มู่เซิ่ง เขยอันดับหนึ่ง นิยาย บท 229

“ขอบคุณท่านปรมาจารย์มู่!”

มองไปที่มู่เซิ่งรับเตาหลอมยา หลิ่วเทียนเย่าโค้งคำนับและพูด ด้วยใบหน้าที่ตื่นเต้นอย่างมาก

ความเมตตาที่คุณสั่งสอน มีค่ามากกว่าเตาหลอมยาเสียอีก

ยิ่งกว่านั้น ในฐานะที่มู่เซิ่งเป็นนักกลั่นยาชั้นสอง ใช้เตาหลอมยาเพื่อดึงความสัมพันธ์ การซื้อขายนี้ มีแต่ได้!

“คุณกลั่นยามากี่ปีแล้ว?”

เมื่อรับเตาหลอมยา มู่เซิ่งก็ถามว่า

“ฉันคลุกคลีกับการกลั่นยามาตั้งแต่อายุ 13 ปี ตอนนี้ ก็เป็นเวลา 35 ปีแล้ว” หลิ่วเทียนเย่ากล่าวด้วยความเคารพ

“งั้นคุณก็น่าจะรู้ สูตรแรกในการกลั่นยาสินะ?” มู่เซิ่งถาม

“รู้ มันมีอยู่ในหนังสือกลั่นยาทุกเล่ม ล้วนเขียนไว้ว่า ผู้กลั่นยา การรวบรวมฟ้าดิน หมายถึงผู้ที่กลั่นยา ในการกลั่นแก่นแท้ของโลกให้กลายเป็นยาเม็ดเล็กๆ นั้นขึ้นอยู่กับระดับของนักกลั่นยาอย่างมาก” หลิ่วเทียนเย่ากล่าว สูตรการกลั่นยาสูตรแรกนี้เป็นที่รู้จักของผู้ที่คลุกคลีกับการกลั่นยาแทบทุกคน

“ตรงประโยคนี้ การรวบรวมท้องฟ้าและผืนดิน ในการกลั่นยา ชี่เป็นสิ่งสำคัญสุด ในเมื่อคุณรู้ ทำไมถึงมีเทคนิคสองแบบที่ไม่ชัดเจนของของแข็งและของเหลวล่ะ? แม้ว่าช่วยในการระเหยของสรรพคุณยา แต่นี่จะเป็นการทิ้งจุดด่างพล้อยไว้มากมายในยา นี่เป็นการเก็บสิ่งเล็กสิ่งน้อย แต่สิ่งใหญ่หายไป”

มู่เซิ่งกล่าว “ของแข็งมีความรู้สึกเป็นเม็ดๆ ทำให้ยานี้ ระเหยได้ยาก วิธีการกลั่นยาของคุณแบบนี้ แน่นอนว่าการควบคุมเพลิงยาได้แข็งแกร่งขึ้น แต่หารู้ไม่ คุณมาผิดทางตั้งแต่แรกแล้ว”

การวิจารณ์ของมู่เซิ่ง เสียงดังชัดเจน ดังก้องอยู่ในหูทุกคนในงานเลี้ยง

วิธีการกลั่นยาที่แปลกใหม่นี้ เหมือนกับคัมภีร์สวรรค์ ได้ยินจนทุกคนขนลุกกันหมด

แม้แต่กู่คูหราน ต้องการจะโต้แย้งมู่เซิ่งโดยสัญชาตญาณ ต้องการพิสูจน์ว่าเขาเป็นคนโง่เขลา แต่เมื่อพูด กลับพบว่าการกลั่นยาของตัวเอง เปราะบางมาก เมื่ออยู่ต่อหน้ามู่เซิ่ง

เขาไม่รู้เลยด้วยซ้ำ ว่าตัวเองจะเริ่มจากตรงไหนดี

ในบรรดาผู้ชมทั้งหมด มีเพียงใบหน้าของหลิ่วเทียนเย่า เท่านั้นที่สั่นไหวด้วยความตื่นเต้น ผงกศีรษะเป็นครั้งคราวและจดบันทึกเป็นครั้งคราว ราวกับว่าเขาเป็นนักเรียนที่ประพฤติดีที่สุดเมื่อเผชิญหน้ากับอาจารย์

เขาฟังอย่างจริงจังมาก

เนื่องความรู้การกลั่นยาของมู่เซิ่ง ราวกับว่าเป็นการเปิดประตูสู่โลกใบใหม่สำหรับเขา ความรู้ในการกลั่นยาเหล่านั้น ปกติหลิ่วเทียนเย่าไม่เคยคิดถึงเรื่องนี้เลย

แต่เขาก็ไม่รู้ ว่าทั้งหมดที่มู่เซิ่งพูด เอามาจาก “ตำราทองตำนานเสวียน” การแนะนำโดยสังเขปมากมาย ถ้าหากค่อยๆพูด ก็ไม่มีทางจบในสามวันสามคืนได้หรอก

ด้วยเหตุนี้ หลังจากที่พูดไปส่วนหนึ่ง เสียงของมู่เซิ่ง ก็หยุดลงทันที

เมื่อทุกคนคิดว่ามันจบลงแล้ว หลิ่วเทียนเย่าก็คุกเข่าลงบนพื้น “ปัง” และคุกเข่าตรงหน้ามู่เซิ่งและพูดว่า “ปรมาจารย์มู่ การฟังคำพูดของท่าน ดีกว่าการหลอมยาเป็น 10 ปี! และขอให้ปรมาจารย์มู่ให้ศิษย์ติดตามไปด้วย จากนี้ เราจะทำตามผู้นำอย่างท่าน!”

ปัง! ปัง! ปัง!

หลิ่วเทียนเย่าคุกเข่าคำนับตลอด จนตัวสั่น

เขาถึงขั้นว่ามีลางสังหรณ์ที่แม่นยำ ถ้าหากได้ฟังคำแนะนำของมู่เซิ่งอย่างต่อเนื่อง เขามีหวังที่จะทะลวงไปสู่แดนของนักกลั่นยาชั้นสอง!

ฉึก!

ทุกคนตรงนั้นมองฉากนี้อย่างตะลึงงัน และยืนอยู่ที่เดิม รู้สึกแค่ว่าในสมองกำลังคำราม

คุณพระช่วย นักกลั่นยาหลิ่วคนนี้ ยอมรับเป็นศิษย์เหรอ?

นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่

เขาเป็นนักกลั่นยา! ไม่ว่าใครก็มีสิทธิ์ให้เขาได้ฝากตัวเป็นศิษย์?

ทุกคนไม่ตอบสนอง