มู่เซิ่ง เขยอันดับหนึ่ง นิยาย บท 182

“ก็ใช่นะ ฉันไม่ทันคิดเอง”

มู่เซิ่งผงกหัว พูดว่า “งั้นพวกเราไปอยู่โรงแรมกันเถอะ”

เรียกรถแท็กซี่แล้ว พวกมู่เซิ่งทั้งหมดก็มุ่งตรงไปยังโรงแรมที่ใหญ่ที่สุดในอำเภอซานเซี่ยง โรงแรมไป๋ต้า

จ้าวเหมยเหมยยืนอยู่ตรงหน้าต่างห้องรับแขก มองพวกมู่เซิ่งขึ้นรถไปด้วยสายตามาดร้าย เหมือนกำลังตรึกตรองอะไรอยู่

“คุณแม่ เรื่องในวันนี้ มีคนเดินผ่านถ่ายคลิปเอาไปลงในกลุ่มเพื่อน ดันมีเพื่อนของหนูมาถามว่าใช่หนูหรือเปล่า เพราะไอ้พวกนี้นี่แหละทำให้หนูต้องขายหน้า หนูเกลียดพวกมัน！” เปิดดูผ่านในโทรศัพท์มือถือ ถงเสว่เหมยพูดกับจ้าวเหมยเหมยอย่างฉุนเฉียว

จ้าวเหมยเหมยขมวดคิ้วย่น เธอก็สุดแสนจะเกลียดเจียงหว่าน แต่ถึงจะยังไง เธอทำได้เต็มที่ก็คือไล่เธอออกจากบ้านไป ไม่รู้จะทำอะไรอื่นได้

“ลูกสาว เธอมีวิธีอะไรหรือ？” จ้าวเหมยเหมยเอ่ยปากถาม

“คุณแม่ วันงานแซยิดของคุณปู่ปีนี้เห็นว่าจัดที่โรงแรมไป๋ต้าไม่ใช่หรือ？หนูได้ยินมาว่า เจ้านายใหญ่ของโรงแรมไป๋ต้านี้ร้ายกาจมาก กับเฉินเสวียลี่เรานั้นเป็นเพื่อนซี้กันมาก หนูว่าในตอนจัดงานเลี้ยงนั้น จะจัดให้คนบ้านจ้าวหลิน ได้สัมผัสให้ถึงของจริงในโรงแรมพาต้า！”

ได้ยินถงเสว่เหมยพูดดังนั้น จ้าวเหมยเหมยจึงได้เบนสายตามองไปที่เฉินเสวียลี่ทันที ถามว่า “เสวียลี่ ที่ลูกสาวฉันพูดเป็นเรื่องจริงหรือ？”

เธอยังกังวลใจอยู่ กลัวจะเกิดเรื่องแบบที่เกิดในห้างสรรพสินค้าศูนย์การค้าสากลป๋ายต้าอีก

“เป็นอย่างนั้นแหละครับคุณป้า” เฉินเสวียลี่ผงกหัว

เจ้านายใหญ่ของโรงแรมไป๋ต้าร้ายกาจมาก ในอำเภอซานเซี่ยง พูดได้ว่าอยู่ในระดับเดียวกับท่านหลงแห่งเจียงหนาน ตอนก่อนนั้นในหมู่บ้านห่างไกลแห่งหนึ่งในอำเภอซานเซี่ยง เกิดอุบัติเหตุทางรถยนต์ จับพลัดจับผลูเฉินเสวียลี่เข้าไปช่วยรอดชีวิตมาได้

ที่เฉินเสวียลี่ประสบความสำเร็จมีกิจการเป็นบริษัทขึ้นมาในทุกวันนี้ ก็ล้วนได้รับการช่วยเหลือจากเจ้านายใหญ่ของโรงแรมไป๋ต้าท่านนี้ ไม่งั้น เขาก็คงเป็นอยู่ได้แค่พนักงานบริษัทธรรมดา ๆ คนหนึ่งเท่านั้นเอง

“ใช้ได้ ในเมื่อเธอรู้จักเจ้านายใหญ่ของโรงแรมไป๋ต้า งั้นเรื่องนี้ก็ทำได้สบาย ๆ พอดีงานแซยิดของคุณปู่ของพวกเธอ เธอก็จัดการเหมาจองไว้ทั้งโรงแรมเลย จัดการไล่ตะเพิดไอ้ขยะนี้ออกไปต่อหน้าญาติ ๆ ทั้งหมด ทีนี้ฉันจะดูว่าจ้าวหลิน มันจะพูดอะไรได้อีก！” จ้าวเหมยเหมยมองหน้าเฉินเสวียลี่ พูดอย่างเหี้ยมเกรียม

