มู่เซิ่ง เขยอันดับหนึ่ง นิยาย บท 235

“คุณผู้จัดการท่านนี้ เมื่อครู่หินชุบเลือดชิ้นนั้น ทั้งๆ ที่ฉันรับไว้แล้ว ฉันใช้สี่สิบล้านไว้ คุณทำไมถึงได้แย่งโอกาสของฉันไป?” จางสวี้พูดกับผู้จัดการอย่างไม่พอใจ

ผู้จัดการก็สีหน้าลังเล ไม่รู้จะพูดอะไร ทำได้เพียงมองไปทางเลขาหมี่รั่วอวี้

แต่ทว่าหมี่รั่วอวี้กลับทำเหมือนไม่ได้ยิน สายตาจ้องมองไปทางชายกำยำไว้หนวดเครา พูดขึ้น “คุณเจี่ยงฉู่ หินชุบเลือดชิ้นนี้ฉันรับไว้แล้ว ถึงแม้ฉันเสนอราคาค่อนข้างต่ำ แต่ฉันซื้อไว้ก่อน ธุรกิจหยก ก็ต้องมีกฎมาก่อนมาหลัง คุณว่าอย่างไรล่ะ?”

“ใช่ หยกชิ้นนี้เป็นคุณหมี่รั่วอวี้ที่ชอบพอก่อน”

“น้องชาย นายขายให้เธอเถอะ ในเมื่อนายยังเจรจาไม่เสร็จ ก็เปลี่ยนไปขายให้พวกเขา นี่ไม่ค่อยดีนัก”

เถ้าแก่หยกเหล่านี้พูดขึ้นต่อๆ กัน ช่วยพูดให้หมี่รั่วอวี้

แต่ก็ไม่น่าแปลก ในเมื่อ หมี่รั่วอวี้ในฐานะเลขาของประธานจิวเวลรี่มู่เหม่ย เบื้องหลังมตระกูลมู่ เวลาจำเป็น ประจบประแจงหน่อยถึงจะถูกต้อง

“นี่ แต่ว่าเขาขายสี่สิบล้าน แบบนี้ไม่เท่ากับให้ฉันขาดทุนเหรอ?” ชายกำยำไว้หนวดเคราหน้าตาลังเลใจ

“ฉันยอมจ่ายสามสิบห้าล้าน ซื้อหินชุบเลือดชิ้นนี้ไว้ คุณเสียหายห้าล้าน พวกเราก็ชดเชยคุณห้าสิบล้าน คุณเจี่ยงฉู่ คุณว่าแบบนี้ได้ไหม” เลขาหมี่รั่วอวี้พูดอีก

เธอแทบรอไม่ไหวที่จะซื้อหินชุบเลือดชิ้นนี้ กลัวว่าช้าอีกนิด เศรษฐีที่ชื่อ จางสวี้ คนนั้นจะเพิ่มราคาหยกอีก

“นี่ นี่...”

เจี่ยงฉู่เหมือนกับลังเลมาก คิดไปคิดมา สุดท้ายเขาถอนหายใจอย่างแรง “เอาเถอะ เอาเถอะ”

เขาหันหน้ามา มองไปทาง จางสวี้ “ผู้อาวุโสท่านนี้ ขออภัยจริงๆ ถึงแม้คุณยอมจ่ายสี่สิบล้าน แต่ว่าฉันไม่สามารถขายหินชุบเลือดให้คุณได้ เพราะว่าจิวเวลรี่มู่เหม่ยชอบพอก่อน ฉันต้องขายให้พวกเขา”

จางสวี้ท่าทางเสียใจ เบะปาก “อะไรกัน ฉันออกสี่สิบล้านไม่ขาย หินก้อนนี้ มูลค่าอย่างน้อยเจ็ดสิบล้านนะ หรือว่าฉันเพิ่มให้คุณอีกสิบล้าน?”

“ไม่แข่งแล้วๆ คุณผู้ชาย ขอบคุณในความหวังดีของคุณ”

เจี่ยงฉู่ส่ายหน้าติดต่อกัน ใบหน้าแฝงไปด้วยความเจ็บปวด เหมือนกับหากพูดต่อไปอีก เขาจะอดเสียดายไม่ได้

“ได้ ตกลงตามนี้”

ได้ยินผลสรุปของเรื่อง หมี่รั่วอวี้มีความตื่นเต้นบางอย่างที่พูดไม่ออก เธอหันหน้าไปพูดกับมู่เซิ่ง “คุณมู่ ฉันเสร็จสิ้นการค้าขายครั้งนี้แล้ว คุณนำเงินสามสิบห้าล้าน โอนเงินเข้าบัญชีธนาคารของคุณผู้ชายท่านนี้เถอะค่ะ”

“โอนเงิน?” มู่เซิ่งเผยรอยยิ้มหยอกล้อ

“ใช่ค่ะ หยกชิ้นดีขนาดนี้ ถ้าหากบรรจุหีบห่อ อาจจะเป็นไปตามที่ผู้อาวุโสท่านนี้พูดไว้ ขายออกในราคาเจ็ดสิบล้าน เปลี่ยนมือก็ได้กำไรสามสิบห้าล้าน คุณรังเกียจที่เงินเยอะเหรอ?” เลขา หมี่รั่วอวี้ เบะปาก เงินนี้ไม่ได้มาโดยเปล่าประโยชน์ ทำไมท่าทางของมู่เซิ่งเหมือนกับไม่เต็มใจ

ได้ยินคำพูดนี้ มู่เซิ่งอดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมาเสียงดัง

“ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า ไม่ไหวแล้ว ฉันกลั้นไม่อยู่แล้ว”

“น่าขำมากเลย ฮ่าฮ่าฮ่า”

“คุณหัวเราะอะไร?”

เห็นรอยยิ้มบนใบหน้ามู่เซิ่ง แฝงไปด้วยความเยาะเย้ย ชายกำยำไว้หนวดเคราขมวดคิ้ว

ในตอนนี้ หมี่รั่วอวี้ก็เกิดความโมโหขึ้นในใจ เหมือนกำลังพูดว่า กว่าฉันจะจัดการทุกอย่างได้ คุณดูอยู่ข้างๆ มีอะไรน่าขำ?

“ของปลอมชิ้นหนึ่ง ถูกพวกคุณยกยอไปมา จะไม่ตลกได้อย่างไร?” มู่เซิ่งเหลือบมองหินชุบเลือดบนโต๊ะ ยิ้มบางพูดขึ้น

เมื่อพูดจบ ทันใดนั้น ในร้านจิวเวลรี่มู่เหม่ยเหมือนกับกดปุ่มหยุดเล่น ทุกคนตกตะลึงกันหมด

เขาพูดอะไร?