มู่เซิ่ง เขยอันดับหนึ่ง นิยาย บท 230

ความสามารถของมู่เซิ่ง และก็ทำให้กู่คูหรานรู้สึกถึงการจ้องตาเป็นมัน

แต่เขาก็รู้ว่า เมื่อสักครู่ที่ตัวเองดูถูกมู่เซิ่ง มู่เซิ่งจะต้องเก็บความแค้นไว้ในใจ ดังนั้นเขาจึงไม่กล้าไปหาโดยตรง จึงขอให้เวยปิงเอ๋อร์ขอโทษมู่เซิ่ง และกระชับความสัมพันธ์ของทั้งคู่

แต่ทว่า สิ่งที่ทำให้กู่คูหรานคิดไม่ถึง เวยปิงเอ๋อร์ที่ยืนอยู่ข้างๆ กลับแสดงกิริยาท่าทางเย็นชาอย่างกับคนแปลกหน้า

ในขณะที่พูดด้วยน้ำเสียงที่เย็นชา ในคำพูด ไม่มีความอดทน เปิดเผยจนหมดเปลือก “กู่คูหราน ก่อนหน้านี้คุณด่าพี่มู่เซิ่ง ตอนนี้ยังจะให้เขาแนะนำคุณอีกเหรอ? พอสักทีเหอะ!”

“คุณ คุณ...” กู่คูหรานโกรธจนตะลึงไปเลย

สำหรับเรื่องนี้ เวยปิงเอ๋อร์ก็ทำเสียงเหอะอย่างเย็นชา

จากนั้นก็หันหลังเดินตามเงาหลังมู่เซิ่งไป เหลือไว้เพียงกู่คูหรานยังคงยืนอยู่ที่เดิม

จนกระทั่งเงาร่างของทั้งสองคนหายไปจากสายตาของกู่คูหราน กู่คูหลานจึงสะบัดแขนเสื้อออก และด่าออกมาด้วยความโกรธ “สารเลว!”

เขาโกรธมาก แต่ก็ไม่สามารถทำอะไรได้

ตอนที่เพิ่งมาถึง คุณเดวี่ได้รับมู่เซิ่งไปแล้ว เพราะฉะนั้นตอนที่ไป ก็เป็นคุณเดวี่ที่ขับรถไปส่งมู่เซิ้งที่เมืองเยี่ยนจิง

และเมื่องานเลี้ยงจบลง...มู่เซิ่งก็นำของไป จนถึงบ้านตระกูลมู่

“แอ๊ด---”

ผลักประตูไม้ที่ทั้งหนักและหนาออก ห้องนี้เป็นห้องที่เงียบมากๆ ในวันปกติ จะเป็นสถานที่ของผู้นำตระกูลมู่ในจัดการกับเรื่องสำคัญๆ หรือสถานที่ที่อยู่ลำพัง แต่วันนี้เป็นเพราะมู่เฉินเทียนไม่สบาย ก็เลยว่าง

“ตอนนี้ กลับกลายเป็นฉันที่ใช้เป็นสถานที่ที่กลั่นยา”

มู่เซิ่งเดินเข้าไปในห้องเงียบ แม้ว่าห้องเงียบสงบนี้อยู่ใต้ดิน แต่ก็มีเครื่องปรับอากาศ หน้าหนาวจะอบอุ่น หน้าร้อนจะเย็นสบาย สภาพแวดล้อมเงียบสงบ การพักที่นี่จะทำให้รู้สึกว่าสงบจิตสงบใจ

“ห้องลับแห่งนี้ มีแค่ฉันและพ่อที่มีคุณสมบัติที่จะเข้ามาได้ หากอยู่ในนี้ ก็ไม่ต้องกลัวว่าจะถูกคนอื่นรบกวนในการกลั่นยา”

