หญิงกิน มีสิทธิ์อะไรมาตบเธอ?

เมื่อเห็นโทรศัพท์ไอโฟนถูกบดขยี้แหลกอยู่บนพื้น เธอประหยัดเงินจึงซื้อมาได้ ก็ถูกไอ้เศษสวะแบบนี้เหยียบจนแหลกละเอียดแล้ว สิ่งนี้ทำให้จ้าวเหมยเหมยเจ็บปวดหัวใจ และบ้าคลั่งไปแล้ว

“ฉันจะฆ่าแก เชื่อไหมว่ากูจะฆ่ามึง!”

จ้าวเหมยเหมยบ้าคลั่งและพุ่งเข้าไป หามู่เซิ่ง

เพี๊ยะ!

เพี๊ยะ!

จ้าวเหมยเหมยยั่วยุซ้ำแล้วซ้ำเล่า และทำให้แม่ของเขาอับอายขายหน้า มู่เซิ่งหมดความอดทนไปนานแล้ว ตบหน้าสองเพี๊ยะ จ้าวเหมยเหมยก็กระเด็นหงายไปอีกครั้ง

จ้าวเหมยเหมยล้มลงกับพื้นแล้วกลิ้ง มือทั้งสองข้างคว้าของมั่วซั่ว จนไม้แขวนเสื้อหลุดออกมา ผ้าชิ้นใหญ่หล่นลงมาจากกลางอากาศ และกระพือลงมาบนหัวของเธอ

ห้างสรรพสินค้าศูนย์การค้าสากลป๋ายต้า ในฐานะที่เป็นแหล่งช้อปปิ้งระดับหรูที่สุดในอำเภอซานเซี่ยง แน่นอนว่าความปลอดภัยของลูกค้าเป็นสิ่งสำคัญที่สุด รปภ.ลาดตระเวนสองคนได้ยินเสียงอึกกะทึกครึกโครม ก็รีบพุ่งเข้ามาทันที

รปภ.ช่วยประคองจ้าวเหมยเหมยขึ้นมาจากพื้น หลี่ฟางฟางที่อยู่ข้างๆรวมถึงพนักงานขายก็ตกใจจนตะลึงไปเลย ชายคนนี้อยากตายใช่ไหม คิดไม่ถึงว่าจะกล้าตบคนที่นี่ โดยเฉพาะลูกเขยของเธอยังเป็นประธานกรรมการบริษัทมหาชนจำกัด

ในสายตาของพวกเธอ ในสถานะของเฉินเสวียลี่ หากฆ่ามู่เซิ่งตาย ก็เหมือนกับการเล่นเลยไม่ใช่หรือ

“คุณกล้าตบคุณป้าของฉันเหรอ? ฉันให้โอกาสคุณหนึ่งครั้ง คุกเข่าลงขอโทษเธอซะ!” เฉินเสวียลี่เดินมาตรงหน้า พูดอย่างเย็นชา

“ฆ่าเขาซะ ลูกเขย คุณจะต้องฆ่าไอ้เศษสวะคนนี้เพื่อล้างแค้นให้ฉัน!”

จ้าวเหมยเหมยเหมือนคนบ้าคลั่งไปแล้ว ตะโกนเสียงดังลั่นขณะที่อยู่ในมือของรปภ.

มู่เซิ่งยังคงมองสองคนนี้ด้วยสีหน้าเดิม แล้วพูดเบาๆว่า: “คุณไม่มีสิทธิ์มายืนคุยกับผมเลยด้วยซ้ำ”

เมื่อพูดจบ

เท้าทั้งสองข้างของเขาแตะหัวเข่าของเฉินเสวียลี่ เท้าของเฉินเสวียลี่เจ็บจนชา และเขาไม่สามารถยืนตรงได้เลย เขาล้มลง คุกเข่าลงบนพื้น ใบหน้าของเขา แสดงออกถึงความเหลือเชื่อ

ไอ้เวรนี้ คิดไม่ถึงว่าจะทำให้เขาคุกเข่าลงได้?

“กูจะฆ่ามึง!” เมื่อครู่ก่อนที่เฉินเสวียลี่โมโห เสียงของมู่เซิ่งก็ดังอยู่ข้างหูเขา “คุณลองลุกขึ้นยืนดูสิ แต่คราวนี้ ผมคงไม่ลงมือเบาขนาดนี้หรอก”

บ้าเอ้ย!

นี่มันบ้าสุดขีดไปเลย!

จากนั้นมู่เซิ่งก้าวไปข้างหน้า ออร่าของเขาก็เปล่งประกาย เสมือนเทพเจ้าแห่งสงครามที่มองเห็นสิ่งมีชีวิตทั้งหมด เฉินเสวียลี่คิดจะตอบโต้ เมื่อเงยหน้าขึ้น กลับไม่มีแรงแม้แต่จะลุกขึ้นยืนเลย

ทันใดนั้น เฉินเสวียลี่มีเหงื่อเย็นหยดลงบนหลัง! เขารู้สึกกลัวอยู่ในใจลึกๆ ถ้าหากเขากล้าลุกขึ้นยืน เกรงว่าเท้าทั้งสองข้างจะหัก!