มู่เซิ่ง เขยอันดับหนึ่ง นิยาย บท 193

สนามมวยใต้ดิน เป็นธุรกิจมืด แต่ธุรกิจประเภทนี้ กลับมีคนชอบเข้ามาดูกันมาก เพราะพวกเขาอยากหาความสะใจ ติดตามจ้องมองหมัดที่เข้าถึงเนื้อเห็นถึงเลือด และยังมีมากกว่านั้นไม่น้อย ถึงขนาดเทหมดหน้าตัก ลงพนันอย่างทุ่มทรัพย์สินกันหมดบ้าน

สำหรับไป๋เมี่ยนเซียวนั้น ที่สามารถก้าวขึ้นเป็นเจ้าพ่อเทียบเคียงกับจางเสวียนหลงได้ เพราะเขาก็มีความสามารถของเขาอยู่ ถึงแม้จะว่า ชื่อเสียงของไป๋เมี่ยนเซียวไม่ได้กว้างขวางเท่าจางเสวียนหลง ลูกน้องก็ไม่ได้มีมากเท่าท่านหลง แต่ว่า ถ้าให้มาสู้กันตัวต่อตัว จางเสวียนหลงยังห่างไป๋เมี่ยนเซียวอีกไกล

ลูกน้องของจางเสวียนหลง จะมีก็เฮียหู่กับเฮยเจียวสองคนนี้นี่แหละที่เป็นนักมวยที่ใช้ได้ แต่ลูกน้องของไป๋เมี่ยนเซียวนั้น กลับมีชัด ๆ ถึงสิบคน！คนที่ร้ายกาจที่สุดก็คืองูไวเปอร์

ที่ตายไปด้วยน้ำมือเขา ก็มีไปแล้วมากถึงสิบคน

นักมวยฝีมือฉกาจขนาดนี้ โดยปกติก็จะนั่งคุมประจำสนามมวยใต้ดินใหญ่ที่สุดของไป๋เมี่ยนเซียว มีแต่เฉพาะในโอกาสวันหยุดพิเศษ หรือเจ้านายเสนอเงินก้อนโตให้ จึงจะออกมาโชว์ตัว

แน่นอน ก็ยังมีอีกสามกรณีที่จะให้เขาออกหน้า

นั้นก็คือเหมือนกรณีที่เตาจั๋ว มาถล่มถึงหน้าประตูสนาม ทำเอานักมวยที่ยืนแถวหน้า ๆ แพ้พ่ายกันลงไป นั่นแหละงูไวเปอร์จึงจะปรากฏตัวออกมาเอง

วันนี้ เป็นวันสุดสัปดาห์

คนเข้าชมในสนามคึกคักเอามาก ๆ ตัวไป๋เมี่ยนเซียวก็ได้มาด้วยตัวเอง นั่งปักหลักอยู่กับโต๊ะกลุ่มแขกวีไอพี

“ท่านเซียว ไอ้เจ้าคนที่ชื่อเตาจั๋วนั่น ถูกส่งไปอยู่โรงพยาบาลแล้ว อย่างน้อยคงต้องใช้เวลาอีกระยะหนึ่งกว่าจะออกมาได้ ทว่าไอ้จางเสวียนหลงนั่นก็ร้ายกาจเอาการ ถึงขนาดไปเรียกนักมวยฝีมือฉกาจขนาดนี้มา” เด็กหนุ่มยืนอย่างนอบน้อมในชุดสากลพูด

เขาก็รู้สึกตื่นตระหนกมาก เพราะนั่นก็เป็นครั้งแรกที่ได้เห็น ยังมีคน ถึงขนาดสามารถบีบเอางูไวเปอร์ต้องใช้ยาช่วย

ไป๋เมี่ยนเซียวที่มีปานสีขาวขนาดเท่าฝ่ามือบนใบหน้า ซึ่งก็เป็นที่มาของชื่อของเขา ยกมือขึ้นลูบคาง พูดไปอย่างไม่แยแส “เก่งฉกาจแล้วเป็นไง？ก็โดนงูไวเปอร์จัดการจนหมดสภาพไปไม่ใช่หรือ หลังจากนี้ต่อไปจะยืนเดินยังจะมีปัญหาเลย”

“แต่ว่า เรื่องเมื่อวานนี้ กลับเตือนบอกฉันมาเรื่องหนึ่ง”

“ด้วยเพราะการเข้ามาท้ายถึงถิ่นของเตาจั๋ว ทำเอาเหล่าบรรดาผู้เข้าชมเลือดซ่าเดือดพล่าน เมื่อวานรายได้เข้ามาเพิ่มกว่าปกติกว่าสิบเท่าตัว นี่แสดงบอกว่า คนดูในระยะหลังนี้เบื่อดูการต่อสู้แบบทั่วไปแล้ว พวกเขาจะชอบการแสดงแบบให้คนนอกเข้ามาเหยียบจมูกกันถึงหน้าประตูบ้าน”

“งั้นความคิดของท่านเซียวก็คือ จัดคนสักหลายคน แกล้งทำเป็นคนนอก มาเหยียบจมูกกันถึงสนาม？” ชายหนุ่มในชุดสากลเข้าใจถึงความหมายของไป๋เมี่ยนเซียว