หลังจากที่กวาดสายตามองไปรอบๆ มู่เซิ่งก็พูดพึมพำ

ของที่จัดไว้บนโต๊ะ ยังคงเป็นความเคยชินของพ่อ มีแม้กระทั่งรูปถ่ายของมู่เซิ่งเมื่อตอนที่เขาเข้าร่วมกองทัพ เห็นได้ชัดว่าเมื่อเขาสมัครเป็นทหาร พ่อมักจะให้ความสนใจกับเขา แต่เพราะตระกูลมู่ จึงไม่สามารถเจอหน้ากันได้

หลังจากวางของบนโต๊ะลงในลิ้นชักอย่างระมัดระวังแล้ว มู่เซิงก็นั่งไขว่ห้าง

เขาหยิบกล่องไม้สองกล่องที่บรรจุยาออกมาจากกระเป๋าเป้ของเขา และวางเตาหลอมยาไว้ในห้องเงียบๆ ทันใดนั้นพลังสายเลือดอันแข็งแกร่งได้แผ่ซ่านไปทั่วอากาศ เติมเต็มพื้นที่โดยรอบ

“เตาหลอมยานี้ ตามที่หลิ่วเทียนเย่าพูด ต่างก็ถือว่าเป็นพวกเตาหลอมที่ผ่านเกณฑ์ ใช้มากกว่าเตาหลอมทองแดงที่ฉันเคยใช้อีก ต้องการให้ดีขึ้นไม่รู้ว่าเป็นกี่เท่า” เมื่อมองไปที่เตาหลอมยาอีกครั้ง มู่เซิ่งพูดกับตัวเอง

สำหรับนักกลั่นยาแล้ว เตาหลอมยาที่ดี ในระหว่างที่กำลังกลั่นยา ดูจะมีความสำคัญเป็นพิเศษ

และเตาหลอมยา ที่นำเข้าได้รับการเปลี่ยนแปลงเชิงคุณภาพ! เนื่องจากเตาหลอมยานี้ต้องใช้วิธีการที่ลึกลับอย่างยิ่งในการสร้างมันขึ้นมา วิธีพิเศษเช่นนี้ แม้ว่าเทคโนโลยีสมัยใหม่ก็ผลิตออกมาไม่ได้ ดังนั้นเตาหลอมยาที่ผ่านเกณฑ์ ในตลาดราคาแพงมาก

“เมื่อมีเตาหลอมยาชั้นหนึ่ง ฉันกลั่นยาเม็ดฟื้นฟู เม็ดที่สอง ประสิทธิภาพสามารถเพิ่มได้อย่างน้อย 50% และซึ่งสามารถรักษาอาการป่วยของพ่อได้แน่!” ดวงตาของมู่เซิ่งส่องประกาย

เขายื่นมือไปตบเตาหลอมยา ภายใต้เตาหลอมยา จู่ๆก็มีเพลิงยาโผล่ออกมา สมุนไพรในมือของมู่เซิ่ง ก็ปลิวเข้าไปในเตาหลอมยา

และละลายกลายเป็นของเหลวอย่างรวดเร็ว

ภายในห้อง ยาหอมฟุ้งกระจายไปในอากาศ

มู่เซิ่งจดจ่ออยู่กับเตาหลอมยา ระหว่างที่กำลังกลั่นยาอย่างช้าๆและเข้มข้น สมุนไพรเหล่านี้ ค่อยๆรวมตัวกันเป็นยาเม็ดที่แวววาว

“ยาเม็ดฟื้นฟู สำเร็จแล้ว!”

หลังจากที่รอ 3 ชั่วโมงเต็มๆ จู่ๆมู่เซิ่งก็ถอนหายใจ ยื่นมือออกไปบีบเตาหลอมยา และยากำลังอุ่นอยู่ เขารู้สึกปลื้มปีติอย่างยิ่ง

นี่คือสมุนไพรที่เขารวบรวมมานาน หลังจากเตรียมการมาพอสมควรแล้ว ในที่สุดก็กลั่นออกมาเป็นยา ประสิทธิภาพของยานี้ ไม่เพียงแต่จะรักษาโรคของพ่อได้อย่างสมบูรณ์เท่านั้น แต่ยังจะทำให้ความแข็งแกร่งของพ่อเขาดียิ่งขึ้นอีกด้วย!