“ไม่มีปัญหา！”

เรื่องในวันนี้ ทำให้เขาก็อับอายขายหน้ามาก ยิ่งไปกว่านั้น ถ้าไม่ได้ตบหน้ามู่เซิ่งต่อหน้าสาธารณชน แล้วเขาจะได้โชว์ฟอร์มของเขาต่อหน้าเจียงหว่านยังไง？

ในใจของเขา ยังเก็บความหวังที่จะตามจีบเจียงหว่านให้ได้ แล้วค่อยสะบัดตีนเขี่ยถงเสว่เหมยทิ้งไปอยู่

พูดจบ เขาก็รีบโทรศัพท์ออกไปทันที

หลังจากคุยโทรศัพท์กันพักหนึ่ง เฉินเสวียลี่ก็ได้ตัดสายโทรศัพท์ ด้วยรอยยิ้มสไตล์พวกเลียแข้งเลียขา

“คุณป้าครับ หลายวันมานี้ มีคนสำคัญจากเมืองเยียนจิงจะมาที่นี่ ฉะนั้นไม่สามารถเหมาโรงแรมไป๋ต้าหมดไม่ได้” เฉินเสวียลี่พูด ในใจของเขาก็ให้รู้สึกตื่นใจ ทำไมหลายวันนี้ จะมีคนมาที่เมืองเล็ก ๆ แห่งนี้มากมายอะไรขนาดนั้น นอกจากถังเสี่ยวเยว่แล้ว แม้แต่เจ้านายใหญ่ของโรงแรมไป๋ต้า ตลอดทั้งคนมีระดับอื่น ๆ ยังต้องตามกันมา

“เห็นพวกเขาบอกว่า ดูเหมือนจะมางานวันแซยิดของผู้ยิ่งใหญ่ท่านหนึ่ง？”

“แต่ทว่า เจ้านายรับปากไว้เรียบร้อย ช่วยพวกเราไล่ใครสักคนออกไป ไม่มีปัญหาใด ๆ”

ได้ยินเฉินเสวียลี่รับรองมาแบบนี้ จ้าวเหมยเหมยก็วางใจสบายลง

มู่เซิ่งมันจะแน่แค่ไหน จะมาเทียบเจ้านายใหญ่ของโรงแรมไป๋ต้าท่านนี้ได้ยังไง？

ได้ยินมาว่าเจ้านายใหญ่ท่านนี้มีแบ็คอัพไม่ธรรมดา ผู้ที่อยู่เบื้องหลังเป็นถึงตระกูลอันดับหนึ่ง คนตระกูลระดับสองเล็ก ๆ แน่นอนว่าไม่ได้อยู่ในสายตา

“เฮอะ ๆ จ้าวหลิน ฉันอยากจะดูนัก ในวันงาน แกยังจะมีอะไรมาปล่อยไก่ต่อหน้าฉัน！”

จ้าวเหมยเหมยหัวเราะเสียงเหยียดไม่หยุด หันกลับไป พูดยิ้ม ๆ กับเฉินเสวียลี่ว่า “เสวียลี่ ตอนนี้จ้าวหลินก็ย้ายกันออกไปแล้ว ที่นี่ก็ไม่มีคนนอกใครอื่น คืนนี้ ก็ให้ลูกสาวฉันไปนอนในห้องเธอแล้วกันนะ？”

“คุณแม่------” ถงเสว่เหมยหน้าแดงขึ้นมาเรื่อ ๆ

“ในเมื่อคุณป้าพูดแบบนี้ ผมก็ต้องน้อมรับละครับ” เฉินเสวียลี่ผงกหัว หลายวันนี้เห็นเจียงหว่าน จิตใจก็วูบวาบเสียวสยิวจะทนไม่ไหวแล้ว ถงเสว่เหมยถึงแม้ไม่ได้อย่างเจียงหว่าน ถึงยังไงก็ยังพอได้ระบายใคร่ ก็ผงกหัวตอบรับด้วยความพึงพอใจ

“ตกลง ถ้างั้นพวกเธอก็ไปยุ่งงานพวกเธอเถอะ ฉันจะไปหาอะไรกินเป็นมื้อค่ำหน่อย”

จ้าวเหมยเหมยผงกหัวพูดไป

ลูกเขยคนที่อยู่ข้างหน้านี้ มีเงินทองมากมาย เป็นถึงเจ้าของบริษัท อีกทั้งรู้จักคนใหญ่คนโตในเจียงหนาน เทียบกับไอ้ขยะมู่เซิ่งนั่น ดีกว่าไม่รู้จะกี่เท่า