มู่เซิ่ง เขยอันดับหนึ่ง นิยาย บท 215

“ใช่ ตำแหน่งของผู้นำตระกูล จะให้เศษสวะอย่างเขามาทำหน้าที่ได้ยังไงกัน”

“ลูกเขยที่แต่งงานเข้าบ้านฝ่ายหญิงอย่างมู่เซิ่ง รับหน้าที่เป็นผู้นำตระกูลมู่ของเรา เป็นความอัปยศอดสูอันใหญ่หลวงของตระกูลมู่ของเราเลย”

“ฉันไม่เห็นด้วยกับเรื่องนี้！”

“มู่เฉินเทียน ขอให้คุณคิดทบทวน！”

หลังจากที่มู่จงหยุนเอ่ยปากพูด

ญาติตระกูลท่านมู่นั้น ราวกับว่าหารือกันเรียบร้อยแล้ว แต่ก็เอ่ยปากกันต่อเนื่อง กล่าวโทษมู่เซิ่ง รู้สึกว่าเขาไม่เหมาะที่จะทำหน้าที่ผู้นำตระกูลมู่เลยด้วยซ้ำ

“หุบปาก！”

มู่เฉินเทียนกวาดสายตามองข้างล่างแวบหนึ่ง พูดด้วยน้ำเสียงเยือกเย็นว่า : “ฉันต่างหากที่ผู้นำตระกูลมู่ ฉันทำยังไง ต้องให้พวกคุณมาสั่งสอน？”

ตูม！

ในเวลานี้ ลุงหรานที่ยืนอยู่ข้างหลังเขาเดินก้าวมาข้างหน้า จิตใจฮึกเหิมไปทั้งตัว เสียงดังสนั่นขึ้นมา ทำให้ผู้คนด้านล่างเงียบสงบลงเลยทันที

นักเสวียน！

รากฐานของทั่วตระกูลมู่！

แต่ทว่าในเวลานี้มู่จงหยุน กลับว่าแข็งแกร่งอย่ามาก พูดอย่างโมโหว่า “มู่เฉินเทียน！คุณอย่าคิดว่าตัวเองใหญ่มากนะ！ที่นี่เป็นตระกูลมู่ พวกเราทำแบบนี้ ก็เพราะหวังดีกับตระกูลมู่ แต่ไม่ใช่ให้คุณผลัก กิจการพื้นฐานของตระกูลมู่ไปลงขุมนรก！ ”

“ยิ่งไปว่านั้น คุณคิดว่า มีเพียงลูกน้องของคุณที่เป็นนักเสวียนงั้นเหรอ？”

ปัง！

ในเวลานี้มู่จงหยุน ก็ตบโต๊ะลุกขึ้นยืน

ลมหายใจในร่างกาย ระเบิดออกมาในทันที ทำให้บรรยากาศที่กดทับอยู่แล้ว ปั่นป่วนขึ้นมา ผู้คนตกตะลึง เห็นอย่างตื่นตะลึง ในเวลานี้ลมหายใจของมู่จงหยุน ไม่อาจจะแยกกับลุงหรานคนนั้นได้！

“นี่ นี่มันเกิดอะไรขึ้น？”

“มู่จงหยุนเป็นปรมาจารย์บู๊ไม่ใช่เหรอ？ทำไมถึงทะลวงในช่วงเวลานี้ได้ หรือว่า เขาเป็นนักเสวียนแล้วงั้นเหรอ？”

“ลมหายใจบนตัวของเขาไม่นิ่ง เกรงว่าการทะลวงเมื่อครู่ เปลี่ยนจากปรมาจารย์บู๊เป็นนักเสวียน นี่เป็นการเปลี่ยนแปลงที่ยิ่งใหญ่

“คุณพระช่วย ตระกูลมู่ เกรงว่าเกิดการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่แล้ว！”

ญาติตระกูลมู่ เห็นได้ชัดว่าช็อกกับภาพฉากนี้แล้ว

สายตาของมู่เฉินเทียนควบแน่น พูดด้วยน้ำเสียงเยือกเย็นว่า : “มู่จงหยุน อย่าคิดว่าคุณทะลวงแล้ว ก็มีความสามารถที่จะมาท้าทายฉันได้ ตอนที่ลุงหรานกลายเป็นนักเสวียน คุณเพิ่งเริ่มเรียนบู๊นะ ตอนนี้ฉันต่างหากที่เป็นผู้นำตระกูลมู่ ไม่ใช่คุณ！”

“ฝึกบู๊เร็ว ก็ไม่ได้หมายความพละกำลังแข็งแกร่งนะ？”มู่จงหยุนเหยียดหยาม

ในสายตาของเขา ถ้าไม่ใช่ลุงหราน คนพิการอย่างมู่จงหยุน ไม่มีสิทธิ์ที่จะมาแย่งชิงตำแหน่งของผู้นำตระกูลกับเขาเลยด้วยซ้ำ

ตอนนี้ เขากลายเป็นนักเสวียน แน่นอนว่าจะต้องแย่งชิงทุกอย่างที่ควรเป็นของตัวเองแต่เดิมกลับมา

“ตอนนี้มู่จงหยุนก็กลายเป็นนักเสวียนแล้ว หรือว่าพวกคุณ ยังจะสนับสนุนมู่เฉินเทียนต่อไปงั้นเหรอ？”

ในห้องโถงใหญ่ มีญาติของตระกูลมู่เกิดการสั่นคลอนไม่น้อย

ถ้าหากเป็นเมื่อก่อน มู่เฉินเทียนไม่ได้เป็นอัมพาต หรือว่ามู่เซิ่งพละกำลังเหนือกว่าผู้อื่น พวกเขาไม่มีทางเป็นเช่นนี้แน่ แต่ว่าสถานกาณ์ในตอนนี้ ในใจของพวกเขาทุกคนต่างก็รู้ดี มู่เฉินเทียนมีชีวิตอยู่ได้อีกไม่นาน เพราะงั้นเขาคิดว่าก่อนที่จะตาย จะต้องมอบตำแหน่งของผู้นำตระกูลให้ลูกชาย

ในเวลานี้เช่นนี้ บวกกับการทะลวงของมู่จงหยุน ทุกคนต่างก็ไม่ไว้หน้ามู่จงหยุนอะไรอีก

ยิ่งไปกว่านั้น มู่จงหยุนมีพฤติกรรมที่เห็นแก่ตัวโอนทรัพย์สินกว่าสามล้านล้านไปให้มู่เซิ่งแบบนี้ ทำให้คนในตระกูลมากมายไม่พอใจมาก มู่จงหยุนคนนี้ ลำเอียงเกินไปแล้ว！

ตอนที่กำลังทะเลาะกันอย่างรุนแรงยิ่งใหญ่ ถึงขั้นจะลงไม้ลงมือกัน มีญาติคนหนึ่งประคองชายชราเดินออกมาจากลานหลังบ้าน

หยุดการทะเลาะกันในทันที

และแม้แต่มู่จงหยุนที่อยากจะบีบให้ออกจากตำแหน่งผู้นำตระกูล ก็เงียบไม่กล้าพูดจา

ชายชราคนนี้ ก็เป็นผู้อาวุโสที่แก่ที่สุดในตระกูลมู่ มีตำแหน่งเหนือทั้งตระกูลมู่ เป็นคนที่ดูการเติบโตของมู่เฉินเทียนและมู่จงหยุน ปกติแล้ว เจาแทบจะไม่มีทางออกมาเลย