“นั่นแหละ แต่ว่าตอนจบต้องให้สุดเหี้ยม อย่างน้อยก็ให้ได้อย่างเมื่อวาน หักขาหักแขนถึงจะดี ถ้าเอาเป็นแค่การแสดง พวกคนดูมองดูแล้วก็รู้ว่าจัดฉาก จะกลับทำให้ได้ผลในมุมกลับ” ไป๋เมี่ยนเซียวพูดเสียงชืด ๆ

สายตาของคนดูนั้นแจ่มชัดพอ ดูการต่อสู้แบบเอาเป็นเอาตายกันมาแล้ว มีหรือจะให้ทำหลอกตาผ่านไปได้ง่าย ๆ

ชายหนุ่มสูทดำรีบตอบรับประกันอย่างมั่นเหมาะ “ท่านเซียวท่านวางใจได้ คนที่ผมจะไปหามา ต้องเป็นที่พอใจของท่านแน่นอน”

ไป๋เมี่ยนเซียวผงกหัวอย่างพึงพอใจ

ตัวเขาเองเดิมทีก็เป็นกุ๊ยอันธพาลข้างถนน สร้างตัวเองขึ้นมาถึงระดับทุกวันนี้ อย่างท่านหลงที่ผันตัวเองไปในทางนักธุรกิจห้างสรรพสินค้า ในสายตาของเขาไม่เคยเก็บมาใส่ใจ รอเขาขยายอิทธิพลงานสนามมวยใต้ดินให้ยิ่งใหญ่แล้ว เขาก็จะมีใจกล้าพอ ลงมือจัดการท่านหลงแน่！

“ที่ว่ากันว่าเสือสองตัวจะให้อยู่ถ้ำเดียวกันไม่ได้ เพื่อเห็นแก่ความปลอดภัย ไอ้แก่เอ๋ย แกควรจะรีบตายไปก่อนจะดีกว่านะ” แววตาของไป๋เมี่ยนเซียวทอประกายโฉดเหี้ยม

และในขณะนั้นเอง มีลูกน้องคนหนึ่งวิ่งลนลานเข้ามา พูดว่า “แย่แล้วท่านเซียว เจ้าจางเสวียนหลงนั่น มันมาอีกแล้ว”

ไป๋เมี่ยนเซียวแค่นเสียงหัวเราะเยือก “ไอ้แก่รนหาที่ตาย ยังกล้ามาได้อีก？หรือมาคราวนี้ ไปได้นักมวยอะไรมาอีกหรือไง？”

“แต่ว่าต่อให้มันหามาได้อีก แล้วจะทำอะไรได้？”

“ฉันเพิ่งได้รู้จักกับผู้ยิ่งใหญ่จากเยี่ยนจิง ยังได้ยาเม็ดพวกนี้มาจากพวกเขา อย่าว่ามาอีกเลย ต่อให้มาอีกสักร้อยครั้ง ฉันก็ไม่กลัวมีน！”

ใจคิดมาได้แบบนี้ ไป๋เมี่ยนเซียวซดน้ำชาไปคำหนึ่ง เดินมุ่งตรงออกไปจากห้องพิเศษ

ท่ามกลางฝูงคนมากมาย เขามองเข้าไปก็นเห็นจางเสวียนหลง

“จางเสวียนหลง ทำไมคุณยังกล้ามาอีก ไม่กลัวตายหรือไง？”

ไป๋เมี่ยนเซียวหัวเราะเหยียด ๆ เดินเข้าไปยืนข้าง ๆ จางเสวียนหลง

ท่านหลงกับไป๋เมี่ยนเซียวต่างก็เป็นขาใหญ่แห่งเจียงหนาน ทั่วทั้งวงการมวย มีใครไม่รู้จัก？พอได้เห็นคนสองคนนี้ พวกที่ล้อมวงดูกันอยู่ รีบถอยห่างกันออกไปข้าง ๆ อย่างเงียบ ๆ กลัวจะโดนลูกหลง

“มีใครกำหนดไว้ ว่าผมมาที่นี่ไม่ได้？ผมจะมาดูการแข่งขันกันไม่ได้หรือไง？” จางเสวียนหลงพูดเสียงเย็นชา

“ดูการแข่งขัน？” ได้ยินพูดเข้าคำนี้ ไป๋เมี่ยนเซียวหัวเราะเสียงลั่น “จางเสวียนหลง คิดไม่ถึงว่าสนามมวยใต้ดินของผมนี่จะมีชื่อเสียงขนาดนี้ แม้แต่คุณก็ยังจะมาดูการแข่งขันด้วย”

สายตาของเขาเบี่ยงมองไป สังเกตเห็นเป็นเตาจั๋วที่จางเสวียนหลงเข็นมาบนรถเข็น ความรู้สึกเหยียดแคลน ส่อแสดงออกมาให้เห็นชัดเจน “คุณทำไมยังพาเอาคนหมดสภาพแบบนี้มาด้วยล่ะ？คุณคงไม่ใช่จะให้เขามาแอบขโมยดูกระบวนท่ามวยของพวกเรานะ？แต่ก็ไม่เป็นไรนะ ไอ้คนพิการนี่ ให้แกดูไปมากอีกสักหน่อยจะเป็นไร？ไว้ให้รักษาตัวหายแล้วกลับขึ้นสังเวียนมาอีก คิดว่าคงได้กลับไปในสภาพพิการต่อ”

คำสบประมาทมาขนาดนี้ ทำเอาเตาจั๋วโกรธจนตาแดงก่ำ จ้องเขม็งไปที่หน้าไป๋เมี่ยนเซียว