มู่เซิ่ง เขยอันดับหนึ่ง นิยาย บท 199

ณ ร้านอินเทอร์เน็ตคาเฟ่เซี่ยลี่

ดูเหมือนเป็นชื่อร้านธรรมดา แต่ลูกค้าที่อยู่ภายใน ไม่ใช่คนธรรมดา ร้านอินเทอร์เน็ตเต็มไปด้วยหมอกควัน และชายฉกรรจ์ทุกประเภทที่มีรอยสักมังกรเสือและกวนกง กำลังนั่งสูบบุหรี่ขณะท่องอินเทอร์เน็ต ก้นบุหรี่อยู่ทั่วพื้น กองพะเนิน ด้วยกล่องอาหารกลางวัน และยังมีขวดเบียร์นับไม่ถ้วน กองอยู่ตรงมุมหนึ่งของร้าน

บรรยากาศในนี้ สกปรกจนถึงขีดสุด

“เจ้าของร้าน ผมขอเวลาอีกสองนาที！”

“ไอ้บ้า กล้าแย่งกูkillห้างั้นหรอ？เดี๋ยวกูโทรเรียกคนมาจัดการมึงหรอกมึงเชื่อไหม！”

“บะหมี่ล่ะ เจ้าของร้านทำไมยังไม่ต้มบะหมี่มาให้กูอีก”

มีเสียงตะโกนทุกอย่างในร้านอินเทอร์เน็ต กลิ่นไม่พึงประสงค์และกลิ่นเหม็นรุนแรง แถมยังมีคนจำนวนไม่น้อยนอนอยู่บนโซฟา ไม่รู้ว่านอนหลับ หรือใหลตายไปแล้ว

ในตอนที่จ้าวเหมยเหมยกับถงเสว่เหมยเดินเข้ามาในร้าน กลิ่นไม่พึงประสงค์ ทำให้ถงเสว่เหมยอดที่จะขมวดคิ้วขึ้นมาไม่ได้ แต่เธอยังคงกัดฟัน เดินเข้าไปภายในห้อง

วันนี้คนที่เธอม่เจอ คือแฟนเก่าของเธอ ได้ยินว่าเจียงหง เป็นคนใหญ่คนโตในเจียงหนาน

“ลูกพี่ มีสาวคนหนึ่งมาหาครับ”

หลังจากที่ถงเสว่เหมยเดินเข้ามาในห้อง ก็พบว่าคนที่กำลังเล่นเกมอยู่พากันหยุดชะงัก หูฟังที่พวกเขาสวมอยู่ แล้วมองไปทางถงเสว่เหมย ใช้สายตาประเมินมองตั้งแต่หัวจรดเท้า มองจนถงเสว่เหมยรู้สึกไม่สบายใจ

“พี่เจียง”ถงเสว่เหมยเดินเข้าไปหาเจียงหง แล้วพูดอย่างเหนียมอาย

เจียงหงที่นั่งอยู่บนเก้าอี้ เขาพึ่งจบไปหนึ่งเกม เขาลูบผมที่ยุ่งเหยิงของตัวเอง รอยสักที่ลำคอแผ่ขยายไปทั่วทั้งหน้าอกของเขา

“พวกแกออกไปก่อน”เจียงหงโบกมือไล่

นักเลงพวกนั้นเข้าใจในทันที ใบหน้าของพวกเขาเต็มไปด้วยรอยยิ้ม แล้วรีบลุกขึ้นเดินออกไปจากห้อง

“เธอก็ออกไปด้วย！”เจียงหงชี้ไปที่จ้าวเหมยเหมยที่มองซ้ายมองขวา ยืนอยู่ด้านหน้าห้อง

จ้าวเหมยเหมยพึ่งรู้ว่าเจียงหงหมายถึงตัวเอง เธอขมวดคิ้วแล้วพูดว่า“ฉันเป็นแม่ของเธอ แกมีสิทธิ์อะไรไล่ฉันออกไป！”

“ถ้ามึงยังไม่ไป เชื่อไหมว่าดูจะเรียกคนมากระทืบมึงออกไป？”เจียงหงพูดอย่างเย้ยหยัน

จ้าวเหมยเหมยเคยรังแกคนอ่อนแอแต่กลัวคนแข็งแกร่ง เมื่อได้ยินดังนั้น เธอก็สะดุ้ง ท่าทางปอดแหก แม้แต่คำพูดคำจายังสั่นเครือ พูดตะกุกตะกักไม่เป็นภาษา“ฉันไป……ไปเตี๋ยวนี้แหละ”

หลังจากพูดจบ เธอก็รีบผลักประตูวิ่งออกไป ไม่กล้าอยู่ต่อในร้านอินเทอร์เน็ตแม้แต่วินาทีเดียว เธอวิ่งออกไปนอกร้านทันที

ตอนนี้ในห้อง เหลือเพียงเจียงหงกับถงเสว่เหมยสองคน

เจียงหงตบไปที่ก้นของถงเสว่เหมยหนึ่งครั้ง ด้วยใบหน้าหื่นกระหาย แล้วพูดว่า“จะรุกเองหรือจะให้ฉันเริ่ม？”

ถงเสว่เหมยหน้าซีดเผือด เธอรู้กฎของเจียงหงดี ถ้าจะขอให้เขาทำอะไร ผู้ชายให้เงิน ผู้หญิงต้องใช้ร่างกายแลก แต่กว่าเธอจะจับเขยเต่าทองคำมาได้กลับถูกมู่เซิ่งจัดการจนไม่เหลือ เธอจึงรู้สึกเกลียดมู่เซิ่งเป็นอย่างมาก เธอกัดฟัน แล้วนั่งลงไป

ในห้อง เต็มไปด้วยเสียงร้องแห่งความเสน่หา

หลังจากเสร็จสิ้น เจียงหงก็สูบบุหรี่ มองดูถงเสว่เหมยที่ทรุดตัวอยู่ที่โซฟา ด้วยเนื้อตัวที่เต็มไปด้วยเหงื่อ เขายิ้มแล้วจุดบุหรี่ขึ้นสูบ พลางพูดว่า“เอาเงินมาเถอะ”

“เงินอะไร？”ถงเสว่เหมยตกตะลึง

“กูบอกตั้งแต่เมื่อไรว่าจะไม่เอาเงิน？ให้ฉันทำงานให้ ยังไม่อยากจ่ายอีกงั้นหรอ？งั้นก็ไสหัวออกไปซะ”เจียงหงยิ้มอย่างเยือกเย็น เดิมทีเขากับถงเสว่เหมยแค่เล่นๆกันเท่านั้น ไม่ได้รู้สึกอะไรต่อกัน

ยิ่งไปกว่านั้น ถึงจะรู้สึกรัก มันสำคัญมากกว่าเงินทองอีกงั้นหรอ？

ถงเสว่เหมยรู้ตัวว่าตัวเองถูกหลอก แต่เธอก็ไม่กล้าโมโห ทำได้แค่กัดฟันกรอด เอาความโกรธแบบนี้คิดบัญชีไว้ที่มู่เซิ่งไว้ทั้งหมด จากนั้นเธอก็พูดอย่างเย็นชา“ได้ แต่ฉันต้องเห็นพวกเขาสองคนคุกเข่า ขอโทษฉันต่อหน้า！”